ฉินชงถูกบังคับให้คุกเข่าต่อหน้าฉินเหยียน เขาร้องไห้สะอึกสะอื่น
“น้องสิบสี่ ตระกูลฝั่งแม่ของข้า ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ถูกฆ่าตายนับพันคน ไม่มีใครรอดเลย!”
“วิธีการที่โหดเหี้ยมเช่นนี้ต้องเป็นเจ้าเจ็ดจัดการอย่างแน่นอน ข้าที่นำทัพออกรบ เขากลับฆ่าคนในตระกูลลับหลังข้า ข้าจะไม่ปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่ต่อ ชีวิตของเสด็จแม่และญาติๆ ของเขาจะต้องตายอย่างสงบ!”
ฉินเหยียนรู้ดีว่าตอนนี้ใจของฉินชงเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ไม่อาจควบคุมความรู้สึกได้
หากเปลี่ยนเป็นเขาที่ทำเรื่องนี้ เขาคงฉีกร่างฉินอวี่เป็นชิ้นๆ และฆ่าเขาให้ตายจะกว่าจะพอใจ แต่ถึงกระนั้นก็คงไม่อาจทำให้เขาสงบลงได้
ฉินเหยียนยื่นมือออกไปประคองฉินชง และปลอบใจ
“พี่ใหญ่ ไม่ต้องกังวล หากพี่เจ็ดเป็นคนทำเรื่องนี้จริงๆ ข้าจะไม่ไว้ชีวิตเขา หากมีใครพยายามเอาเปรียบ ข้าจะไม่ยกโทษให้ พวกเขาต้องชดใช้ตามการกระทำของตน!”
ประโยคนี้ทำให้ฉินชงรู้สึกสบายใจขึ้น แม้ว่าญาติจะตายไปหมดแล้ว แต่การล้างแค้นยังคงอยู่!
ในที่ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน ฉินอวี่ก็รีบตามมา
“น้องสิบสี่!”
ฉินเหยียนระงับความโกรธของเขาเอาไว้ แต่ข้างกายของฉินอวี่ยังมีคนจากตระกูลฝั่งแม่ตามมาด้วย อีกทั้งยังพูดยั่วยุ
“บังอาจ! เจ้าพวกคนทรยศ เห็นฝ่าบาทแล้วยังไม่คุกเข่าลงอีก!”
ฉีเยี่ยนเอ๋อร์ที่ยืนอยู่ด้านหลังฉินเหยียนก้าวขึ้นไปข้างหน้าและพูดอย่างดุดันว่า
“บังอาจ! ใครกล้าให้พวกเจ้าอวดดีเช่นนี้ อ้างพระนามของฮ่องเต้และสร้างพระโองการปลอมขึ้นมา?”
คังหย่งเหยียนมีสีหน้าโกรธแค้นแวบหนึ่ง จากนั้นพลันแปรเปลี่ยนเป็นไร้เดียงสา เขาไม่แสดงความอ่อนแอใดๆ ให้เห็น
“ก่อนที่ฝ่าบาทจะทรงสิ้นพระชนม์ ฮ่องเต้ได้เขียนจดหมายสั่งเสียเอาไว้เป็นอย่างดีว่าให้อ๋องอวี่สืบราชบัลลังก์ ใครกล้าฝ่าฝืน!”
มือฉีเยี่ยนเอ๋อร์สั่นเทาด้วยความโกรธ
“หุบปาก! ฝ่าบาทยังทรงมีชีวิตอยู่ แต่เจ้ากล้าพูดว่าฝ่าบาททรงสิ้นพระชมม์แล้วอย่างนั้นหรือ ใครกันแน่ที่ทรยศ!”
เมื่อฉินอวี่ได้ยินเรื่องนี้ เขาทั้งมึนงงและถามอย่างสับสนว่า
“ว่าอย่างไรนะ? เสด็จพ่อยังมีชีวิตอยู่หรือ?”
ฉีเยี่ยนเอ๋อร์พูดเสียงดัง
“ฝ่าบาทใช้ชีวิตอย่างสงบที่หมู่บ้านซิ่งฮวา ข้าคอยปรนนิบัติรับใช้เขาทุกวัน ยังจะกล้าพูดเรื่องพระองค์ท่านสิ้นพระชนม์อีกหรือ?”
ฉินอวี่รู้สึกเหมือนถูกของหนักกระแทกเข้าที่ศีรษะ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย จากนั้นได้ยินฉีกุ้ยเหรินพูดว่า
“พวกเจ้ากลุ่มนี้เป็นผู้กระทำผิด กล้าสร้างข่าวลือเท็จขึ้นมา อีกทั้งยังสร้างพระราชโองการปลอมว่าให้อ๋องอวี่ขึ้นครองราชย์อย่างไม่ถูกต้อง เจ้าสมควรได้รับโทษ!”
ฉินอวี่ก้าวไปข้างหลังด้วยความไม่เชื่อ ใจเขาเต้นแรง เขาไม่คาดคิดว่าตระกูลฝั่งแม่จะเป็นคนวางแผนนี้ขึ้นมา ผลักให้เขาขึ้นครองราชย์ ทำให้เขารับโทษข้อหากบฏเพื่อแย่งชิงบัลลังก์!
ฉินอวี่มองไปที่คังหย่งเหยียนด้วยสายตาสับสน
“ที่นางพูดเป็นเรื่องจริงหรือ?”
คังหย่งเหนียนเห็นว่าแผนการของเขาถูกเปิดโปง เขาจึงโกรธมากและพูดออกมาว่า
“อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระจากนาง! พวกเขาต้องการแบ่งชิงบัลลังก์”
คังหย่งเหยียนยังคงกัดฟันพูดด้วยความโมโหต่อไป
“หากฝ่าบาทยังทรงมีพระชนม์อยู่ เหตุใดเขาถึงไม่ปรากฎตัวออกมาเลย?”
“เห็นๆ กันอยู่ว่าฝ่าบาททรงสิ้นพระชนม์แล้ว!”
“นาง ฉีกุ้ยเหริน ผู้หญิงสำส่อนคนนี้ นางยั่วยวนบุรุษไปทั่ว ทำให้ฝ่าบาทที่สิ้นพระชนม์ต้องโกรธเคือง ทำให้ราชวงศ์ต้องขายหน้า ทุกคนรู้เรื่องนี้มานานแล้ว เจ้ายังกล้าไร้ยางอายพูดความเท็จให้คนอื่นสับสน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...