ฮ่องเต้หลู่สีหน้านิ่งเฉย ราวกับไม่เกี่ยวข้องกับตนเอง แล้วพูดอย่างเรียบนิ่งว่า
“ที่อาณาจักรเยี่ยนเข้ามาโจมตีอีกก็เพราะอยากได้เงินอีกก็เท่านั้น ท่านซือหม่า ไปที่อาณาจักรเยี่ยน แล้วถามฮ่องเต้เยี่ยนว่าคราวนี้ต้องการเงินมากเท่าไร ข้ายังมีให้อีก”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ซือหม่าจี๋ก็อึ้งไปทันที อาณาจักรเยี่ยนเล็งเห็นว่าอาณาจักรหลู่ไม่ตอบโต้จึงกล้ามาโจมตีอีกครั้ง แต่ฮ่องเต้หลู่กลับไม่ยุ่งเกี่ยวกับงานราชการ คิดแต่จะใช้เงินซื้อความสงบสุข อย่างไรก็ตามเขาก็เพียงแค่ข้าราชการ ไม่มีอำนาจ และไม่อาจฝ่าฝืนคำสั่งของฝ่าบาทได้ด้วย
สุดท้ายซือหม่าจี๋ก็ต้องจำใจอดกลั้นต่อความอับอาย แล้วมุ่งหน้าไปเจรจากับกัวฮวายที่อาณาจักรเยี่ยน
......
หลังจากการเดินทางอันยาวนาน ซือหม่าจี๋ก็ได้เข้ามาในเมืองหลวงอาณาจักรเยี่ยนที่ทำให้เขาได้รับความอับอายอย่างมาก และทันทีที่ซือหม่าจี๋เข้ามาในตำหนักจินหลวน สายตาของขุนนางอาณาจักรเยี่ยนต่างก็มองเขา
ถึงขั้นที่มีขุนนางบางคนพูดเย้ยหยันเขาว่า
“อ้าว นี่มันทูตแห่งอาณาจักรหลู่นี่ นี่มามอบเงินให้พวกข้าอีกแล้วรึ!”
เขาพูดเสียงดัง สร้างความอับอายอย่างยิ่ง ทำให้เหล่าขุนนางพระราชสำนักหัวเราะกันหมด
ซือหม่าจี๋อดทนความทุกข์ มีความรู้สึกไร้หนทาง เสียงหัวเราะเยาะของเหล่าขุนนางอาณาจักรเยี่ยนเสียดสีศักดิ์ศรีของเขา เขาทำได้เพียงแสร้งทำเป็นนิ่งเฉย แล้วเดินเข้าไป จากนั้นก็ประสานมือคารวะพูดว่า
“ซือหม่าจี๋ขุนนางระดับชั้นกลางแห่งอาณาจักรหลู่ เข้าเฝ้าฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”
กัวฮวายนั่งอยู่บนบัลลังก์อย่างยโส นับตั้งแต่ที่เขาได้รับเงินหนึ่งร้อยล้านตำลึงแล้ว กัวฮวายก็ได้นำเงินที่ได้มารับสมัครทหาร สร้างชุดเกราะรบ
เพียงไม่กี่เดือน เงินหนึ่งร้อยล้านตำลึงก็หายวับไปหมด เพื่อขยายกองกำลังจึงได้เล็งไปยังอาณาจักรหลู่อีกครั้ง และทำการโจมตีครั้งที่สอง
กัวฮวายจ้องมองซือหม่าจี๋จากด้านบน จากนั้นก็โบกมือแล้วพูดว่า
“ยืนขึ้นเถิด ท่านซือหม่ามาในครั้งนี้เพราะเหตุใดงั้นรึ?”
กัวฮวายแสร้งทำเป็นถาม เพราะเขาอยากจะทำให้ซือหม่าจี๋เสียหน้า เขามีประสบการณ์การเจรจารอบที่แล้ว ซือหม่าจี๋เองก็ไม่ยอมถอย เขายืนตรงแล้วพูดว่า
“ฝ่าบาท ครั้งก่อนอาณาจักรเยี่ยนและอาณาจักรหลู่ได้มีการเซ็นสนธิสัญญากันแล้วแท้ๆ และได้ชดใช้ให้หนึ่งร้อยล้านตำลึง ไม่ทำการโจมตีอาณาจักรหลู่อีก เหตุใดฝ่าบาทจึงได้ผิดคำพูดพ่ะย่ะค่ะ?”
กัวฮวายพูดอย่างเหิมเกริมว่า “ท่านซือหม่า เจ้าเองก็พูดเองแล้วว่านั่นคือเรื่องก่อนหน้านี้ อีกอย่างบัดนี้กองกำลังของข้าก็ได้อยู่ที่ดินแดนอาณาจักรหลู่แล้ว หากเจ้าไม่พอใจ จะส่งกองกำลังมาต่อต้านก็ได้ กองกำลังรับล้านของข้ายินดีทำสงครามด้วยทุกเมื่อ!”
ซือหม่าจี๋กำหมัดแน่น กัวฮวายไม่มีท่าทีของฮ่องเต้เลย เขามันอันธพาลชัดๆ
“อย่างไรฝ่าบาทก็เป็นถึงฮ่องเต้ ไม่ปฏิบัติตามคำพูดเช่นนี้ จะทำให้ชาวเมืองอาณาจักรเยี่ยนนับถือได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...