องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 879

เหล่านักวิชาการอาณาจักรหลู่ต่างก็ตื่นเต้น เพราะในช่วงฤดูหนาวก่อนหน้านี้ไม่ว่าใครก็ไม่มีผักทาน จึงทำให้การเข้าห้องน้ำเป็นเรื่องยากไปทั้งฤดูหนาว ทุกครั้งที่ไปนั่งจนขาชาบั้นท้ายหนาวชาไปหมด ก็ไม่ออกเลยแม้แต่น้อย

หากมีเทคนิคของเรือนกระจกแล้ว เมื่อกลับไปยังอาณาจักรหลู่แล้ว ไม่เพียงแต่จะมีผักใบเขียวทานในช่วงฤดูหนาว แต่ปัญหาอาการท้องผูกก็จะได้รับการแก้ไขเช่นกัน!

ก่อนที่ฟางเจาจวินจะมาต้อนรับเหล่านักวิชาการอาณาจักรหลู่ นางก็ได้รับคำสั่งจากอ๋องเหยียนแล้ว ว่าไม่ว่าพวกเขาอยากจะเรียนอะไร ก็ให้พวกเขาได้เรียน เพราะเป้าหมายของอ๋องเหยียนคือหวังว่าทุกคนในใต้หล้าจะไม่ต้องกังวลเรื่องการกินและความเป็นอยู่ ไม่ได้อยากจะให้อาณาจักรฉินพัฒนาเอง

ฟางเจาจวินจำคำย้ำเตือนของอ๋องเหยียนได้ นางพูดอย่างใจกว้างว่า

“ขอเพียงพวกท่านยินดีที่จะศึกษา ข้าไม่เพียงแต่จะยินดีสอนเทคนิคการสร้างเรือนกระจกให้แก่พวกท่าน แต่ยังยินดีที่จะมอบเมล็ดพันธุ์ที่เพาะเรียบร้อยแล้วให้ด้วย เช่นมันพวกฝรั่ง แตงโม เมื่อพวกท่านกลับไปยังอาณาจักรหลู่แล้ว ก็สามารถสร้างประโยชน์แก่ชาวเมืองอาณาจักรหลู่ได้”

เมื่อพูดเช่นนั้นแล้วเหล่านักวิชาการอาณาจักรหลู่ก็ตาเป็นประกาย ไม่คิดว่าท่านหัวหน้าคณะฟางจะใจกว้างมากเพียงนี้ แม้แต่ความลับด้านเทคนิคก็ยังยินดีจะถ่ายทอดให้ แม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิง แต่จิตใจและความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่นั้นมากกว่าคนทั่วไปอย่างมาก พวกเขาจึงได้ประสานมือคารวะขอบพระคุณ

“ขอบพระคุณท่านหัวหน้าคณะฟาง พวกข้าจะตั้งใจศึกษาเล่าเรียน ไม่ทำให้ท่านต้องผิดหวัง!”

ฟางเจาจวินโบกมืออย่างไม่ถือสาแล้วพูดว่า

“ไม่ต้องเกรงใจหรอก พวกท่านเองก็ได้เห็นเรือนกระจกแล้ว ต่อไปข้าจะพาพวกท่านไปเยี่ยมชมเขตปศุสัตว์”

“ขอรบกวนท่านหัวหน้าคณะฟางด้วย!”

ฟางเจาจวินพาทุกคนออกจากเรือนกระจกแล้วมายังที่ที่คล้ายโรงงาน พวกเขายืนอยู่ด้านนอก โดยมีนางแนะนำว่า

“ที่นี่คือเขตเลี้ยงปศุสัตว์ ด้านในจะเลี้ยงสัตว์ปีกในบ้านเพื่อเป็นอาหารเป็นหลัก”

เมื่อพูดดังนั้นแล้ว ฟางเจาจวินก็ผลักประตูใหญ่ แล้วพาทุกคนเดินเข้าไปด้านใน ทันทีที่เข้าไปแล้วเหล่านักวิชาการอาณาจักรหลู่ก็ยืนตกตะลึงอยู่กับที่

“มะ มีสัตว์ปีกมากมายเพียงนี้เชียวรึ!”

เมื่อมองไปแล้ว ทั่วทั้งห้องในโรงงานสุดลูกหูลูกตา ในกรงด้านซ้ายและด้านขวามีไก่ เป็ด ห่านอยู่เต็มไปหมด ท่ามกลางเสียงร้องของสัตว์เหล่านี้ ก็มีไข่ไก่ ไข่เป็ด ไข่ห่านกลิ้งตามกลไกของกรงลงไปยังด้านล่างของกรง ในโรงงานมีพนักงานมากมายที่สวมชุดเครื่องแบบเดียวกัน พวกเขาถือตะกร้าเก็บไข่ที่กลิ้งลงมา

เมื่อเห็นว่าหัวหน้าคณะฟางมา เหล่าพนักงานก็รีบทักทายอย่างเคารพ “ท่านหัวหน้าคณะฟางขอรับ”

ฟางเจาจวินโบกมืออย่างใจกว้าง “ไม่ต้องมากพิธี พวกเจ้าทำงานเถิด ข้าเพียงแค่พาคนเหล่านี้มาเยี่ยมชมเท่านั้น”

ฟางเจาจวินชี้ไปยังสัตว์ปีกที่อยู่ในกรงแล้วแนะนำว่า

“สัตว์ปีกเหล่านี้ใช้ในการออกไข่เป็นหลัก พวกไก่ เป็ดและห่านที่ไม่สามารถออกไข่ได้ จะถูกตัดออกไปแล้วขายไปยังร้านเนื้อด้วยราคาที่ถูก แม้ไก่ เป็ดและห่านที่ถูกตัดออกไปจะมีคุณค่าทางอาหารไม่สูงนัก แต่ก็ล้วนป้อนด้วยอาหารที่มีคุณภาพ ดังนั้นคุณภาพเนื้อจึงไม่ได้แย่เลย”

เมื่อฟางเจาจวินพูดเช่นนั้นแล้ว ทุกคนจึงจะได้เห็นว่า อาหารที่ป้อนให้กับพวกไก่ เป็ดและห่าน คือข้าวที่เหล่าชาวเมืองทาน!