อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1003

ฟู่จาวหนิงตอนค่ำยังต้องเข้ามาให้ยาน้ำกับพ่อครัวซุนอีก

ยิ่งไปกว่านั้นยังต้องตรวจสอบส่วนสมองของเขาให้ละเอียดอีกด้วย

"ท่านตอนนี้นอนให้สบายเถอะ ไม่ต้องคิดอะไรมาก"

ฟู่จาวหนิงพูดพลางเดินเข้ามา มองไปทางเถ้าแก่ใหญ่

เถ้าแก่ใหญ่ตอนนี้พอมองนางก็รู้สึกเหมือนกำลังมองเห็นผู้วิเศษนอกโลก อ่อไม่สิ เหมือนกับเซียนมากกว่า

"มีคนที่ละเอียดรอบคอบไหนไหม ต้องมาคอยดูแลอยู่ข้างๆ เขา คอยจับตาดูสถานการณ์เขาตลอดเวลา"

"มีมีมี ภรรยาของพ่อครัวซุนเป็นคนละเอียดอยู่ ยิ่งไปกว่านั้นยังเหมาะที่สุดด้วย ข้าให้คนไปตาสะใภ้ซุนเข้ามาแล้ว"

"ดี รอนางมาถึงแล้วบอกข้าหน่อย ข้ามีเรื่องที่ต้องระวังกำชับกับนาง"

"ใช่ๆๆ"

เถ้าแก่ใหญ่ฟังคำนางโดยสัญชาตญาณ ในตอนนี้สิทธิ์อำนาจและแรงกล่อมที่ฟู่จาวหนิงแสดงออกมานั้นแกร่งมาก

"เถ้าแก่ใหญ่ เถ้าแก่ใหญ่ แล้วเห็ดวิญญาณพวกนั้นจะทำอย่างไรดี?"

มีพ่อครัวอีกคนถามขึ้นอย่างร้อนรน

เห็ดวิญญาณ คือเห็ดที่มีเฉพาะในภูเขาบางลูกของต้าชื่อเท่านั้น เห็นชนิดนี้หายากมาก เติบโตก็ช้า ยิ่งไปกว่านั้นยังมีแค่ในช่วงเวลาสนี้ ผลผลิตน้อยถึงน้อยมาก หายากเอามากๆ ด้วย

ตอนนั้น นายท่านฮั่วของหออันดับหนึ่งใช้เห็ดชนิดนี้มาทำอาหารชนิดหนึ่งที่ชื่อว่าเห็ดเชียนเสวี่ย และทำให้นักชิมทั้งเมืองหลวงจักรพรรดิต้องตกตะลึง สร้างชื่อเสียงหออันดับหนึ่งในเมืองหลวงจักรพรรดิขึ้นมา

บ้านตระกูลฮั่วห้าคนขึ้นไปค้นหาเห็ดวิญญาณในภูเขาก่อนหนึ่งเดือน หลังจากเก็บมาได้ก็ส่งเข้ามาเมืองหลวงจักรพรรดิให้ไวที่สุด เพื่อมอบให้กับพ่อครัวซุนหออันดับหนึ่งจัดการปรุง

ครึ่งหนึ่งอย่างมากก็ห้าหกชั่ง ตัดทิ้งส่วนที่กินไม่ได้ออกไปก็เหลืออยู่ไม่เยอะแล้ว

ดังนั้นทุกคนนักชิมอาวุโสกับเหล่าชนชั้นสูงที่มีเกียรติหน่อยก็ล้วนเข้ามาจับจองเพื่อเห็ดวิญญาณนี้กันแต่เนิ่นๆ

แต่เห็ดวิญญาณพอเริ่มจัดการก็ต้องรีบฝานเป็นแผ่น ไม่เช่นนั้นถ้าอ่อนนุ่มลงมาก็จะฝานได้ยาก

"เห็ดวิญญาณแช่ไปพักหนึ่งแล้ว ถ้าหากยังไม่ฝานแผ่นอีก ก็จะทำเป็นเห็ดเชียนเสวี่ยไม่ได้แล้ว!"

รองพ่อครัวคนนี้สกุลซ่ง พ่อครัวซ่งเองก็ร้อนรนขึ้นมา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน