องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 880

ฟางเจาจวินยกชามมันฝรั่งหั่นแล้วเทลงในรางหมูแล้วพูดว่า

“หมูที่นี่ล้วนเป็นหมูที่เติบโตเร็ว ราวหกเดือนก็สามารถนำออกคอกเพื่อฆ่าได้แล้ว”

ทีแรกก็ยังตกตะลึงที่หมูตัวโตได้มากขนาดนี้ แต่เมื่อเห็นของที่หัวหน้าคณะฟางนำไปให้หมูทาน มันคือมันฝรั่งที่นำเข้ามาทางตะวันออกแล้ว ก็พูดขึ้นทันทีว่า

“หัวหน้าคณะฟาง ท่าน ท่านเอามันฝรั่งให้หมูทานงั้นรึ?”

ดวงตาของเหล่านักวิชาการอาณาจักรหลู่เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ กระทั่งรู้สึกเจ็บปวดใจเสียอย่างงั้น! อย่างไรมันฝรั่งที่พวกเขาเพิ่งทานไปเมื่อครู่นี้ แม้แต่ชาวเมืองอาณาจักรหลู่ก็ยังไม่ได้ทานเลย แต่หัวหน้าคณะฟางกลับเอาไปให้หมู!

พระเจ้า! สิ้นเปลืองยิ่งนัก! เป็นการสิ้นเปลืองของอย่างมาก!

ฟางเจาจวินยังคงเทมันฝรั่งสีเหลืองลงในรางหมูอย่างนิ่งเฉย และค่อยๆพูดว่า

“มันฝรั่งมีผลผลิตเยอะมากเกินไป เพียงแค่ปลูกไปก็ได้ผลผลิตเป็นพันกิโลกรัมแล้ว แม้ว่ามันฝรั่งจะอร่อย แต่อาณาจักรฉินก็ไม่ได้มีแค่มันฝรั่ง ทานไม่หมดจริงๆ หากไม่นำพืชผักที่เหลือมาให้หมู ไก่ เป็ด ห่านทาน ทิ้งไว้ก็สิ้นเปลืองมากยิ่งกว่า”

เมื่อพูดดังนั้นก็โยนแตงลูกใหญ่ๆหลายลูกลงตามๆไปด้วย เหล่านักวิชาการอาณาจักรหลู่ตกตะลึงอ้าปากค้างกันหมด

“นั่นคือแตงโมเชียวนะ นำมาให้หมูด้วยรึเนี่ย!”

“หากไม่เปรียบเทียบก็ไม่มีความต่าง นี่ข้ายังแอบซ่อนเม็ดแตงโมเอาไว้ด้วยนะ คิดว่าจะนำกลับไปปลูกที่ดินที่บ้านจะได้มีแตงโมทาน ไม่คิดเลยว่าหมูที่อาณาจักรฉินจะได้ทานดีกว่าข้าเสียอีก!”

เมื่อมองหมูอ้วนขาวในคอกที่กำลังแย่งกันกินแตงโมแล้ว เหล่านักวิชาการอาณาจักรหลู่ก็คิดอยากจะกระโจนเข้าไปแย่งแตงโมมาทานเอง!

แต่สุดท้ายสติก็เหนือกว่า อย่างไรขอทานที่ต่ำที่สุดในอาณาจักรหลู่ก็ยังไม่แย่งอาหารหมู แล้วพวกเขาที่เป็นนักวิชาการจะไปเรื่องต่ำเช่นนั้นได้อย่างไรกัน จึงทำได้เพียงยืนมองหมูอ้วนพวกนั้นกินแตงโมจนหมดแล้วนอนอยู่คอกหมูอย่างสบาย

“หากไม่ได้เห็นเองกับตา ไม่ว่าอย่างไรข้าก็ไม่มีวันเชื่อว่าหมูในอาณาจักรฉินจะได้ทานดีกว่าพวกเราเสียอีก!”

“มิน่าถึงได้ตัวโตนัก เปิดโลกทัศน์เรื่องหมูของข้าไปเลยจริงๆ!”

ฟางเจาจวินพูดอย่างจริงจังว่า “หมูพวกนี้ถูกตอนมาหมดแล้ว มีเพียงวิธีนี้ที่จะทำให้พวกมันสงบไม่วิ่งไปทั่ว หากไม่วิ่งน้ำหนักตัวก็จะเพิ่มขึ้น เมื่อเป็นเช่นนี้หมูจะเชื่อฟังและเลี้ยงง่ายมาก”

เมื่อเหล่านักวิชาการอาณาจักรหลู่ได้ยินก็ยิ่งตั้งใจจดบันทึก แม้ว่าการทานเนื้อวัวในอาณาจักรหลู่จะผิด แต่ทานเนื้อหมูไม่ผิด ก่อนหน้านี้เพราะเนื้อหมูเหม็นสาบจึงไม่ชื่นชอบนัก แต่บัดนี้ได้ทานเนื้อหมูที่ไม่เหม็นแล้ว แถมยังรู้วิธีที่จะทำให้เนื้อหมูอร่อยแล้ว จะต้องทำการบันทึกลงมาอย่างตั้งใจ

เมื่อเยี่ยมชมเขตปศุสัตว์แล้ว ฟางเจาจวินก็พาเหล่านักวิชาการอาณาจักรหลู่ไปยังคณะวิทยาศาสตร์ นางอธิบายว่า

“คณะวิทยาศาสตร์คืออุตสาหกรรมขนาดย่อส่วนของอาณาจักรฉิน พวกท่านจะได้เห็นเทคนิคทุกอย่างที่วิทยาศาสตร์สร้างประโยชน์ต่อชีวิต”

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เหล่านักวิชาการอาณาจักรหลู่ได้ยินหัวหน้าคณะฟางพูดถึงคณะวิทยาศาสตร์ แต่สุดท้ายพวกเขาเองก็ไม่รู้ว่าคณะวิทยาศาสตร์หมายความว่าอะไร มีคนถามขึ้นว่า