องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 972

เหล็กคืออะไร? มันเทียบกับไม่ได้รึ?

สีหน้าของฉินเหยียนผิดหวังเล็กน้อย เขาคิดว่าเสิ่นเฟยจะมีความรู้ที่แตกต่างคนอื่นๆเสียอีก แต่ทันใดนั้นเขาก็ต้องอึ้งไป

เสิ่นเฟยขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “หากใช้เหล็กมาสร้างเรือ การทำให้มันลอยตัวนั้นไม่ยาก แต่ที่ยากคือจะทำให้มันเคลื่อนที่ได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ ใบเรือและกำลังคนยากที่จะเคลื่อนที่เรือยักษ์ได้ เรือไม้สิบจั้งก็ต้องใช้ลูกเรือหลายร้อยคนพายเรือรวมกัน หากเป็นเรือเหล็ก ถ้าอยากจะทำให้มันเคลื่อนที่......เกรงว่าจะบรรจุลูกเรือมากเพียงนั้นไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ”

ฉินเหยียนตกตะลึงอย่างมาก เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเสิ่นเฟยจะพูดเช่นนี้ออกมา ในตอนแรกที่เขาพูดว่าจะใช้เหล็กในการต่อเรือ คนส่วนใหญ่ต่างก็รู้สึกว่าของแบบนั้นไม่มีทางลอยขึ้นมาได้ แต่เสิ่นเฟยกลับรู้สึกว่าปัญหาที่ใหญ่ที่สุดคือการเคลื่อน

ฉินเหยียนถามอย่างอดสงสัยไม่ได้ว่า “เจ้าไม่คิดรึว่าเรือที่ทำจากเหล็ก มันลอยน้ำไม่ได้?”

เสิ่นเฟยเกาศีรษะแล้วพูดอย่างเกรงใจว่า “ก่อนหน้านี้กระหม่อมได้เคยทำการทดลองของประหลาดมากมาย และเคยต่อเรือหินมาก่อน แม้จะไม่ได้ใหญ่ แต่มันก็สามารถลอยบนน้ำได้พ่ะย่ะค่ะ เมื่อนานมาแล้ว เพราะเห็นว่าเป็นความคิดใหม่ยังเคยถวายแก่ราชวงศ์อาณาจักรอู๋ด้วยพ่ะย่ะค่ะ ดังนั้นเรือเหล็ก หากอยากจะให้มันลอยน้ำ ก็คงไม่ยากมากพ่ะย่ะค่ะ”

“แบบนี้นี่เอง” ฉินเหยียนแสดงสีหน้าเข้าใจทันที แววตาที่มองเสิ่นเฟยเต็มไปด้วยความชื่นชม

เจ้าหมอนี่เคยสร้างเรือหินมาก่อน จะต้องได้รู้เรื่องการลอยตัวอย่างบังเอิญ คนผู้นี้คือคนมีความสามารถ หากเขาสามารถช่วยอีกแรงด้วย ระยะเวลาการสร้างเรือรบคงประหยัดไปได้มาก เพราะอย่างไรตอนนี้หลินเย้าจู้ก็มีภาพอยู่ สิ่งที่ต้องรีบแก้ไข คือจะทำอย่างไรให้เรือมันลอยน้ำ และจะจัดการปัญหาการควบคุมเรืออย่างไร

“เถ้าแก่เสิ่น เรื่องซื้อไม่มีปัญหา แต่ข้าอยากจะถามเจ้าสักหน่อย” สีหน้าของฉินเหยียนจริงจังเข้มงวด

เสิ่นเฟยเองก็เริ่มจริงจังด้วย “เชิญพ่ะย่ะค่ะ”

ฉินเหยียนพูดอย่างจริงจังว่า “เจ้ายินดีที่จะรับตำแหน่งผู้อำนวยการโรงงานแห่งอู่ต่อเรือหลวงคนแรกรึไม่?”

“หา?” เสิ่นเฟยอึ้งไปทันที ซื้ออู่ต่อเรือของเขา แล้วยังให้เขาเป็นผู้อำนวยการอู่ต่อเรือหลวงคนแรกอีกงั้นรึ? บนโลกนี้มีเรื่องดีๆเช่นนี้จริงรึ?

ฉินเหยียนเห็นว่าเขาอึ้งไปก็พูดเสริมว่า “หากเจ้ายินดี ข้าจะเสนอเงินเดือนประจำปีสูงให้เจ้า นอกจากนี้ ตราบใดที่การต่อเรือรบเป็นไปด้วยความราบรื่น ข้ารับรองว่าเจ้าจะได้ดำรงตำแหน่งอธิบดีกรมเดินเรือทะเล เป็นขุนนางระดับสอง!”

เมื่อเสิ่นเฟยได้ยินก็ยิ่งอึ้งไปอีก อธิบดีกรมเดินเรือทะเล เป็นขุนนางระดับสอง เจริญก้าวหน้าทันทีเชียวนะ! เขารู้ดีว่าในเมื่อฉินเหยียนกล้าพูดเช่นนี้ ก็ไม่มีทางโกหก อย่างไรท่านอ๋องท่านนี้ก็เป็นท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ที่น่าเชื่อถืออย่างมากเชียวนะ!

“ท่าน จะ จริงรึพ่ะย่ะค่ะ?” เสิ่นเฟยพูดอย่างตื่นเต้น

ฉินเหยียนพยักหน้าอย่างจริงจัง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ข้าเคยโกหกเมื่อไรรึ?”