องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 952

ฉินเหยียนไม่แม้แต่จะเข้าไปช่วย เขามองพี่ใหญ่ระบายความโกรธต่อพี่เจ็ดอย่างเงียบๆ

จนกระทั่งองค์ชายเจ็ดถูกชกจนหน้าบวมช้ำ เลือดออกปากและจมูก ฉินเหยียนจึงเขาไปหยุดและพูดว่า

“พี่ใหญ่ เป็นหนี้ต้องจ่าย เป็นคนร้ายต้องชดใช้กรรม พี่เจ็ดเองก็ถูกคนพวกนี้หลอกเช่นกัน พี่ต่อยเขาจนพอใจแล้วก็พอเถิด”

อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าฉินชงจะไม่ได้ยิน ยังคงต่อยองค์ชายใหญ่ต่อไป ราวกับว่าเขาต้องการฝังฉินอวี่ไปพร้อมกับเสด็จแม่ของตน

ฉินเหยียนโบกมือสั่ง ทหารรถถังก้าวไปข้างหน้าจับทั้งสองคนแยกออกจากกันทันที ฉินชงยังคงต่อต้าน

“ปล่อยข้า! วันนี้ข้าจะต้องสั่งสอนเขา!”

ฉินอวี่ล้มลงกับพื้น เขาถ่มน้ำลายที่เต็มไปด้วยเลือด พูดพร้อมน้ำตาไหลอาบแก้ม

“พี่ใหญ่ ข้าไม่ได้ทำจริงๆ หากข้าทำ ข้ายอมให้ท่านพี่ตีข้าจนตาย!”

จากนั้นฉินเหียนก็ยืนขึ้นเดินไปหาองค์ชายใหญ่และปลอบโยนเขาว่า

“พี่ใหญ่ ได้โปรดใจเย็นๆ ก่อน หากยังจะสู้กัน ได้มีคนตายจริงๆ แน่!”

ฉินชงเองก็พูดออกมาอย่างเจ็บปวด

“พวกเขาเป็นคนในตระกูลฝั่งแม่ข้า ข้าต้องมาเห็นพวกเขาตาย โดยที่ข้าไม่อาจทำอะไรได้!”

ฉินเหยียนไม่ตอบ เขายื่นกล่องผ้าที่เขาเตรียมไว้ให้

“พี่ใหญ่ พี่ลองดูสิ่งนี้ก่อนเถิด”

ฉินชงปาดน้ำตา เปิดกล่องผ้าออกและเห็นข้อมูลหนาปึกด้านใน

ปรากฎว่าทั้งกล่องนี้เต็มปด้วยความผิดที่เสด็จแม่ฉินชงทำไว้ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

ทั้งยักยอกเงินทหาร ยักยอกเงินในท้องพระคลัง ซ่อนอาวุธไว้เป็นของตัวเอง กลั่นแกล้งคนที่อ่อนแอกว่า มั้งหมดล้วนเป็นความผิดที่ต้องถูกประหารเก้าชั่วโคตร!

ฉินเหยียนเห็นสีหน้าตกตะลึงขององค์ชายใหญ่ เขาพูดอย่างจริงจังว่า

“หากยึดตามกฎหมายอาณาจักรฉินแล้ว ตระกูลฝั่งแม่ของพี่เจ็ดต้องถูกลงโทษอย่างแน่นอน เช่นนั้นชะตากรรมของตระกูลฝั่งแม่ของพี่ใหญ่เองก็ต่างกัน”

“เรื่องร้ายแรงที่ตระกูลฝั่งแม่ของพี่เจ็ดทำนั้นเป็นความผิดร้ายแรงอย่างชัดเจน แม้ว่าตระกูลฝั่งแม่ท่านพี่ถูกฆ่าตายไปก่อนแล้ว แต่ก็ไม่อาจรักษาชื่อเสี่ยงของวงศ์ตระกูลเอาไว้ได้ อีกทั้งยังถูกตราหน้าให้อับอาย”

ฉินชงมองไปที่เอกสารรายงานความผิดที่ตระกูลฝั่งแม่เขาได้ทำเอาไว้มากมายลับหลังเขา เขาล้มตัวลงอย่างอ่อนแรง คุกเข่าลงต่อหน้าฉินเหยียนยอมรับความผิดของตน

“น้องสิบสี่ ข้าไม่รู้มาก่อนเลยว่าพวกเขาทำเช่นนั้น ข้าขอสาบานกับใต้หล้านี้ว่าใจข้าคำนึงถึงแต่อาณาจักรฉิน!”