อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 95

"ในเมื่อไม่หย่ากันแล้วชั่วคราว เช่นนั้นท่านก็ต้องมีชีวิตไว้ก่อน ข้าไม่อยากเพิ่งแต่งงานสามีก็ตาย"

ฟู่จาวหนิงคิดเข้าใจแล้ว ตัวตนฐานะพระชายาอ๋องเจวี้ยนนี้มีทั้งคุณและโทษ ในเมื่อตอนนี้หย่าร้างไม่ได้ นางก็ทำให้มั่นคงเสียก่อนแล้วค่อยว่ากัน

แต่ถ้าหากหลังจากแต่งงานกับพวกเขาไปได้ไม่กี่วันอ๋องเจวี้ยนก็มาตายลง เช่นนั้นทั่วทั้งเมืองหลวงคงได้มีข่าวลือที่ไม่เป็นประโยชน์กับตัวนางมากมายแน่ๆ

คงมีคนมาพูดว่านางสังหารสามีของเธอแน่

ยิ่งไปกว่านั้น องค์จักรพรรดิกับฮองเฮาจ้องเขม็งที่ตราประทับแคว้นเจากับองครักษ์เงามังกรในมืออ๋องเจวี้ยนตาเป็นมันอย่างเห็นได้ชัด หากเขาตายไป ของเหล่านั้นจะให้ไปอยู่กับองค์จักรพรรดิอย่างราบรื่นไม่ได้ หญิงสาวตัวเล็กอ่อนแอที่แขวนตำแหน่งพระชายาอ๋องเจวี้ยนไว้ที่คอ อย่างนางจะต้องเจอกับพายุฝนกระหน่ำแน่นอน

ดังนั้น ตอนนี้เขาจึงยังตายไม่ได้เด็ดขาด

แต่เมื่อครู่เขาเป็นลมเลือดกำเดาไหลแล้ว ตอนนี้ยังตัวเย็นจนเป็นน้ำแข็งอีก ตอนนางจับชีพจรให้เขาก็พบว่าเขาเหยียบเท้าข้างหนึ่งไปที่ประตูยมโลกแล้วเรียบร้อย

เซียวหลันยวนถูกนางพูดจนใจตื้อไปหมด

ไม่อยากแต่งงานใหม่สามีก็มาตาย?

แต่ว่าเขาเองก็ทนไม่ไหวแล้ว เมื่อครู่นี้ต่อหน้าคนเหล่านั้นก็แค่อาศัยปณิธานที่น่ากลัวของเขาค้ำยันเอาไว้ ตอนนี้ไม่สามารถโกหกฟู่จาวหนิงได้แล้ว

"นำเอาไหมใจโลหิตมาให้ข้า แล้วข้าจะทำเรื่องแทนเจ้าสิบเรื่อง" เซียวหลันยวนพลิกมือคว้าแขนนางไว้ มุมปากมีเลือดไหล

ชิงอีตกตะลึง

"ท่านอ๋อง!"

ฟู่จาวหนิงประสานสายตาเซียวหลันยวน รีบตอบกลับทันที

"ได้!"

ชิงอีถลึงตาโตมองฟู่จาวหนิง นั่นเป็นไหมใจโลหิตเลยนะ ไม่ใช่ของที่จะหามาได้ง่ายๆ ไห่ฉางจวิ้นไม่ยอมให้ แล้วนางจะหามาได้อย่างไร?

ไห่ฉางจวิ้นรังเกียจนางอย่างเห็นได้ชัด ยิ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่จะยอมส่งไหมใจโลหิตให้นาง

ท่านอ๋องทำไมจึงเอาเรื่องสำคัญเช่นนี้ส่งให้กับพระชายา?

ฟู่จาวหนิงเองก็แกะมือของเซียวหลันยวนออกก่อน พูดกับชิงอีว่า "ส่งเขากลับไปที่เตียงก่อน ครั้งนี้ต้องฝังเข็มทั้งตัวแล้ว"

"ขอรับ"

ชิงอีไม่กล้าชักช้า รีบส่งเซียวหลันยวนกลับเรือนนอน

ฟู่จาวหนิงออกคำสั่งรวดเดียว

"ไปเตรียมน้ำร้อนมาสองถัง ผ้าฝ้ายสะอาด เตรียมสุราแรงมาหนึ่งไห น้ำมันตะเกียง แล้วก็ ให้หงจั๋วกับเฝิ่นซิงเข้ามานี่ ฝนหมึกเตรียมกระดาษ ข้าจะอ่านตัวยา พวกเจ้าก็รีบไปนำตัวยาเหล่านั้นมา"

ชิงอีมองเห็นท่าทีเคร่งขรึมกับน้ำเสียงเช่นนี้ของฟู่จาวหนิง ก็อดยืดตัวตรงขึ้นไม่ได้ รีบร้อนรับคำไป

"ขอรับ!"

เขารู้สกึว่าพอเริ่มตรวจอาการคนป่วย ฟู่จาวหนิงก็ราบกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ทั้งร่างแผ่ซานพลังโน้มน้าวใจที่ดูน่าเชื่อถือออกมา

ทำให้คนเชื่อมั่นตัวนางขึ้นมาด้วยสัญชาตญาณ เชื่อฟังนาง

หงจั๋วเฝิ่นซิงเองก็เข้ามาแล้ว

ฟู่จาวหนิ่งพูดชื่อวัตถุดิบยาพลางล้างมือไปด้วย เช็ดแห้ง จากนั้นก็จับเสื้อผ้าของเซียวหลันยวน แหวกมันเปิดออกไปทั้งสองด้านอย่างไม่มีลังเล

หงจั๋วกับเฝิ่นซิงพอได้ยินการเคลื่อนไหวก็หันกลับมา ผลลัพธ์คือเห็นหน้าอกทั้งผืนของท่านอ๋อง

พวกนางรีบหันหน้ากลับ หูแดงเถือก

พระชายาเองก็ด้วย

เซียวหลันยวนครั้งนี้คิดจะคว้ามือนางไว้เพื่อห้ามแต่ก็ไม่มีแรงแล้ว สติสัมปชัญญะค่อยๆ เลือนลางไป ก่อนหน้าที่จะสลบ เขาก็เห็นสีหน้าที่ตั้งใจจริงของฟู่จาวหนิง

ในสายตานางไม่มีคลื่นผันผวนทางอารมณ์เลยแม้แต่น้อย

นี่คือหมอที่แท้จริง

นี่คือการสัมผัสเพียงพริบตาก่อนนี้เซียวหลันยวนจะสลบไป

จู่ๆ เขาก็วางใจที่จะส่งตัวเองให้กับฟู่จาวหนิง

ฟู่จาวหนิงหยิบเข็มเงินออกมา ใช้ไฟลนล้างเชื้อโรคทุกเล่ม จากนั้นนั่งอยู่ข้างเตียงเซียวหลันยวนและลงเข็มให้เขา

หงจั๋วกับเฝิ่นซิงบางครั้งก็เงยหน้าขึ้นมองนาง เห็นแค่นางยกเข็มขึ้นและกดลง การเคลื่อนไหวรวดเร็วและราบรื่น ตอนลงเข็มไม่มีลังเลแม้แต่น้อย ปักจุดชีพจรอย่างแม่นยำ ราวกับไม่รู้ว่าทำมามากเท่าไรแล้ว

ตอนนี้เอง ทหารหลายคนก็คุ้มครองรถม้าคันหนึ่งขับตรงเข้ามาทางจวนอ๋องเจวี้ยน

ในรถม้ามีหญิงสาวอายุราวสิบแปดสิบเก้านั่งอยู่สองคน