อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 99

จินเสวี่ยเดิมทีก็คิดไม่ถึงว่าฟู่จาวหนิงจะร้ายกาจขนาดนี้ หน้าเปลี่ยนสี ตอนนี้จึงเพิ่งจะคิดร้องเรียกคนให้ช่วย

แต่ในใจนางรู้สึกแปลกประหลาด เพราะอะไรชิงอีถึงไม่อยู่? ทหารด้านนอกทำไมจึงไม่บุกเข้าา

"ใครก็ได้!"

ฟู่จาวหนิงใช้ปลายเท้าเตะเข้าไปที่จุดชีพจรนางอีกครั้งตอนที่นางร้องเรียก จินเสวี่ยพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง

นางทำได้แค่จ้องอย่างเคืองๆ ไปทางฟู่จาวหนิง

นางจะสังหารนางทิ้งเสีย!

นังหญิงสารเลวนี่ ถึงกับกล้าเรียกคนเลยหรือ?

"พระชายา!"

ตอนนี้เององครักษ์ลับด้านนอกก้เพิ่งจะพุ่งตัวเข้ามา

จินเสวี่ยพอได้ยินพวกเขาเรียกฟู่จาวหนิงว่าพระชายา ตาทั้งสองก็ถลึงโตเหมือนระฆังอย่างไรอย่างนั้น

นี่เรียกนางว่าอะไรนะ?

บ้ากันไปแล้วหรือ?

หรือว่าจะเป็นภรรยาของอ๋องคนอื่นกัน?

ฟู่จาวหนิงมององครักษ์ลับเหล่านี้อย่างเย็นชา "ข้ารู้สึกว่าหูของพวกเจ้าตัดทิ้งไปได้แล้วกระมัง ถึงอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์อยู่แล้วนี่"

ในห้องนี้อาละวาดกันไปพักหนึ่ง มีการเคลื่อนไหวอย่างชัดเจน พวกเขาต้องได้ยินแน่นอน แต่กลับไม่ยอมเข้ามาโดยตลอด

พวกเขาไม่ใช่ไม่กังวลเซียวหลันยวนแน่ๆ แต่ฟังออกว่าจินเสวี่กับไป๋ซวงกำลังโจมตีนางกระมัง?

องครักษ์ลับหลายคนนี้ล้วนสีเหน้าเหยเก

มีคนอธิบายว่า "พระชายา ท่านอ๋องมีคำสั่ง หากไม่ได้รับคำสั่งจากเขา ใครก็เข้ามาในห้องไม่ได้"

"อย่างนั้นหรือ?"

ฟู่จาวหนิงมองพวกเขา "เช่นนั้น พวกเจ้าคิดว่าถ้าสาวใช้สองคนนี้สังหารข้าจนตายที่นี่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่สินะ?"

คิดไม่ถึงว่าพอกลับมาก็เห็นฉากที่ฟู่จาวหนิงถีบองครักษ์ลับออกมาแล้ว ชิงอีสีหน้าตกตะลึง

หลังจากพุ่งออกมานางก็เห็นสาวใช้สองคนบนพื้น ไป๋ซวงนอนคว่ำ ส่วนจินเสวี่ยกลับนอนหงาย สาวใช้ทั้งสองคนล้วนแข็งทื่อขยับตัวไม่ได้

องครักษ์ลับที่เหลือก็ล้วนร่างกายตึงเครียดจ้องมองฟู่จาวหนิง

ท่านทางนี้คือการระมัดระวังตัวนาง และพร้อมจะลงมือตลอดเวลา

ชิงอีมองเห็นฉากนี้ในใจก็ร้องขึ้นว่าแย่แล้ว

เขาออกไปแค่ครู่เดียวทำไมจึงกลายเป็นเช่นนี้ได้?

พอมองไปยังอ๋องเจวี้ยนที่อยู่บนเตียง สีหน้ของเขาก็ยิ่งเปลี่ยนไปอีก

ฟู่จาวหนิงสีหน้าเย็นชา

"เจ้ากลับมาก็ดี ข้าจะไม่สนทางนี้แล้ว พวกเจ้าดูกันเองไปแล้วกัน แต่ว่า ถ้าเซียวหลันยวนตื่นขึ้นก็แจ้งข้าด้วย เขาติดค้างข้าอยู่สิบเรื่อง ถ้าขาดไปสักเรื่องเดียวข้าจะมาแทงเข็มพิษใส่เขาให้ตายเลย!"