อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 101

หงจั๋วพูดออกมาอย่างทนไม่ไหวประโยคหนึ่ง

จินเสวี่ยกับไป๋ซวงขณะเดียวกันก็มองมาทางนาง

สาวใช้ระดับสองสองคนนี้เบื่อโลกแล้วหรือไรกัน?

นางพูดแทนฟู่จาวหนิงมารอบที่สองแล้ว ยังไม่รู้อีกหรือว่าพวกนางควรอยู่ฝั่งไหน?

หงจั๋วยืดหลังตรง

นางตอนนี้ก็เป็นสาวใช้ใหญ่แล้ว เป็นสาวใช้ใหญ่ระดับหนึ่งข้างกายพระชายา เช่นนั้นตัวตนฐานะก็ระดับเดียวกับแล้ว นางทำไมจะต้องกลัวจินเสวี่ยกับไป๋ซวงด้วย?

เฝิ่นซิงที่อยู่ข้างๆ ก็พูดขึ้นมาด้วยว่า "ข้าน้อยเองก็มีความคิดเดียวกันกับหงจั๋ว"

"พวกเจ้า"

จินเสวี่ยโมโหจัด ยกมือขึ้นจะชี้หน้าพวกนาง แต่กลับพบว่าแขนยกขึ้นมาลำบากมาก

นางก็มองไปทางอ๋องเจวี้ยนอย่างทนไม่ไหวอีกครั้ง ร้องห่มร้องไห้เอ่ยขึ้นมา "ท่านอ๋อง คุณหนูฟู่ไม่รู้ใช้เข็มพิษอะไร ตอนนี้แขนของขข้าน้อยยกไม่ขึ้นเลย"

อ๋องเจวี้ยนมองพวกนาง หรุบตาลงต่ำ "พวกเจ้าลงมือกับพระชายา นางไม่เอาชีวิตพวกเจ้าก็ถือว่าเมตตาแล้ว ถอยไปเถอะ"

"ท่านอ๋อง?"

จินเสวี่ยกับไป๋ซวงงงงันไป

ท่าน๋องไม่คิดจะเรียกคืนความยุติธรรมให้พวกนางหน่อยหรือ?

ยิ่งไปกว่านั้น ท่านอ๋องยังรู้สึกว่าฟู่จาวหนิงมีคุณสมบัติที่จะสังหารพวกนางด้วย?

"ถอยไป" ชิงอีรีบตะคอกเสียงต่อขึ้นมาอีกคำ

สาวใช้สองคนนี้คงยังไม่รู้ที่มาที่ไปของเรื่องนี้ดี

"ประคองพวกนางออกไป" เขาเอ่ยขึ้นกับหงจั๋วและเฝิ่นซิง

หงจั๋วเฝิ่นซิงกัดริมฝีปากล่าง ทำได้เพียงคนหนึ่งประคองคนหนึ่ง พาพวกนางออกไปอย่างจำใจ