อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 100

ฟู่จาวหนิงพูดจบก็ยื่นมือดึงเข็มเงินที่แทงตัวไป๋ซวงกับจินเสวี่ยกลับมา จากนั้นก็เดินออกไปหน้าเย็นชา

รอจนหงจั๋วกับเฝิ่นซิงเข้ามา อ๋องเจวี้ยนก็ตื่นขึ้นแล้ว

"เกิดอะไรขึ้น?"

ตอนที่อ๋องเจวี้ยนตื่นขึ้น ชิงอีเองก็เพิ่งจะปลดจุดชีพจรของจินเสวี่ยกับไป๋เสวี่ยอย่างยากลำบาก

จุดชีพจรที่ฟู่จาวหนิงแทงลงไปแปลกมาก ไม่ใช่จุดที่พวกเขาใช้งานกันปกติ เขาตอนนี้ยังไม่สามารถทำให้สาวใช้ทั้งสองฟื้นคืนกลับมา พยายามจนเหงื่อแตกพลั่ก

แต่ต่อให้เขาคลายจุดชีพจรให้กับสาวใช้ทั้งสองแล้ว หลังจากพวกนางทั้งสองคนนั่งขึ้นมา ก็ยังปฎิกิริยาช้าไปบ้าง ดูแล้วอ่อนแอพอสมควร

ไป๋ซวงหนักกว่าหน่อย เพราะนางล้มลงไปข้างหน้า จมูกบวมแดงจนเลือดออก สาวใช้ที่เดิมทีใบหน้าสะสวย ตอนนี้ดูน่าเวทนาเหลือเกิน

ไป๋ซวงยกมือขึ้นลูบไปที่จมูกและเลือดของตนเอง น้ำตาพรั่งพรูออกมา

นางไม่กล้าที่จะเงยหน้า กลัวว่าท่านอ๋องจะเห็นสภาพนี้แล้วรังเกียจนาง

"ท่านอ๋อง" จินเสวี่ยนกลับร้องไห้ออกมาอย่างอดไม่อยู่ "ข้าน้อยกับไป๋ซวงไม่ได้ปกป้องท่านอ๋องให้ดี!"

อ๋องเจวี้ยนค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง

เมื่อครู่ชิงอีปลดจุดชีพจรให้สองสาวใช้ก็จัดการคลุมผ้าห่มขึ้นให้เขาแล้ว

แต่ว่าเขาตอนนี้ลุกขึ้นนาง ผ้าห่มก็ไหลร่วงลงมา หน้าอกเย็นวาบ อ๋องเจวี้ยนก้มหน้าลงมองตนเองผาดหนึ่ง หน้าถมึงทึงขึ้น

"แค่กๆๆ"

พอปราณของเขาเร่งขึ้นก็ไอออกมาหลายที จัดการจัดระเบียบเสื้อผ้าของตนเองทันที

"ฟู่จาวหนิงล่ะ?"

อ๋องเจวี้ยนไม่สนใจคำพูดของจินเสวี่ยเลย มองไปทางชิงอี

เขายังคิดว่าพอตื่นขึ้นมาสิ่งแรกที่เห็นจะเป็นฟู่จาวหนิงที่อยู่ข้างเตียงตนเอง แต่ตอนนี้สถานการณ์นี้มันเกิดอะไรขึ้น?

ตอนที่เขาเป็นลมไปเกิดอะไรขึ้นกัน?

"เจ้าจะพูดถึงฟู่จาวหนิงใช่ไหม?" อ๋องเจวี้ยนน้ำเสียงเย็นชา

เขาเองตอนนี้ก็พบว่าร่างกายตนเองอุ่นขึ้นมากแล้ว ไม่รู้ว่าฟู่จาวหนิงทำได้อย่าไงร ทำให้เขารู้สึกว่ามือทั้งสองอุ่นขึ้นมาแล้ว ร่างกายเองก็อุ่นขึ้นหน่อยๆ ด้วย

แต่ปฏิเสธไม่ได้เลย วิชาแพทย์ของนางดีมาก จุดนี้ไม่ต้องสงสัยอีก

"เพคะ ตอนนั้นในห้องมีนางอยู่คนเดียว เสื้อผ้าของท่านอ๋องก็ไม่ค่อยเรียบร้อย ข้าน้อยกับพี่สาวไป๋ซวงเข้าใจว่านางเป็นคนร้าย กำลังทำมิดีมิร้ายกับท่านอ๋อง และเพราะเป็นห่วงท่านอ๋อง จึงโมโหขึ้นมาจนลงมือกับนาง"

จินเสวี่ยพูดไปด้วยร้องไห้ไปด้วย ชี้ไปที่ไป๋ซวง

"นางเองก็ลงมือได้โหดเหี้ยมมาก ท่านอ๋องท่านพี่ไป๋ซวงสิ บาดเจ็บเสียจนขนาดนี้แล้ว"

ไป๋ซวงเพียงเงยหน้าขึ้น ดวงตาเองก็ร้องไห้จนแดงก่ำ จมูกที่บวมกับคราบเลือดที่ยังไม่แห้งทำให้หน้าตาของนางไม่สวยเหมือนก่อนหน้าแล้ว

ในใจนางชิงชังเหลือคนา คิดไม่ถึงว่าแยกจากท่านอ๋องแค่ไม่กี่วัน พอพบกันอีกครั้งนางก็จะอัปลักษณ์ได้ถึงเพียงนี้

"ท่านพี่ไป๋ซวงกับท่านพี่จินเสวี่ยก็ลงมือกับพระชายาอย่างโหดเหี้ยมเหมือนกัน"