องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 935

เรื่องที่เคยคุยกันได้ปรากฏขึ้น ราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน

“ให้เวลาข้าสิบปี ข้าจะเปลี่ยนโลกนี้!”

ข้อตกลงสิบปี ยังเหลืออีกสี่ปี เฝิงตู่ทิ้งศักดิ์ศรีและความหนักแน่นนั้น เวลาได้ทำให้เขาไร้ความดื้อรั้น

“ก็แค่เร็วขึ้นสี่ปีเท่านั้น ข้าเฝิงตู่ยอมทุ่มเทให้เจ้า ไม่ใช่เพื่อตัวข้าเอง แต่เป็นเพราะนาง!”

สายตาของเฝิงตู่มองไปยังซวงเอ๋อร์ที่เข้าแถวอยู่

“เพื่อซวงเอ๋อร์ ขอเพียงนางได้มีชีวิตที่ดี ทุกอย่างก็คุ้มค่าแล้ว”

ซวงเอ๋อร์ที่อยู่ไม่ไกลโบกมือให้เขาอยู่ “ท่านพ่อรีบมาสิ! เพิ่งหนึ่งคนจะได้ข้าวเพิ่มอีกถุงนะ อย่ามัวแต่ยืนอึ้งอยู่สิ รีบมาเร็วเข้า!”

เฝิงตู่มองซวงเอ๋อร์ที่ร้อนใจจนกระทืบเท้า ใบหน้าของเขาปรากฏรอยยิ้ม ยัยเด็กคนนี้นำความสุขมาให้เขาอยู่เสมอ

“มาแล้ว!”

เมื่อพูดแล้วก็รีบวิ่งมายังข้างกายของซวงเอ๋อร์

ซวงเอ๋อร์มองไปรอบๆอย่างตื่นเต้น นางพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ดีจังเลยท่านพ่อ ใกล้จะถึงพวกเราแล้ว!”

เฝิงตู่พยักหน้าด้วยความรักแล้วจูงมือของนาง พวกเขาเข้าแถวอยู่ท่ามกลางผู้คน

เหล่าทหารอาณาจักรฉินเองก็คอยจัดระเบียบแถว

“อย่าแย่งกันอย่าเบียดมา! กรุณาเข้าแถวให้ดี! มีส่วนแบ่งสำหรับทุกคน!”

ในที่สุดก็มาถึงเฝิงตู่และซวงเอ๋อร์แล้ว ทั้งสองได้รับข้าวสองถุงแล้วเดินกลับไป ซวงเอ๋อร์พูดอย่างตื่นเต้นไปด้วยว่า

“ในที่สุดก็ไม่ต้องหิวอีกแล้ว!”

เฝิงตู่ก้มศีรษะมองซวงเอ๋อร์แล้วพูดอย่างจริงจังว่า “เมื่อเรื่องนี้ผ่านไปแล้วทั่วทั้งใต้หล้าเป็นของอาณาจักรฉินได้สำเร็จ พ่อจะพาเจ้าไปมีชีวิตที่สบาย ไปรึไม่?”

ซวงเอ๋อร์กระโดดแล้วพูดว่า “ตราบใดที่ได้ตามท่านพ่อไป ซวงเอ๋อร์ไปที่ไหนก็ได้!”

เฝิงตู่ยิ้มแล้วพูดว่า “ซวงเอ๋อร์เป็นเด็กดีนะ คืนนี้พ่อจะพาเจ้าไปทานมื้อใหญ่”

เมื่อได้ยินว่าจะได้ทานมื้อใหญ่ ดวงตาของซวงเอ๋อร์ก็เป็นประกาย

“ว้าว! จริงรึ? ในเมื่อท่านพ่อพูดแล้วก็ห้ามผิดคำพูดนะ!”

เฝิงตู่ลูบศีรษะนางอย่างอ่อนโยน “วางใจเถิด เจ้าเด็กตะกละ!”

“เย้! ท่านพ่อดีที่สุดเลย!”

ซวงเอ๋อร์อุ้มข้าวแล้วเดินไปด้านหน้า เฝิงตู่เดินตามซวงเอ๋อร์ไปด้วยแววตาที่อ่อนโยน สองพ่อลูกเพลิดเพลินกับความสุขหลังจบสงคราม