องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 932

นอกเมืองเยี่ยนจิง ณ ด้านในค่ายของอาณาจักรฉิน

เมื่อฉินเหยียนนั่งลงแล้ว ฉินชงก็ได้เทน้ำชาให้เขาเองกับมือ

“ไม่ใช่ชาที่ดีมากนัก ออกศึกทำสงครามล้วนมีจำกัด เจ้าดื่มให้ชุ่มคอก่อน”

ฉินเหยียนยกชาขึ้นจิบแล้วพูดว่า “มีให้ดื่มก็ไม่เลวแล้ว!”

ฉินชงเองก็จิบชา จากนั้นก็พูดเข้าประเด็นว่า “ช่วงหลายปีมานี้ที่เจ้าไม่อยู่ สถานการณ์ของเก้าแคว้นเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก”

โชคดีที่ฉินเหยียนได้พบกับคนของตำหนักอ๋องเหยียนที่ทางดินแดนตะวันตก ไม่เช่นนั้นตอนนี้เขาก็ไม่รู้เลยว่าช่วงที่เขาไม่อยู่ ทั้งเก้าแคว้นเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรไปบ้าง จึงได้พูดอย่างครุ่นคิดว่า

“ตอนที่ข้าอยู่ดินแดนทางตะวันตกก็เคยได้ยินเรื่องราวสถานการณ์ของเก้าแคว้น บัดนี้มีเพียงอาณาจักรเยี่ยนี่ไม่ใช่ของอาณาจักรฉิน”

ฉินชงพยักหน้าแล้วพูดต่อว่า “ใช่แล้ว ก่อนหน้านี้อาณาจักรเยี่ยนได้ส่งกองกำลังโจมตีอาณาจักรจ้าว แม่ทัพสือได้นำทัพไปต่อต้าน ทำให้อาณาจักรเยี่ยนไม่ได้อะไรไปเลย”

“เดิมทีข้าคิดจะใช้โอกาสนี้นำทัพ อย่างไรด้วยฝีมือของทหารอาณาจักรฉิน หากจะสู้กับทหารของอาณาจักรเยี่ยนก็เป็นแค่เรื่องเล็กๆ สามารถล้างบางกองทัพอาณาจักรเยี่ยนได้ง่ายๆ ก็จะสามารถรวมทั้งใต้หล้าเป็นหนึ่งเดียวกันได้แล้ว”

“แต่เมื่อนึกถึงที่เจ้ากล่าวเอาไว้ว่า เพียงแค่เกิดการต่อสู้ก็ต้องมีผู้บริสุทธิ์ได้รับบาดเจ็บเสียหาย ชาวเมืองนั้นบริสุทธิ์ ควรจะไม่รบแต่สยบทหารของข้าศึก ข้าจึงได้ล้มเลิกความคิดนั้นไป”

“ต่อมาพระสนมฉีได้ส่งข่าวของเจ้ามาให้ ให้ข้านำกองทัพล้อมอาณาจักรเยี่ยนเพื่อช่วยอาณาจักรจ้าว ข้าจึงได้นำกองกำลังหลายล้านนายออกมา แม้จะแค่ล้อมเมือง แต่ก็ทำให้กองทัพรถยนต์ของเราได้แสดงความน่าเกรงขามอย่างมาก”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ฉินชงก็ได้ใจอย่างมาก น้ำเสียงของเขามีความภูมิใจ

ที่จริงฉินเหยียนเองก็ไม่คิดว่าช่วงหลายปีที่เขาไม่อยู่ อาณาจักรฉินจะสามารถสร้างรถยนต์ออกได้จำนวนมากขนาดนี้ จึงได้พูดอย่างดีใจว่า

“การล้อมเมืองครั้งนี้เพราะมีท่านพี่ฝึกฝนทหารรถยนต์เหล่านี้แท้ๆ!”

ฉินชงพูดอย่างจริงจังว่า “การทำให้อาณาจักรเยี่ยนเป็นของอาณาจักรฉินต่างหากที่เป็นเรื่องหลัก บัดนี้ทหารและชาวเมืองที่เมืองอื่นในอาณาจักรเยี่ยนยอมจำนนต่ออาณาจักรฉินแล้ว มีเพียงเยี่ยนจิงที่กัวฮวายอยู่เท่านั้น ฝืนยืนหยัดอยู่มาหนึ่งเดือนแล้ว”

“ไม่รู้ว่ามีชาวเมืองจำนวนเท่าไรที่ต้องหิวตาย ชาวเมืองที่ทนต่อไปไม่ไหวอยากจะจำนนต่ออาณาจักรฉินก็ถูกสังหารจนหมด แถมยังตัดศีรษะของชาวเมืองอย่างโหดเหี้ยมแล้วแขวนที่กำแพงเมืองด้วย เป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู ไม่ว่าข้าจะบอกกล่าวเช่นไร ทหารอาณาจักรเยี่ยนก็ไม่ยอมจำนน ข้าเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว”

ในระหว่างทางที่กลับมาฉินเหยียนเองก็คาดสถานการณ์เช่นนี้ไว้แล้ว กัวฮวายเป็นแม่ทัพ การนำทัพต่อสู้ไม่มีความคิดที่จะยอมแพ้ เป็นสันดานของเขาแล้ว หากสามารถโน้มน้าวเขาได้ง่ายๆสิแปลก

ฉินเหยียนปลอบใจว่า “พี่ใหญ่อย่าร้อนใจไปเลย ในเมื่อข้ามาถึงแล้ว สงครามระหว่างอาณาจักรฉินและอาณาจักรเยี่ยนจะต้องมีบทสรุปแน่นอน”

“รายงานพ่ะย่ะค่ะ!”

ในขณะที่ทั้งสองกำลังพูดอยู่ ทหารรถยนต์ก็ได้เข้ามารายงานว่า

“ท่านอ๋องทั้งสองพ่ะย่ะค่ะ กัวฮวายแห่งอาณาจักรเยี่ยนได้ปรากฏตัวที่กำแพงเมืองแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

ฉินชงสีหน้าดีใจ เขารู้สึกดีใจมาก

“กัวฮวายเป็นเต่าในกระดองมาตั้งนาน ในที่สุดวันนี้ก็ปรากฏตัวแล้ว มือปืนเตรียมประจำการยิงทันที!”

ฉินเหยียนรีบพูดแทรกว่า “รอเดี๋ยวท่านพี่ เมื่อครู่นี้ท่านว่าอย่างไรนะ มือปืนรึ หรือว่าได้สร้างปืนไรเฟิลขึ้นมาได้แล้ว?”