องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 978

หลิวเชียนเชียนยิ่งงุนงงมากขึ้น แต่เมื่อเห็นว่าฉินเหยียนจริงจังมากขนาดนั้น นางพยักหน้าอย่างจริงจังมากแล้วพูดว่า

“เช่นนั้นไม่ว่าอย่างไรหม่อมฉันจะขยายสำนักเฉามากขึ้นเพคะ!”

เมื่อพูดเช่นนั้นแล้ว ใบหน้าของนางก็แสดงความหนักแน่นออกมา

เมื่อเห็นท่าทีที่จริงจังของหลิวเชียนเชียนแล้ว ฉินเหยียนก็อดยื่นมือไปลูบศีรษะของนางแล้วชื่นชมไม่ได้ว่า

“เหนื่อยหน่อยนะ!”

เมื่อพูดจบแล้วก็ก้มจูบหน้าผากของนาง

หลิวเชียนเชียนไม่ได้หลบหลีก นางยิ้มแล้วเอนอิงไปที่ไหล่ของฉินเหยียน หลับตาลงอย่างมีความสุข

......

วันถัดมา ฉินเหยียนและคนอื่นๆได้เตรียมการเรียบร้อยแล้ว พร้อมที่จะเดินทางตลอดเวลา

“เตรียมการเรียบร้อยแล้วเพคะ เราเดินทางกับเลย”

หยางจิ้นซิ่วมองสัมภาระใหญ่ๆแล้วมองขอความเห็นจากฉินเหยียนอย่างจริงจัง

“ได้!” ฉินเหยียนพยักหน้ายินยอม

และแล้วเขาก็ขึ้นรถม้าไปแล้วโบกมือพูดว่า “ออกเดินทางได้!”

เมื่อสิ้นเสียงแล้วรถม้าก็ได้เดินทางไป

ฉินเหยียนที่อยู่ในรถม้ากำลังมองออกไปด้านนอกที่แสนไกล

......

ดินแดนอู๋ เสิ่นเฟยได้มาที่นี่ก่อนฉินเหยียนหลายวันแล้ว เขาไม่ได้เป็นห่วงเรื่องการสร้างอู่ต่อเรือหลวงเลย อย่างไรด้วยนามชื่อก็ไม่มีใครกล้าไปสร้างเรื่อง ฮ่องเต้อู๋เถาซงจือได้ทราบเรื่องแล้ว ก็ให้ความร่วมมืออย่างสุดกำลัง ไม่ขัดขวางแม้แต่น้อย

ดังนั้นเสิ่นเฟยจึงมุ่งความสนใจไปยังอู่ต่อเรือของตนเอง ไม่ว่าจะเป็นการรักษาเสถียรภาพของคำสั่งซื้อที่มีอยู่ของอู่ต่อเรือแล้ว หรือการเตรียมการย้ายที่ตั้ง ก็ล้วนเป็นเรื่องสำคัญอย่างมาก แต่วันนี้พอเขามาที่อู่ต่อเรือก็พบกับปัญหาใหญ่เข้า

ช่างฝีมือดีหลายคนของอู่ต่อเรือมารวมตัวกันอยู่ด้านนอก แม้จะมีแสงแดดแรงอยู่พวกเขาก็ไม่เข้าไปทำงาน

“มารวมตัวอะไรกันอยู่ด้านนอกรึ?”

เสิ่นเฟยเข้ามาในอู่ต่อเรือแล้วเห็นภาพนี้ เขาขมวดคิ้วแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเข้มงวด