องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 969

อย่างไรวันนั้นองค์ชายเจ็ดฉินอวี่ก็พูดให้ประจักษ์แล้วว่าอาณาจักรฉินจะสร้างกองเรือ ในเมื่อตัดสินใจจะสร้างกองเรือ ก็ไม่มีทางหนีพวกเขาพ้นแน่นอน ไม่เช่นนั้นก็กำลังเสียเวลาและเสียแรง นี่คือสาเหตุที่พวกเขามั่นใจอย่างยิ่ง

แต่พวกเขาลืมไปว่าฉินเหยียนไม่ใช่คนธรรมดา ฉินเหยียนมองพวกนักค้าขายแล้วยิ้มบางๆพูดว่า

“จะใช่รึไม่ไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับข้า ที่สำคัญคือ มีใครจะยอมขายในราคาสามแสนรึไม่?”

เขาไม่ได้คับอกคับใจต่อนักค้าขายเหล่านี้เลย ว่ากันตามตรงก็แค่คนต่ำต้อยไม่กี่คน สำหรับเขาแล้วการสร้างอู่ต่อเรือหลวงจึงจะเป็นเรื่องที่สมควรจะให้ความสำคัญ

“ไม่มีใครยอมตกลงในราคาสามแสนตำลึงเป็นแน่พ่ะย่ะค่ะ” หวังจี้ตงส่ายหน้าทันที

ความจริงแล้วสามแสนตำลึงก็ไม่น้อยเลย สามารถซื้อหนึ่งในพวกเขาได้อย่างเหลือเฟือด้วยซ้ำ แต่ที่ไม่ยอมตกลง นั่นเพราะความแตกต่างมากเกินไป

ก่อนหน้านี้ยังยอมให้เจ็ดล้านตำลึง สามารถแบ่งกันอย่างน้อยหนึ่งล้านตำลึง แต่สุดท้ายตอนนี้กลับเปลี่ยน เหลือเพียงสามแสนตำลึง ใครจะยอมตกลงกัน?

เหล่าเจ้าของอื่นๆเองก็คิดเหมือนกัน พวกเขาส่ายหน้าปฏิเสธทันทีว่า

“อ๋องเหยียนพ่ะย่ะค่ะ ราคาต่ำเกินไปแล้ว พวกกระหม่อมไม่ขายพ่ะย่ะค่ะ”

“ใช่พ่ะย่ะค่ะ ตกลงไว้แล้วเจ็ดล้านตำลึง แต่กลับกลายเป็นสามแสนตำลึง ใครจะรับได้พ่ะย่ะค่ะ?”

“อย่ารังแกกันเลยพ่ะย่ะค่ะ!”

ฉินเหยียนได้ยินดังนั้นก็โบกมืออย่างไม่ถือสาว่า “ทุกท่านอย่างร้อนใจไป ในเมื่อไม่ขายก็แค่ไม่ขาย ข้าจะคิดหาวิธีอื่น!”

เมื่อพูดเช่นนั้นแล้วพวกหวังจี้ตงก็พูดอะไรไม่ออก พวกเขาสีหน้าอัดอั้นจะแย่ และรู้สึกเดือดดาลเช่นกัน

“ได้ เช่นนั้นกระหม่อมก็ขอพูดไว้ตรงนี้ หากไม่มีพวกกระหม่อมแล้ว กองเรือของอาณาจักรฉินไม่มีทางสร้างขึ้นได้พ่ะย่ะค่ะ!” หวังจี้ตงกัดฟันแล้วพูดอย่างโหดเหี้ยม เงินมหาศาลหล่นหายเช่นนี้ เขาจะยอมง่ายๆได้อย่างไรกัน? เขาอยากจะรู้จริงๆว่าอ๋องเหยียนท่านนี้ จะเอาอะไรมาสร้างกองเรือ!

“หือ เช่นนั้นพวกเจ้าก็ไปสิ! ข้าไม่ได้ห้ามเสียหน่อย” ฉินเหยียนยักไหล่แล้วพูดอย่างสบายใจ

เมื่อพูดเช่นนั้นแล้ว พวกหวังจี้ตงก็ยิ่งอัดอั้นใจ และทันใดนั้นเองก็มีคนวิ่งมาจากที่ไกลๆ

“อ๋อง......อ๋องเหยียนพ่ะย่ะค่ะ พวกเขาไม่ขาย กระหม่อมขายพ่ะย่ะค่ะ!”

คนที่พูดคือชายวันกลางคนที่สวมชุดสีเทา บัดนี้เขามีเหงื่อท่วมหัว เมื่อเห็นฉินเหยียนแล้วก็รีบประสานมือคารวะพูดว่า