องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 951

ฉินเหยียนไม่ลังเลที่จะตบอีกครั้ง

“เพียะ”

แรงตบนี้ทำให้ฉินอวี่หุบปากทันที ไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีก

ฉินเหยียนโกรธมากและพูดออกมาอย่างเหลืออด

“พี่เจ็ด ท่านพี่ดูเสียสิว่าตระกูลฝั่งแม่ทำอะไรลงไปบ้าง!”

เขาหันกลับมาสั่งต่อ

“จัดการพวกคนทรยศเสีย!”

“พ่ะย่ะคะ!”

ทหารนำเก้าอี้มาวางไว้ต่อหน้าทั้งสองกองทัพ ฉินเหยียนกดฉินอวี่ให้นั่งลงบนเก้าอี้ ส่วนตนทำหน้าที่พิพากษา

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์ที่เป็นคนตัดสินหลัก ออกมายืนต่อหน้าทุกคนพร้อมกับหลักฐานมากมาย

ตระกูลฝั่งแม่ฉินอวี่ถูกทหารรถถังกดตัวให้คุกเข่าลงบนพื้น พวกเขาไม่พอใจ ต่างด่ากราดด้วยความโกรธ

“บังอาจมาก! พวกเราเป็นถึงพระญาติฝ่ายแม่ของอ๋องอวี่ พวกเจ้ากล้าแตะตัวข้าอย่างนั้นหรือ!”

“รีบปล่อยพวกข้า มิฉะนั้นข้าจะจัดการพวกเจ้าให้หมด!”

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์ฟังคำพูดเหล่านั้น แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ นางดึงปืนที่อยู่บนรถทหารออกมา ยกปืนขึ้น จากนั้นเหนี่ยวไกขึ้นท้องฟ้า

“ปัง”

สิ้นเสียงปืน บรรดาญาติฝ่ายแม่ฉินอวี่ต่างตกใจกลัว

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์มองพวกเขา พร้อมกับพูดขู่ว่า

“ใครกล้าโวยวายอีก ข้าจะยิงให้สมองระเบิดเสียเลย!”

เมื่อเผชิญหน้ากับปืน บรรดาญาติฝ่ายแม่ฉินอวี่ไม่กล้าอวดดีอีกต่อไป

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์มองพวกเขาเหล่านั้น จากนั้นคืนปืนให้กับทหาร และคลี่ใบคำร้องออกมา

“ปีขุยเหม่า เดือนกุมภาพันธ์ คังหย่งเหยียน ลุงของฉินอวี่ ได้ยักยอกเงินในท้องพระคลังไปหนึ่งแสนตำลึง เดือนพฤษภาคม เขาได้ซ่อนอาวุธจำนวนห้าสิบกระบอกไว้เป็นการส่วนตัว ในเดือนกันยายน เขายักยอกเงินค่าจ้างทหารไปหนึ่งแสนห้าหมื่นตำลึง...”

“ในเดือนตุลาคม สมาชิกตระกูลฝั่งแม่ได้ยักยอกเงินโดยใช้ชื่ออ๋องอวี่ อีกทั้งยังปกปิดความจริง...”

“เดือนมีนาคมปีถัดมา ตระกูลฝั่งแม่...”

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์รายงานความผิดทีละข้อ ทำให้ฉินอวี่อึ้งจนเสียวสันหลัง รู้สึกขนลุก

เขาไม่คาดคิดว่าตระกูลฝั่งแม่ของตนเป็นผู้อยู่เบื้องหลังความมผิดมากมาย สามารถทำทุกอย่างโดยไร้ยางอาย กล้าฝ่าฝืนกฎหมาย!

เมื่อเผชิญกับหลักฐานความผิดที่ชัดเจนเหล่านั้น ตระกูลฝั่งแม่ฉินอวี่ต่างพากันหน้าซีด ก้มหน้าลง

ฉินอวี่มองไปยังกล่องที่บรรจุหัวคนบนรถที่อยู่ไม่ไกล จู่ๆ ใจเขาพลันเต้นแรง เพราะลวดลายบนกล่องเป็นลายที่เขากล่องที่เขาใช้อยู่ตลอด ทุกคนที่ได้รับของขวัญจะรู้ทันทีว่านี่เป็นของขวัญที่มาจากเขา

แต่ในเวลานี้ เขากลับเถียงไม่ออก เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตระกูลฝั่งแม่ของพี่ใหญ่ถูกฆ่าตายเช่นนี้ เขารีบปกป้องตัวเอง

“พี่ใหญ่! เรื่องนี้ข้าไม่รู้จริงๆ! ข้าไม่รู้เรื่องนะพี่ใหญ่!”

ในใจของฉินชงโกรธมาก จ้องไปที่ฉินอวี่ด้วยสายตาโกรธแค้น หวังว่าเขาจะฆ่าน้องเจ็ดด้วยน้ำมือตนเอง เพื่อแก้แค้นให้เสด็จแม่และตระกูล

ฉินอวี่เห็นสายตาที่โกรธแค้นของฉินชง เขาทั้งรู้สึกเศร้าใจและสิ้นหวัง เขามีความกล้า แต่เขาไม่มีทางทำร้ายตระกูลฝั่งแม่ของพี่ใหญ่ได้ เขาลุกขึ้นคุกเข่าต่อหน้าฉินเหยียนและสาบานว่า

“น้องสิบสี่ ข้าขอสาบาน ข้าไม่รู้เรื่อง ข้าไม่รู้เรื่องจริงๆ!”

“ต่อให้ข้าจะโง่เง่าแค่ไหน ข้าก็ไม่มีวันทำร้ายเสด็จแม่ของพี่น้องข้าได้ลงคอ!”

“เจ้าต้องเชื่อข้า ข้าไม่ได้สั่งฆ่าพวกเขา พวกเขาทำลงไปโดยไม่บอกข้า น้องสิบสี่ เจ้าต้องเชื่อข้า!”

ฉินเหยียนไม่ตอบ เขาเงยหน้าขึ้นมองไปที่พี่ใหญ่ เอามือลูบคางและสั่งให้ทหารปล่อยการจับกุมทันที

ฉิงชงไม่ลังเลแม้แต่เสี้ยววินาที พุ่งเข้าไปหาฉินอวี่ด้วยความโกรธ จากนั้นต่อยเข้าไปที่หน้าของอีกฝ่ายเต็มแรง

ฉินอวี่ไม่ทันได้ตอบโต้ เขาถูกฉินชงชกและร่วงลงไปกับพื้นทันที

จากนั้นฉินชงก็ต่อยเข้าที่หน้าเขาไม่หยุด