องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 979

“หึหึ......วางใจเถิด ต่อให้ไม่ชนะก็ไม่มีทางแพ้อย่างอนาถ!” เสิ่นเฟยยิ้มประชดแล้วพูดขึ้น

เขาไม่ได้พูดมั่วซั่ว แต่มีความมั่นใจ! ตอนนี้ที่พึ่งของเขาคืออาณาจักรฉิน เขาไม่ได้กลัวเรื่องการทำสงครามเงินทุนหรอกนะ อย่างไรอู่ต่อเรือตระกูลเสิ่นในตอนนี้ ที่จริงได้ถูกอาณาจักรฉินซื้อไปแล้ว ดังนั้นเงินที่ใช้ไปก็ไม่ใช่เงินของเขา เขาจะกลัวอะไร?

สิ่งที่เขาต้องทำคือการช่วยอ๋องเหยียนวางรากฐานมั่นคง ในอนาคตจะได้ย้ายไปยังเขตติงไห่ได้ง่าย

เมื่อคิดดังนั้นเสิ่นเฟยก็ใบหน้าเข้มงวดมากขึ้น แล้วพูดว่า “เจ้าเฉิน หาวิธีไปหาข้อมูลมาว่าทางอาณาจักรหลู่ลดราคาไปเท่าไร ด่วน!”

“อีกอย่าง!” เสิ่นเฟยพูดเสริมขึ้นอีกว่า “คนอื่นๆเองก็อย่ามัวนิ่งเฉย ไม่มีคำสั่งซื้อ เราก็สามารถต่อเรือเจ็ดจั้ง แปดจั้งไปก่อนได้ ต่อไปก่อน ข้าจะให้เงินค่าแรงพวกเจ้าแน่นอน!”

เมื่อเสิ่นเฟยพูดแล้ว เหล่าคนงานก็มีความมั่นใจที่จะฮึดสู้อีกครั้ง

“อีกอย่าง พวกเจ้าก็ไม่ต้องห่วง ไม่ว่าจะกี่แห่งที่อยากจะต่อต้านเรา เราก็ไม่จำเป็นต้องกลัว เมื่ออู่ต่อหลวงสร้างเสร็จแล้ว เราก็ยังเป็นเรา เพียงแต่จะมีอาณาจักรฉินเป็นที่พึ่งเพิ่มมาเท่านั้น”

สีหน้าของเสิ่นเฟยเองก็เปลี่ยนมาเข้มงวด “ทุกคน เริ่มปฏิบัติการได้!”

“รับทราบ!”

“ใช่แล้ว! ที่พวกคนจากอาณาจักรหลู่ทำเช่นนี้ก็แปลว่าพวกเขาร้อนใจ เราจะปล่อยเขามาดูถูกไม่ได้”

เมื่อได้ยินเสิ่นเฟยจัดแจงแล้ว เหล่าคนงานก็เริ่มฮึดขึ้นมา

จากนั้นพวกเขาก็เริ่มทำการปฏิบัติ คนอีกส่วนอยู่ต่อเรือใหม่กัน ส่วนที่เหลือขนส่งวัตถุดิบและทำแบบภาพ

เสิ่นเฟยเห็นว่าทุกอย่างกลับมาปกติแล้วก็โล่งอก แต่ว่าเขาก็ยังไม่กล้าผ่อนคลาย ได้คอยจับตาดูอู่ต่อเรือต่อไป แต่เขาเดินดูอยู่ตั้งนานก็ยังไม่เห็นตัวหัวหน้าซุนเลย

หัวหน้าซุนคือคนงานที่อายุงานมากที่สุด และมีประสบการณ์มากที่สุดในอู่ต่อเรือของเขา ปกติหากเขาออกไปเจรจางานไกลๆ เขาจะคอยดูแลอู่ต่อเรือ

เสิ่นเฟยขมวดคิ้วแล้วดึงคนคนหนึ่งถามว่า “หัวหน้าซุนล่ะ? เหตุใดจึงไม่พบเขาเลย?”

“หัวหน้ารึ?”

คนงานที่ถูกดึงมาอึ้งไปครู่หนึ่ง เมื่อนึกแล้วก็พูดว่า “ข้านึกออกแล้ว ไม่กี่วันก่อนหัวหน้าได้มารอบหนึ่งแล้ว บอกว่าช่วงนี้เขาไม่สบาย เร็วๆนี้จึงมาไม่ได้”