แต่ทว่าเพียงแค่แวบเดียวเขากลับต้อนรับอย่างอบอุ่น
“เถ้าแก่มาที่นี่ได้อย่างไร?”
“ข้ามาแถวนี้พอดี เลยอย่างมาเยี่ยมเจ้าเสียหน่อยว่าเป็นอย่างไรแล้วบ้าง?” เสิ่นเฟยยิ้มตอบ พร้อมกับยื่นกล่องในมือให้
นายช่างซุนรับกล่องนั้นมาดูแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “เข้ามานั่งก่อนไหม?”
“ได้ เข้าไปกันเถอะ” เสิ่นเฟยมองไปรอบๆ บ้าน
การตกแต่งภายในบ้านนายช่างซุนนั้นเรียบง่ายและหรูหราเป็นอย่างมาก
มีดอกไม้หลายพันธุ์ปลูกที่สวน บางดอกกำลังออกดอกบานสะพรั่ง บางต้นก็เหี่ยวเฉาแล้ว บางต้นส่งกลิ่นหอมมาจางๆ
แม้ว่าการตกแต่งในบ้านจะเรียบง่าย แต่ภายในสะอาดสะอ้าน โต๊ะเก้าอี้ถูกเช็ดจนสะอาด ไร้ที่ติ
นายช่างซุนพาเสิ่นเฟยเดินตรงเข้าไปในบ้าน
“เชิญนั่งขอรับเถ้าแก่”
หลังจากที่เสิ่นเฟยนั่งลง นายช่างซุนก็ชงชาให้เขา จากนั้นส่ายหน้าแล้วพูดว่า “เฮ้อ ข้าเองก็อายุมากแล้ว เมื่อก่อนข้ารู้สึกว่าร่างกายตัวเองแข็งแรงมาตลอด แต่การป่วยครั้งนี้เป็นเรื่องที่ผิดปกติจริงๆ”
เสิ่นเฟยเหลือบมองนายช่างซุนและพูดอย่างประหลาดใจว่า
“อาซุน เจ้าอายุมากกว่าข้าแค่ไม่กี่ปีเองนี่ใช่ไหม? เหตุใดถึงพูดเช่นนี้ อีกอย่างข้าเห็นหน้าตาเจ้าในวันนี้ก็ดูสดใส มีเลือดฝาดมิใช่หรือ?”
นายช่างซุนถอนหายใจ “เจ้าคิดผิดแล้ว ช่วงนี้ข้าต้องกินยาบำรุง ไม่สามารถทำงานหนักได้อีก ดังนั้นข้าจึงวางแผนเกษียณและดูแลตัวเองให้ดี!”
เสิ่นเฟยไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรออกมา เขามาที่นี่เพื่อดูว่านายช่างซุนอาการเป็นอย่างไรบ้างแล้ว จากนั้นต้องการขอให้เขากลับไปทำงานดังเดิม แต่ก่อนที่เขาจะทันได้พูด อีกฝ่ายกลับพูดว่าตนจะวางแผนเกษียณ
เรื่องนี้ขัดบทสนทนาเขาในทันที ทำให้เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ
ปัญหาคือนายช่างซุนอายุมากกว่าเขาไม่กี่ปี อาการจะร้ายแรงอย่างที่เขาพูดได้อย่างไร
หลังจากเสิ่นเฟยลังเลครู่หนึ่ง เขาก็ถามออกไปว่า “อาซุน พวกเราก็ทำงานร่วมกันมาหลายปี ข้าอยากถามเจ้าว่าช่วงนี้มีคนมาหาเจ้าและพูดอะไรบ้างหรือไม่?”
เขารู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง ในช่วงเวลาวิกฤตเช่นนี้เขาจะไม่คิดมากได้อย่างไร
นายช่างซุนสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง เขายิ้มและตอบกลับว่า “เจ้าพูดเช่นนี้ทำให้ข้าเสียความรู้สึกเล็กน้อยนะ”
“ขอโทษเจ้าด้วย ช่วงนี้ข้ามีเรื่องถาโถมเข้ามาเยอะ จนทำให้สับสนไปหมด”
เสิ่นเฟยขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในใจคิดว่าหรือว่าตนเองสงสัยมากเกินไป
เพราะพวกเขาทั้งสองรู้จักกันมามากกว่าสิบปีแล้ว อีกทั้งยังมีมิตรภาพที่แน่นแฟ้น หากมีใครต้องการใช้ไม้อ่อนไม้แข็งเพื่อให้อีกฝ่ายยอมจำนน ไม่มีทางที่เขาจะไม่พูดอย่างแน่นอน
อาจเป็นเพราะอาณาจักรหลู่กดดันเขามากจนเกินไป ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าอาจจะมีคนคอยทรยศและแอบแทงข้างหลังเขาเงียบๆ รวมไปถึงเพื่อนสนิทด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...