องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 985

ระหว่างทางกลับไปยังโรงงาน อาจารย์หลี่รออยู่ที่หน้าประตูอย่างใจจดใจจ่อ

เมื่อเขาเห็นเสิ่นเฟยกลับมาเพียงลำพัง เขาถามด้วยความงุนงง

“เถ้าแก่เสิ่น นายช่างซุนอาการเป็นอย่างไรบ้างขอรับ?”

“เขาไม่ได้ป่วย แต่เขาจะไม่กลับมาทำงานอีกแล้ว”

หลังจากที่เสิ่นเฟยพูดทิ้งไว้แค่นั้น เขาก็เดินเข้าไปในโรงงานทันที

อาจารย์หลี่อึ้งไป ก่อนที่พึมพำว่า

“จะไม่กลับมา... หมายความว่าอย่างไร?”

แม้ว่าเขาจะไม่ทราบเหตุผล แต่เมื่อสังเกตจากสีหน้าและท่าทางของเขา ก็รู้ได้ทันทีว่าเขาได้แตกหักกับนายช่างซุนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

อาจารย์หลี่ไม่รอช้า เขารีบเดินตามไปและถามว่า

“เถ้าแก่เสิ่น เช่นนั้นเรื่องวัสดุล่ะขอรับ?”

เสิ่นเฟยนั่งลง หยิบถ้วยชาขึ้นมาจิบ จากนั้นกระแทกลงโต๊ะอย่างแรง กัดฟันแล้วพูดว่า

“อาซุนบอกข้าว่าสมุดบัญชีรายชื่อผู้จัดจำหน่ายวัสดุถูกเผาทิ้งไปหมดแล้ว เขาไม่มีช่องทางการติดต่อคนพวกนั้นอีกแล้ว”

“นี่เป็นเรื่องโกหกใช่ไหมขอรับ? ไม่มีวัสดุ เช่นนั้นเราจะสร้างเรืออย่างไรขอรับ?”

อาจาร์หลี่ถามอย่างร้อนใจ

เสิ่นเฟยสูดหายใจเข้าลึกๆ เขาโบกมือและพูดว่า

“แจ้งให้ช่างทุกคนทราบ หยุดงานสามวัน ไม่ว่าจะต้องหาคนจำหน่ายวัสดุจากที่ใด ภายในสามวันนี้ต้องจัดการเรื่องนี้ให้ได้”

อาจารย์หลี่พูดอย่างลังเล

“หากเป็นเช่นนี้ หลังจากนี้อาจจะจัดการยาก ทุกคนหยุดงานมาระยะหนึ่งแล้ว เพิ่งกลับมาทำงานได้สองวัน ต้องหยุดอีก...”

เสิ่นเฟยถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้

“แม้ว่าจะให้หยุด แต่เรายังจ่ายค่าจ้าง นอกจากนี้บอกพวกเขาไปว่านี่เป็นวันหยุดที่โรงงานจัดให้พวกเขา เรื่องวัสดุอย่าให้ใครรู้เรื่องนี้เป็นอันขาด”

เขาไม่ได้ตั้งใจจะโกหก เพราะช่างที่ทำงานกับเขาทำงานที่นี่มานานมาก

เขาไม่อยากสร้างปัญหาอีก อีกอย่างตอนนี้เขาไม่อาจทนกับความทรมานที่โลกกลั่นแกล้งเขาได้อีกต่อไป

“ขอรับ ข้าจะไปแจ้งพวกเขา”

หลังจากที่อาจารย์หลี่พยักหน้าเห็นด้วย เขาหันหลังกลับไปดูแลช่าง

ในทางกลับกันเสิ่นเฟยทรุดตัวลงบนเก้าอี้ คิดว่าเขาจะแก้ไขสถานการณ์ที่เผชิญอยู่อย่างไรดี

แต่หลังจากที่คิดอยู่นาน เขายังคงหาทางออกไม่ได้ อดไม่ได้ที่จะเกาหัวและล้มตัวลงบนเก้าอี้

สามวัน การแก้ไขเรื่องวัสดุนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย

อีกอย่างแม้ว่าเขาจะแก้ไขปัญหานี้ได้ ในช่วงระยะเวลาอันสั้นไม่มีทางที่วัสดุจำนวนมากนั้นจะมาถึงโรงงาน

เขาทำเช่นนี้เพื่อยื้อเวลาให้ได้มากที่สุด

ขณะที่เขากำลังคิดถึงมาตรการตอบโต้ อาจารย์หลี่ก็จัดการเรื่องทั้งหมดเรียบร้อย

“เจ้ายังไม่ไปอีกหรือ?” เสิ่นเฟยมองเขาด้วยความประหลาดใจ