องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 912

หัวถิง อาณาจักรหลู่ ณ จวนเจ้าเมือง

จ้าวจือหย่าและท่านพ่อจ้าวเหวินเซิงนั่งมองหน้ากัน

จ้าวเหวินเซิงพูดขึ้นเข้าประเด็นว่า “ให้สามีของเจ้ามาพบข้า!”

จ้าวจือหย่าเองก็อยากจะเรียกฉินเหยียนออกมาเช่นกัน แต่ฉินเหยียนไม่ได้อยู่ที่หัวถิง จึงได้พูดขอไปทีว่า

“ระยะนี้เขาต้องรับมือมากมาย เมื่อคืนดื่มจนเมา ยังนอนอยู่ในห้องอยู่เลยเจ้าค่ะ ไม่ทราบว่าท่านพ่อมาเพราะเหตุใดงั้นรึ?”

จ้าวเหวินเซิงได้ยินว่าฉินเหยียนเมายังไม่ตื่น เขารู้สึกเสียหน้าเล็กน้อย จึงตบโต๊ะแล้วตะคอกว่า

“บังอาจนัก ข้าเป็นพ่อตาของเขาเชียวนะ ไม่ออกมาต้อนรับก็แล้ว จวนเวลานี้แล้วยังไม่ตื่นมาพบข้าอีก ไม่สมควรจริงๆ!”

จ้าวจือหย่าแสร้งพูดอย่างออดอ้อนว่า “ดูท่านพ่อพูดเข้าสิ เราสองพ่อลูกไม่ได้พบกันมานาน เพิ่งจะพบท่านพ่อก็จะพบลูกเขยเสียแล้ว ยังจำได้รึไม่ว่าข้าคือลูกสาวแท้ๆ?”

เมื่อครู่นี้จ้าวเหวินเซิงก็แค่แสร้งทำเป็นวางมาดเท่านั้น อยากจะควบคุมฉินเหยียนได้เท่านั้น เขาทำใจดุว่าลูกสาวสุดที่รักไม่ได้เลย จึงรีบพูดว่า

“ลูกสาวข้า ที่พ่อมาในครั้งนี้ เพราะมีเรื่องต้องหารือกับสามีของเจ้า”

“ท่านพ่อมีเรื่องใด พูดกับข้าก็เหมือนกัน”

“เจ้าตัดสินใจแทนสามีของเจ้าได้งั้นรึ?”

“ท่านพ่อต้องพูดก่อนว่าเป็นเรื่องอะไร?”

จ้าวเหวินเซิงเองก็เข้าใจแล้ว หากไม่บอกว่ามาด้วยเรื่องใด ลูกสาวของเขาก็ไม่ยอมให้เขาพบฉินเหยียนแน่นอน อย่างไรก็ไม่จำเป็นต้องปิดบัง จึงได้พูดตรงๆว่า

“ข้าขอถามเจ้า พวกเจ้ารู้เรื่องที่อาณาจักรเยี่ยนมาโจมตีชายแดนทางเหนือของอาณาจักรหลู่หลายครั้งรึไม่?”

จ้าวจือหย่าพูดตรงๆว่า “แน่นอนอยู่แล้ว”

จ้าวเหวินเซิงเดือดดาลทันที แม้ว่าฮ่องเต้หลู่ผิดมหันต์ที่ไม่แยแส แต่ในฐานะที่เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในอาณาจักรหลู่ หัวถิงกลับไม่ช่วยเหลือ เขาถามอย่างเดือดดาลว่า

“ในเมื่อรู้ว่าอาณาจักรหลู่ถูกโจมตี เหตุใดเฉิงอาหนิวจึงไม่ส่งทหารไปสนับสนุนเล่า?”

จ้าวจือหย่ารู้อยู่แล้วว่าท่านพ่อจะต้องมาเพราะเรื่องนี้ จึงได้พูดอย่างเรียบนิ่งว่า

“ท่านพ่อ หัวถิงไม่ยุ่งการเมือง”

จ้าวเหวินเซิงได้ยินดังนั้นก็แทบจะบ้าตาย

“ว่าอย่างไรนะ หัวถิงไม่ยุ่งการเมืองรึ? แล้วจะมองกองทัพอาณาจักรเยี่ยนกวาดล้างชายแดนทางเหนือจนเรียบ สังหารชาวเมืองนับหมื่นให้ตายงั้นรึ?”