องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 921

ฝั่งหนึ่งมีงานประชุมด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี อีกฝั่งหนึ่งมีสงครามอาณาจักรเยี่ยนและอาณาจักรจ้าวที่ดูเหมือนมาถึงทางตันหลายวันแล้ว แต่ทั้งสองฝ่ายยังคงสู้สุดใจ

กั๋วฮวายเตรียมตัวมาหลายปีและได้สร้างกองทัพทหารที่แข็งแกร่งขึ้นมาได้

ทหารม้าหนัก เกราะนักรบและอีกหลายอย่างที่กั๋วฮวายมั่นใจนักหนาว่า อาณาจักรเยี่ยนต้องเป็นอันดับหนึ่งด้านการทหารในจิ่วโจว แม้ว่าอาณาจักรฉินจะกล้าหาเรื่องเขากลับ แต่ต้องกลับไปชั่งน้ำหนักคิดว่าตนสามารถสู้ได้แค่ไหน

อย่างไรก็ตามสิ่งที่กั๋วฮวายประหลาดใจที่สุดคืออาณาจักรจ้าวที่ไม่ได้มีอำนาจเท่าอาณาจักรฉิน แต่สามารถยื้อสงครามกับอาณาจักรเยี่ยนได้นานถึงขนาดนี้ อีกทั้งยังเสียกองกำลังไปพอๆ กัน ไม่ยอมให้อาราจักรเยี่ยนได้เปรียบเลยแม้แต่น้อย

ในท้องพระโรง กั๋วฮวายอ่านรายงานสงครามสามอาณาจักรทุกวัน เขาขมวดคิ้ว

“อาณาจักรจ้าวกินยาอะไรเข้าไป ทำไมอยู่ๆ ถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?”

“กองทัพของเรามีทหารม้า ทั้งเกราะหุ้มที่ทันสมัย เหตุใดถึงยังไม่สามารถฝ่ากองทัพอาณาจักรจ้าวได้เลย?”

ขุนนางบางคนก้าวขึ้นไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญเพื่อรายงานเพิ่มเติม

“ฝ่าบาท กองทัพอาณาจักรจ้าวมีไหวพริบดีมากพ่ะย่ะค่ะ มีกับดักซุ่มโจมตีมากมาย ยิ่งไปกว่านั้นพวกมันยังมีปืนใหญ่อีกด้วย ทันทีที่พวกมันเริ่มยิง ม้าของพวกเราก็จะตกใจและไม่สามารถโจมตีเข้าไปได้เลย”

“ยิ่งไปกว่านั้น กองทัพอาณาจักรจ้าวยังมีปืนใหญ่บนหอคอย เมื่อพวกมันเริ่มยิง แนวรบของเราก็ล่าถอยจนไม่สามารถรบตามแผนที่วางเอาไว้ได้เลย!”

“ตามความคิดเห็นของกระหม่อม หากพวกเรายังยื้อสงครามนี้กันต่อไป กระหม่อมเกรงว่าทหารหลายล้านคนจะถูกขังอยู่ที่นี่!”

“ความคิดเห็นของกระหม่อม ขอให้ฝ่าบาททรงคิดให้รอบคอบ ถอยทัพกลับมาก่อน แล้วค่อยวางแผนกันใหม่ยังไม่สายพ่ะย่ะค่ะ!”

ในความเป็นจริงกั๋วฮวายเองก็รู้สึกเสียใจเช่นกัน เขาไม่คาดคิดว่าอาณาจักรจ้าวจะแข็งแกร่งขนาดนี้ แค่ช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา กองกำลังนับหมื่นถูกทำลาย

หากยังเป็นอย่างนี้ต่อไป อาราจักรเยี่ยนพ่ายแพ้ครั้งแล้วครั้งเล่า ถึงแม้เขาจะมีกองทัพนับล้านในมือ ก็ไม่แน่ใจว่าจะรอดไปได้อีกนานแค่ไหน

แต่หากถอนกองทัพในตอนนี้ จะเป็นการยืนยันว่าอาณาจักรเยี่ยนไม่อาจสู้รัฐบรรณาการของอาณาจักรฉินได้ เขาเป็นคนส่งกองทัพเข้าไปเอง แต่กลับหาเรื่องใส่ตัวเอง เขาจะมีหน้าอยู่ต่อได้อย่างไรกัน?

กั๋วฮวายยังคงคิดไม่ตก อยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

พวกขุนนางในวังยังคงพยายามโน้มน้าวต่อไป หวังว่าจะได้มติเอกฉันท์ให้ถอนทหารออก

กั๋วฮวายที่รู้สึกอารมณ์ไม่ดีอยู่แล้ว ยิ่งควบคุมอารมณ์ไม่ได้มากขึ้นไปอีก ตบโต๊ะและตะโกนออกมาว่า

“หุบปากเดี๋ยวนี้!”

ฮ่องเต้โกรธมาก เหล่าขุนนางเงียบปากไปในทันที

“รัฐบรรณาการเหล่านั้นอยากแข่งขันกับเรา คิดจะแข่งขันกับอาณาจักรเยี่ยนของเรา ฝันไปเถอะ!”