องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 861

ในขณะเดียวกัน ฉินเหยียน หยางจิ่นซิ่วและเซี่ยชิงรีบหนีในตอนกลางคืน เพราะอย่างไรการสังหารขุนนางในพระราชสำนักไม่ใช่เรื่องเล็กๆเลย ทั้งสามมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตกจนมาถึงวัด ในขณะที่กำลังจะพักผ่อน ก็บังเอิญพบกับเหล่าทหารที่กำลังจับแรงงานใกล้ๆนี้

มีทหารที่ตาดีเห็นทั้งสามคนจึงได้ตะโกนว่า “พวกเจ้าสามคนทำอะไร!”

เหล่าทหารรีบถืออาวุธแล้วล้อมทั้งสามคนเอาไว้ทันที

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายมีท่าทีดุดัน ฉินเหยียนก็ขมวดคิ้ว แล้วจับปืนไปด้วยสัญชาตญาณ เขาคิดหาวิธีรับมือว่าต้องต่อสู้อย่างไรเพื่อให้รอดไปได้ หรือจะรีบลงมือฝ่าทะลวงออกไป

หยางจิ่นซิ่วถือหอกเงินเอาไว้ในมือแน่น เซี่ยชิงแอบดึงธนู หญิงสาวทั้งสองจ้องมองไปยังเหล่าทหารที่มารายล้อมอย่างระมัดระวัง รอเพียงคำสั่งของอ๋องหยียน ก็จะเตรียมลงมือทันที

ทันใดนั้นเอง หัวหน้าของเหล่าทหารพวกนี้ก็วางมาดเดินมาอย่างน่าเกรงขาม

ฉินเหยียนตั้งใจมองแล้วความตื่นตัวในแววตาก็หายไปทันที เขาพูดอย่างประหลาดใจว่า “ท่านเจ้าสำนักเฉวียนแห่งถังหลาง!”

ที่แท้หัวหน้าของเหล่าทหารพวกนี้ก็คือเจ้าสำนักแห่งสำนักถังหลางที่ก่อนหน้านี้ดื่มเหล้าอย่างสนุกสนานกับฉินเหยียนนี่เอง เขาเองก็ยิ้มอย่างดีใจแล้วพูดว่า

“ท่านผู้นำเฉียว! เราช่างมีวาสนากันจริงๆ ได้มาพบในที่แบบนี้ด้วย!”

จากนั้นก็หันหน้าไปโบกมือ แล้วพูดกับเหล่าสหายที่อยู่ด้านหลังว่า

“เก็บอาวุธซะ ทั้งสามท่านนี้คือสหายเก่าของข้า รีบเก็บอาวุธซะ!”

“ขอรับ!”

เหล่าทหารรีบเก็บอาวุธ บรรยากาศตึงเครียดที่ทั้งสองฝ่ายต่างหันอาวุธใส่กันค่อยๆหายไป

ฉินเหยียนเก็บมือที่จับเอวเมื่อครู่นี้แล้วส่งสายตาให้หยางจิ่นซิ่วและเซี่ยชิง แสดงให้เห็นว่าไม่มีอันตรายแล้ว ทั้งสองเข้าใจทันที แม้มือจะไม่ได้ถืออาวุธไว้อย่างตึงเครียด แต่แววตาก็ยังเต็มไปด้วยความระมัดระวัง

ฉินเหยียนเดินไปแล้วถามว่า “ตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นรึ?”

เจ้าสำนักเฉวียนแห่งถังหลางเองก็เดินใกล้เข้ามาแล้วพูดด้วยสีหน้าจนปัญญาว่า

“เฮ้อ เรื่องมันยาว ตั้งแต่ที่ข้าเป็นทหาร สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดก็ไม่ใช่สิ่งที่ข้าสามารถควบคุมได้แล้วล่ะ”

นั่นยิ่งทำให้ฉินเหยียนประหลาดใจยิ่งขึ้น “หมายความว่าอย่างไรรึ?”

เจ้าสำนักเฉวียนแห่งถังหลางถอนหายใจยาวๆ จากนั้นก็ได้เล่าเรื่องที่ตั้งแต่พวกเขาเป็นทหารแล้วก็ต้องรับสมัครแรงงานเกณฑ์ รับสมัครทหารไปทั่วให้ฟังทุกอย่าง

“อย่างไรก็ตามในระยะเวลาไม่กี่เดือนนี้ ทางพระราชสำนักได้ประจำการทหารเกือบแปดแสนนายแล้ว และจำนวนยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆด้วย”

ที่จริงฉินเหยียนรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายก่อนเกิดสงครามใหญ่ในระหว่างทางอาณาจักรเยี่ยนแล้ว แต่เมื่อเจ้าสำนักเฉวียนแห่งถังหลางพูดเช่นนี้แล้ว ก็ยิ่งมั่นใจในสิ่งที่ตนเองคาดเดาแล้ว