อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 97

รีบขนาดนั้นเลยหรือ?

เขายังไม่ทันได้บอกพวกนาง ว่าตอนนี้ในจวนอ๋องมีพระชายาแล้วนะ

แต่ว่า ผู้ดูแลจงเองก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร สาวใช้สองคนนี้ติดตามท่านอ๋องมาโดยตลอด น่าจะรู้จักวางตัวนั่นล่ะ

พวกนางพอกลับมาก็ไม่สนที่จะพักผ่อน รีบร้อนตรงไปรับใช้ท่านอ๋องก่อน นี่ก็เป้นการแสดงออกในการดูแลท่านอ๋องด้วยล่ะนะ

มิน่าท่านอ๋องจึงพานางทั้งสองไปด้วยกัน

ฟู่จาวหนิงแทบแทงเซียวหลันยวนจนเป็นเม่นไปแล้ว

นอกจากหน้าอกยังมีแขนทั้งสองขาและที่ขาด้วย

"พวกเจ้าไปดูหน่อยว่าชิงเตรียมเสร็จหรือยัง ถ้าเตรียมเสร็จแล้ว ก็เอาเจ็ดส่วนลงจากหม้อเตรียมอาบให้กับเซียวหลันยวน ส่วนอีกสามส่วนนำไปต้มยาสักหนึ่งเค่อแล้วใส่เปลือกส้มหลายแผ่นกับเป้ยหมู่อีกช้อนหนึ่งลงไปด้วย จากนั้นต้มอีกหนึ่งเค่อแล้วพักใส่ชามไว้"

หงจั๋วกับเฝิ่นซิงไม่กล้ามองไปทางอ๋องเจวี้ยนเลย

พอได้ยินคำพูดของฟู่จาวหนิงก็รีบรับคำแล้วออกไปทันที แง้มประตูไว้

สาวใช้สองคนเพิ่งจะออกไป จินเสวี่ยกับไป๋ซวงก็เข้ามาพอดี

องครักษ์ลับที่คอยคุ้มกันเรือนพอเห้นจินเสวี่ยกับไป๋ซวง ก็ไม่ได้ปรากฎตัวออกมาขวาง

พวกเขาล้วนรู้ว่า สองคนนี้เป็นสาวใช้ที่ท่านอ๋องพาไปไหนมาไหนตลอด

จินเสวี่ยกับไป๋ซวงเข้าไปในเรือน กวาดตามองไปรอบๆ

"ทำไมไม่เห็นชิงอีเลย?"

ชิงอีเดิมทีควรจะอยู่ข้างกายท่านอ๋องตลอดนี่นา

ตอนนี้เอง ฟู่จาวหนิงในห้องก็หยิบยากระตุ้นหัวใจหลอดหนึ่งออกมาจากห้องเภสัช ฉีดลงไปให้กับเซียวหลันยวน

นี่ก็เป็นยาที่นางสกัดออกมาก่อนหน้านี้ ล้ำค่ามากๆ ในเวลาที่สำคัญสามารถกระชากตัวคนป่วยกลับมาจากยมโลกได้เลย

ยากระตุ้นหัวใจชนิดนี้ ก่อนหน้าเคยมีพวกคนใหญ่โตทรงอำนาจมาขอซื้อกับนาง เข็มหนึ่งเปิดราคามานับล้าน

"ถือว่าให้เจ้าเอาเปรียบแล้วกัน"

หลังจากเก็บเข็มไปฟู่จาวหนิงก็เอ่ยขึ้นกับเซียวหลันยวน

ถ้าไม่ใช่เห็นว่าเขารับปากสิบเรื่องเอาไว้ นางคไงม่ยอมใช้ยากระตุ้นหัวใจกับเขาแน่

นางดึงเข็มบนตัวของเขาออกมา เก็บลงไปในกระเป๋าเข็ม เตรียมนำกลับไปฆ่าเชื้อภายหลัง พอเพิ่งเก็บเข็มลงไป ก็ลุกขึ้นยืนสะบัดแขนขาเสียหน่อย ขณะที่จะจัดเสื้อผ้าให้กับอ๋องเจวี้ยน ที่ประตูก็มีเสียงใสดังกังวานลอดเข้ามา

"ท่านอ๋อง ข้าน้อยไป๋ซวง ข้าน้อยกับจินเสวี่ยกลับมาแล้ว"

หลังจากนั้นก็มีอีกเสียงหนึ่งดังขึ้น "ท่านอ๋อง ชิงอีไม่อยู่ด้านนอก พวกเราเข้าไปได้ไหม?"

ฟู่จาวหนิงเห็นเซียวหลันยวนที่ยังหลับตาปี๋อยู่ ก็ตอบกลับไปเสียงหนึ่งว่า "ไม่ได้"

จินเสวี่ยกับไป๋ซวง นางเคยได้ยินหงจั๋วกับเฝิ่นซิงพูดไว้

ว่านี่เป็นสาวใช้ใหญ่ข้างกายเซียวหลันยวน ได้ยินว่าเพราะเซียวหลันยวนรีบกลับมาเมืองหลวงก่อน สาวใช้สองคนนี้คอยนำของติดตามกลับมา

ตอนนี้กลับมาถึงจวนแล้วหรือ?

แต่เซียวหลันยวนเพิ่งจะลงเข็มเสร็จ ตอนนี้จุดชีพจรเปิดอยู่ รูขุมขนเปิดกว้าง และยังมีเม็ดเหงื่อไหลออกมาทั้งตัว ร่างกายอยู่ในช่วงที่อ่อนแอมาก จะให้ลมเย็นพัดไม่ได้ จะให้สัมผัสกับเชื้อแบคทีเรียในฝุ่นผงไม่ได้

จินเสวี่ยกับไป๋ซวงเพิ่งรีบกลับมา ฟู่จาวหนิงไม่เคยเห็นพวกนาง แลไม่รู้ว่าพวกนางมีอาการไข้หวัดลมหนาวหรือโรคอื่นหรือไม่ แล้วยังพวกดินโคลนผงฝุ่นตอนที่เร่งกลับมาอีก ตอนนี้ไม่เหมาะให้พวกนางเข้ามา

แต่ว่านางพูดไปเพียงสองคำ พอลอดเข้าไปในหูของจินเสวี่ยกับไป๋ซวงก็เหมือนกับฟ้าร้องขึ้นในช่วงกลางวันแสกๆ

"เจ้าเป็นใครกัน? ทำไมมาอยู่ในห้องท่านอ๋อง?!"

จินเสวี่ยกับไป๋ซวงตกตะลึงหันสบตา ทั้งสองคนรีบผลักประตูพุ่งเข้ามาพร้อมกัน