องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 920

อาณาจักรฉิน

เมืองจิ่วโจวกำลังจัดงานประชุมวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีครั้งยิ่งใหญ่ขึ้น

งานประชุมนี้มุ่งเน้นไปที่การพัฒนาความเป็นอยู่ของประชาชน หลังจากได้รับข่าว ประชาชนจากทั่วทุกมุมโลกได้เดินทางมายังจิ่วโจวเพื่อเข้าร่วมงานประชุม

เพื่อให้งานประชุมเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพและราบรื่น อาณาจักรฉินไม่ลังเลเลยที่จะทุ่มเงินจำนวนมากเพื่อสร้างพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีขนาดใหญ่ขึ้น

พื้นที่อาคารของพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีมีขนาดใหญ่เท่ากับสนามฟุตบอลเกือบสิบสนาม รูปแบบการตกแต่งสถานที่เต็มไปด้วยหลักวิทยาศาสตร์มากมาย ทำให้ผู้คนรู้สึกเหมือนได้เข้ามาอีกโลกหนึ่ง

การประชุมมีคณะกรรมการทั้งหมดสี่คนได้แก่ จางอวิ๋นซู คนดูแลการค้า ฟางเจาจวิน คณบดีวิทยาลัยนักศึกษาต่างชาติ หลินเย้าจู๋ เจ้าหน้าที่อันดับหนึ่งกรมทหาร อวี๋เจา ผู้อำนวยการด้านทอผ้า

ก่อนการประชุมจะเริ่มต้นขึ้น ทั้งสี่คนรวมตัวกันอยู่ในด้านใน นอกจากพูดคุยเรื่องแนวคิดด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแล้ว สงครามระหว่างสามอาณาจักรยังเป็นที่พูดถึงกันอีกด้วย

“กั๋วฮวายคนนี้เหมือนหมาบ้า เขาตามรังควาญทุกคนที่เขาต้องการ อีกทั้งยังก่อปัญหาไปทั่วจิ่วโจว!”

“ใช่น่ะสิ ชายเสียสติคนนี้กล้าแย่งชิงบัลลังก์และมีท่าทีหยิ่งยโส ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง!”

“อาณาจักรเยี่ยนโจมตีอาณาจักรหลู่และอาณาจักรจ้าว เหตุใดอาณาจักรฉินถึงไม่ส่งกองทัพทหารออกไปเล่า? เห็นๆ กันอยู่ว่าอาณาจักรจ้าวและอาณาจักรหลู่เป็นรัฐบรรณาการอาณาจักรฉิน อาณาจักรฉินควรส่งกองกำลังออกมาช่วยเหลือสิ”

“ตอนนี้อาณาจักรฉินแข็งแกร่งที่สุดในเจ็ดอาณาจักร เป็นเรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะทำลายอาณาจักรเยี่ยน แต่ตอนนี้เขากลับไม่ยื่นมือเข้าไปช่วย มันหมายความว่าอย่างไรกัน?”

“ใช่ว่าพวกเจ้าไม่รู้ แม้ว่าอาณาจักรฉินจะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่เขาสนใจแต่เรื่องพัฒนาความเป็นอยู่ของประชาชน ไม่ได้ให้ความสำคัญด้านกำลังทหาร เพราะเขาตั้งใจจะส่งเสริมเรื่องสันติภาพให้กับโลกนี้”

“ในความคิดข้า อาณาจักรฉินควรทำลายอาณาจักรเยี่ยน รอดูว่ากั๋วฮวายยังจะกล้ายโสโอหังอีกหรือไม่!”

ผู้คนจากทั่วทุกมุมโลกพูดคุยเรื่องนี้กันอย่างกระตือรือร้น และต่างประณามอาณาจักรเยี่ยนที่จ้องทำลายสันติภาพ

ขณะที่การประชุมกำลังจะเริ่มต้นขึ้น มีรถยนต์คันหนึ่งขับเข้ามา

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์ที่นั่งอยู่ในรถ เป็นตัวแทนราชวงศ์มาร่วมงานประชุมวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

หลังจากที่รถจอดในตำแหน่งที่วางแผนเอาไว้ หัวหน้าขันทีก็ลงมาเปิดประตูรถให้ฉีกุ้ยเหรินทันที

“ฉีกุ้ยเหรินมาแล้ว!”

สถานที่ที่แต่เดิมมีเสียงดัวไปทุกทิศ ในเวลานี้กลับเงียบกริบ

ทุกคนต่างทำความเคารพ

“เข้าเฝ้าฉีกุ้ยเหริน!”

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์แต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่งดงาม ศีรษะมีปิ่นปักผมสีทองปักอยู่ นางลงมาจากรถอย่างสง่าผ่าเผย เดินก้าวขึ้นไปบนแท่นอย่างเฉิดฉาย เดินไปยังพรมแดง

หลังจากที่พบเจอกับทุกคนแล้ว ฉีเยี่ยนเอ๋อร์อ้าแขนแล้วพูดอย่างมีราศีเจิดจ้าว่า

“ทำตัวตามสบายได้!”

“ขอบพระทัยฉีกุ้ยเหริน!”

หลังจากทุกคนนั่งลงแล้ว ฉีเยี่ยนเอ๋อร์ก็พูดเปิดพิธีว่า