อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1008

พวกของฟู่จาวหนิงเองก็อยู่ในห้องชั้นสูงห้องหนึ่ง

เสิ่นเสวียนพอปรากฏตัว เถ้าแก่ใหญ่ก็จัดเตรียมให้พวกเขา

เถ้าแก่ใหญ่ยังยกเห็ดเชียนเสวี่ยสองจานเข้ามาให้ด้วยตนเอง เอ่ยขอบคุณและขอโทษกับฟู่จาวหนิงขึ้นมาพร้อมกัน

"แม่นางฟู่ วันนี้ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ตอนแรกพอเห็นพวกท่านกับโหวผิงเอินปะทะกัน พวกเราก็ไม่ได้เข้าปกป้อง ต้องขอโทษท่านด้วยจริงๆ"

"เถ้าแก่ใหญ่น่าจะปกป้องไม่ไหวน่ะ เรื่องนี้ไม่โทษท่านหรอก"

"ไม่ๆๆ เดิมทีควรจะเข้าขวางโหวผิงเอินเอาไว้อย่างสุดกำลัง ทำให้แม่นางฟู่ต้องไม่ได้รับความเป็นธรรมไปจริงๆ"

เถ้าแก่ใหญ่พูดพลางแอบมองไปทางเสิ่นเสวียน จากนั้นก็มองไปทางผู้อาวุโสตู้ ลูบเหงื่อที่หน้าผากด้วยสัญชาตญาณ

เสิ่นเสวียนเลิกหนังตา

"เถ้าแก่ใหญ่น่าจะยังมีเรื่องอะไรพูดอีกกระมัง?"

"ท่านเสิ่น เรื่อง เรื่องนี้เดิมทีไม่ควรเผยออกมาจากข้า ท่านรู้ว่านายท่านฮั่วเป็นเจ้านายของข้า แต่ตอนนี้พอเห็นท่าน ถ้าไม่พูดขึ้นมาข้าก็รู้สึกไม่ได้จริงๆ"

เขาชะงักไปครู่หนึ่ง ก้มหน้าไม่กล้ามองเสิ่นเสวียน "นายท่านก่อนหน้านี้แอบกำชับกับพวกข้าไว้ ห้องชั้นสูงนี้ปกติจะเก็บไว้เพื่อตระกูลเสิ่น แต่ แต่ถ้าหากเจอกับคนหรือว่าเรื่องอะไร จะต้องคิดหาวิธีปฏิเสธคนตระกูลเสิ่นเสวียน ให้บอกว่าแขกเยอะเกินไป จนต้องปล่อยห้องชั้นสูงออกมาอย่างไม่มีทางเลือก"

ฟู่จาวหนิงตกตะลึง นางเองก็หันไปมองเสิ่นเสวียนด้วยสัญชาตญาณ

เมื่อครู่เถ้าแก่ใหญ่เห็นเสิ่นเสวียนก็ให้คนมาเปิดห้องชั้นสูงนี้ทันที ในใจนางก็โล่งลงมา คิดว่ามิตรภาพของหออันดับหนึ่งต่อตระกูลเสิ่นยังไม่เปลี่ยนแปลง

ตอนนี้ดูท่านางจะมองโลกแง่ดีเกินไป นี่มันเปลี่ยนไปแล้วเหมือนกัน

และไม่รู้ว่าเสิ่นเสวียนพอได้ยินเช่นนี้จะโกรธหรือไม่

"เฮอะ"

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน