องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 970

เขาเคยได้ยินนิสัยของอ๋องเหยียนมาก่อน ทั้งที่ปกติหัวเราะอารมณ์ดี แต่เมื่อพบเจออุปสรรค ก็ไม่มีใครขัดขวางเขาได้

เสิ่นเฟยเข้าใจดี ตราบใดที่เลียแข้งเลียขาอ๋องเหยียนได้ ทุกอย่างก็จะราบรื่น

“เอาเถิด หุบปากกันได้แล้ว” จู่ๆเสิ่นเฟยยกมือขึ้นแล้วห้ามทุกคนเงียบ แล้วขมวดคิ้วพูดว่า “ทุกท่าน ข้าเสิ่นเฟยจะทำการค้าขายอย่างไรไม่มีความจำเป็นอะไรต้องรายงานพวกเจ้า ข้าอยากจะขายอู่ต่อเรือเท่าไรก็ได้ ทำไมรึ? ข้ายังต้องบอกกล่าวพวกเจ้าอีกงั้นรึ?”

เมื่อทุกคนได้ยินดังนั้นก็เงียบ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเดือดดาล แต่ก็ไม่มีอะไรจะแย้งได้ พวกเขาไม่อาจควบคุมเสิ่นเฟยได้จริงๆเพราะไม่ได้เป็นนายและลูกจ้างกัน

ทันใดนั้นหวังจี้ตงก็พูดด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์ว่า “เถ้าแก่เสิ่น ไตร่ตรองถี่ถ้วนแล้วใช่รึไม่? เจ้าจะทรยศผู้ที่ทำอุตสาหกรรมต่อเรือใช่รึไม่?”

เสิ่นเฟยยิ้มประชด “ทรยศรึ? ข้าพูดเมื่อไรว่าจะทรยศอุตสาหกรรมต่อเรือ?”

หวังจี้ตงอึ้งไป เขาขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “แล้วเมื่อครู่นี้เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”

สิ่นเฟยหลุดหัวเราะ “หมายความว่าอย่างไร นี่เถ้าแก่หวังคิดไปเองรึ ว่าหากข้าไม่เลือกเข้าร่วมกับพวกเจ้า ก็คือการทรยศต่ออุตสาหกรรมการต่อเรือทั้งหมด? นี่มันความคิดอะไรกัน?”

เมื่อพูดแล้วก็กวาดตามองทุกคนแล้วพูดเสียงเรียบๆว่า “ทุกท่านลองถามใจตนเองดูว่าสามแสนตำลึงน้อยจริงๆรึ? หากจะซื้ออู่ต่อเรือของพวกเจ้า มันเหลือเฟือเลยด้วยซ้ำ”

“อีกอย่างอ๋องเหยียนคือใคร? ทรงยอมเจรจากับพวกเจ้าอย่างดี แต่พวกเจ้ากลับฟังคำลวงของหวังจี้ตง เอาแต่ขึ้นราคา ถูกเงินทองบังตา นี่คือความซื่อสัตย์และความตระหนักของตัวแทนอุตสาหกรรมต่อเรืออย่างพวกเจ้ารึ?”

“พวกข้า......” ทุกคนพูดไม่ออกไปเลย

ก็เป็นตามจริง ราคาตั้งแต่แรกที่เริ่มเจรจาเพียงพอต่อพวกเขาทั้งเจ็ดแล้ว แต่หวังจี้ตงเห็นว่าน้อย อยากจะขึ้นราคา หลังจากโน้มน้าวแล้วก็ขึ้นราคาถึงเจ็ดล้านตำลึง ไม่ว่าจะเป็นใครก็อดไม่ไหว!

หวังจี้ตงพูดด้วยใบหน้าที่แดงก่ำอย่างร้อนตัวว่า “เสิ่นเฟย เจ้ามาแสร้งทำเป็นคนดีอะไรกัน? ได้ ดูเหมือนเจ้าจะยืนหยัดที่จะขายอุตสาหกรรมนี้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็อย่าหาว่าพวกข้าจะถึงอุตสาหกรรมต่อเรือทุกคนมาต่อต้านเจ้า!”

เสิ่นเฟยทำเสียงเย็นชาแล้วจ้องเขาอย่างไม่หวาดกลัวเลยสักนิด แล้วพูดว่า

“เอาสิ พวกเจ้าก็ลองดู ข้าจะคอยดูว่าพวกเจ้าจะทำอะไรได้”

หวังจี้ตงกัดฟันแล้วพูดทิ้งท้ายเอาไว้ว่า “เสิ่นเฟย! อย่าดูถูกกันให้มันมากนัก เจ้าคิดว่าข้าจะกลัวเจ้ารึไง? วันนี้ข้าจะขอพูดไว้เลยว่า เจ้าจะไม่มีทางอยู่ในอุตสาหกรรมนี้ต่อไปได้อีก”

“หึหึ งั้นเจ้าก็ลองดูเถิด” เสิ่นเฟยไม่แยแส เขาเองก็เข้าใจดี หวังจี้ตงคงจะจนตรอก