"จินเสวี่ย ไม่รู้ว่าท่านอ๋องช่วงนี้เป็นอย่างไรบ้างแล้ว ข้ากังวัลเหลือเกิน"
หญิงสาวที่พูดหน้าตาสะสวย สวมชุดกระโปรงชมพูม่วงพื้นขาว ท่วงท่าสง่างาม ถ้าบอกว่าเป็นลูกคุณหนูจากบ้านใดบ้านหนึ่งก็ไม่มีคนสงสัย
และหญิงสาวใบหน้ากลมที่นั่งอยู่ตรงข้ามนาง มีลักยิ้ม ดวงตามีแววขบขัน มองนางแล้วดูน่าคบหา เพียงแต่คิ้วคู่นั้นดูองอาจไปหน่อย ทำให้ความน่าคบหาของนางเป็นกลางไป ตอนที่นางไม่ยิ้มกลับดูเหมือนโกรธหน่อยๆ เสียด้วยซ้ำ
แต่แม่นางสองคนนี้ล้วนหน้าตาดีอย่างไม่ต้องสงสัย
"ข้าเองก็กังวลท่านอ๋องเหมือนกัน ไม่รู้จากไปตั้งนานหลายปี ผู้ดูแลจงจะดูแลพวกคนใช้ในจวนได้ดีไหม จะปล่อยให้พวกเขาทำงานลวกๆ ไม่ได้ จะดูแลท่านอ๋องไม่ดีเอา"
"ถ้าไม่ใช่มีคนส่งจดหมายไปแจ้งให้ท่านอ๋องรีบกลับเข้าวังหลวงด่วน ท่านอ๋องคงไม่ทิ้งพวกเราสองคนไว้ ยิ่งไปกว่านั้นที่เร่งเดินทางกลับมา ร่างกายท่านอ๋องจะรับไหวได้อย่างไร"
"ถูกต้อง ท่านพี่ไป๋ซวง ท่านรู้ไหมว่ใครเขียนจดหมายถึงท่านอ๋อง? ทำไมท่านอ๋องของพวกเราถึงได้เชื่อคนที่เขียนจดหมายนั่น?"
สาวใช้สองคนนี้ คือสาวใช้ใหญ่ระดับหนึ่งของจวนอ๋องเจวี้ยน จินเสวี่ยกับไป่ซวง
พวกของชิงอีทำงานอย่างซักผ้าปะชุด ทำกับข้าวยกจานชาม เก็บกวาดห้องนอนเหล่านี้สุดท้ายก็ยังละเอียดสู้สาวใช้ไม่ได้ ดังนั้นเรื่องเหล่านี้จึงมีจินเสวี่ยและไป๋ซวงทำให้โดยตลอด
หลายปีมานี้ พวกนางสองคนก็ติดตามอ๋องเจวี้ยนอยู่ในยอดเขาโยวชิง กลับมาเมืองหลวงน้อยมาก
พอได้ยินที่จินเสวี่ยถาม ไป๋ซวงก็ส่ายศีรษะ
"เรื่องนี้ ข้าจะไปรู้ได้อย่างไร?"
เรื่องนี้พวกนางไม่มีคุณสมบัติไปถาม
"ก็จริง" จินเสวี่ยเลิกม่านรถมองไปเบื้องหน้า "ท่านพี่ไป๋ซวง ถึงจวนอ๋องแล้ว"
ผู้ดูแลจงพอได้ยินจินเสวี่ยกับไป๋ซวงกลับมาแล้ว ก็ผ่อนลมหายใจโล่งทันที ออกมาต้อนรับด้วยตนเอง
"จินเสวี่ย ไป๋ซวง พวกเจ้ามาถึงแล้ว"
"ผู้ดูแลจง ไม่เจอกันนานเลย ท่านไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลยนะ" จินเสวี่ยยิ้มให้เขา กลับมาจวนอ๋องเจวี้ยนก็เหมือนได้กลับมาบ้าน นางเองก็ผ่อนคลายลงมาก
ผู้ดูแลจงพอได้ยินก็รู้สึกแปลกๆ แต่ก็คิดไม่ออกว่าจุดไหนที่ไม่ถูกต้อง
"ท่านอ๋องล่ะ?" ไป๋ซวงถามหาถึงอ๋องเจวี้ยนขึ้นมา
จินเสวี่ยสั่งให้คนใช้ย้ายของพวกนางเข้าไป พอได้ยินก็ถามตามขึ้นมาด้วย "จริงด้วย ท่านอ๋องอยู่ในจวนไหม?"
"ใช่ ท่านอ๋องอยู่ที่เรือนนอน"
เขายังพูดไม่ทันจบ ไป๋ซวงกับจินเสวี่ยก็เดินไปยังเรือนนอนของอ๋องเจวี้ยนทันทีโดยมิได้นัดหมาย
"ผู้ดูแลจง ของพวกนั้นย้ายไปที่เรือนของพวกข้าก่อนนะ พวกเราจะรีบเข้าไปดูท่านอ๋องก่อน"
"ไม่รู้ว่าช่วงนี้ใครคอยรับใช้ท่านอ๋อง ตอนรินน้ำชาก็ไม่รู้ว่าถูกปากท่านอ๋องหรือไม่"
ผู้ดูแลจงถลึงตางงงัน ยื่นมือไปกวักไหวๆ ปากอ้าออกกำลังจะพูดอะไร แต่จินเสวี่ยกับไปซวงก็เดินห่างออกไปแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
รอต่อจากตอน 415 นานแล้ว ตั้งแต่กลางปีที่แล้ว จะให้สนับสนุนยังไงถึงจะลงต่อคะ...
ไม่ลงต่อเหรอค่ะรองนานแล้วค่ะ...
อัพต่อหน่อยจ้า...
ตามอ่านมายังไม่อัพจบสักเรื่องเลยเว็ปนี้อะ😒😒...
ทำยังไงถึงจะได้ต่อคะ สนุกดีค่ะ...
อัพต่อนะคะ...
อัพต่อนะคะ รอนางเอกฟาดนางอิจฉาอยู่ หายไปนานๆใจคอไม่ค่อยดี 😅...
อัพต่อเถอะนะคะ..กำลังรอฟู่จาวหนิงฟาดซ่งอวิ๋นเหยาอย่าให้รอเก้อเลยนะคะ..พรีสสสส😅😅😅😅...
เออ รู้จักคนมากมาย แล้วยังไงต่อ...
คนรักเก่าของท่านอ๋องนี่น่ารังเกียจจริงๆ...