อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 98

สาวใช้สองคนพุ่งเข้ามา เห็นฟู่จาวหนิงยืนอยู่ข้างเตียง

หลังจากนั้นทั้งสองคนก็มองไปยังอ๋องเจวี้ยนที่อยู่บนเตียง

ที่เจ็บปวดก็คือ ตอนนี้เสื้อผ้าอ๋องเจวี้ยนไม่เรียบร้อย ขากางเกงม้วนขึ้นไปสูง เสื้อคลุมเปิดกางออก นอนแผ่อยู่ที่นั่นทั้งดูเปราะบางและอ่อนแอ

ฟู่จาวหนิงที่ยืนอยู่ข้างเตียงเนื่องจากตนเองฝังเข็มและบีบนวดให้เขา เมื่อครู่หน้าผากจึงเหงื่อออกดังนั้นจึงเช็ดๆ ผมเผ้าดูยุ่งเหยิงเล็กน้อย

นางยืนอยู่ที่นั่น โน้มตัวลงราวกับเพิ่งลุกออกจากเตียง

จินเสวี่ยกับไป๋ซวงเห็นภาพนี้ ทั้งสองคนรู้สึกหัวใจถูกกระหน่ำทุบจนเสียงดังปึงๆ จนทำนางสมองขาวโพลน เหลืออยู่เพียงแค่ความเดือดดาลร้อนรน

"ท่านอ๋อง!"

ไป๋ซวงรีบพุ่งเข้ามา

"นังหญิงสารเลวสมควรตาย เอาชีวิตมาเสีย!"

จินเสวี่ยกลับถลึงตาโต ชักกระบี่ข้างเอวดังเคร้ง ปลายกระบี่ชี้แทงไปทางฟู่จาวหนิง

อ๋องเจวี้ยนผู้ที่ราวกับเป็นเทพบุตรเดินดิน กลับต้องมาถูกหญิงสาวคนนี้ทำให้แปดเปื้อนเสียแล้ว!

"ช้าก่อน"

ฟู่จาวหนิงพอเห็นปฏิกิริยาของนางเช่นนี้ก็รู้แล้ว ว่าสาวใช้สองคนนี้น่าจะยังไม่รู้เรื่องของอ๋องเจวี้ยนกับนาง ตอนนี้จึงเข้าใจผิดขึ้นมาแล้ว ดังนั้นแม้จินเสวี่ยจะพุ่งมาโจมตีนาง นางเองก็ยังไม่โกรธ แต่คิดจะอธิบายเสียก่อน

เพื่อให้จินเสวี่ยเห็นว่านางไม่มีอันตราย ฟู่จาวหนิงจึงยกมือทั้งสองขึ้น

แต่ว่า จินเสวี่ยก็ไม่ให้โอกาสนางอธิบายเลย

"ข้าจะตัดแขนของเจ้าทิ้งเสีย!" จินเสวี่ยคิดว่านางกระชากเสื้อผ้าท่านอ๋องออก เกลียดชังจนเข็ดฟัน กระบี่ในมือเปล่งแสงเย็น ฟาดไปทางข้อมือของฟู่จาวหนิงอย่างแม่นยำ

"ข้าแต่งงานกับเซียวหลันยวนแล้ว!"

ฟู่จาวหนิงเก็บมือ เท้าบิดหมุน เข้าขวางเบื้องหน้าไป๋ซวงอย่างรวดเร็ว "ห้ามเข้าไป!"

ตอนนี้ไป๋ซวงห้ามเข้าไปแตะเซียวหลันยวนเด็ดขาด นางไม่คิดจะให้การลงแรงเมื่อครู่ของนางเสียเปล่า

"เจ้ามันหญิงสารเลวไร้ยางอาย! มาฝันกลางวันอะไรกัน!" จินเสวี่ยได้ยินคำของนางกลับโมโหจนหน้าแดง