อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1010

เถ้าแก่ใหญ่ยิ้มขืน

"ขอรับ เช่นนั้นก็เชิญแม่นางฟู่ ท่านเสิ่นกับผู้อาวุโสตู้กินข้าวกันก่อน ข้าจะไปบ้านตระกูลฮั่วสักรอบหนึ่ง"

"ข้าไม่กดดันท่าน" ฟู่จาวหนิงตอบ "ดังนรั้นท่านแค่ส่งสารต่อให้ดีก็พอ บอกนายท่านฮั่วด้วย ถ้าหากไม่ให้เงินก้อนนี้ ถึงเวลาข้าจะไปหาด้วยตนเอง ข้าเป็นคนไม่ชอบถูกใครเบี้ยวหนี้เสียด้วย"

"ขอรัรบ แม่นางฟู่โปรดรอก่อน"

เถ้าแก่ใหญ่รีบพุ่งออกไป ผลคือพอไปถึงบันไดก็ถูกนายท่านฮั่วลากเข้าไปอีกห้องหนึ่ง

"นายท่าน ท่านมาแล้วหรือ?"

"มาได้พักหนึ่งแล้ว รู้เรื่องที่เกิดขึ้นแล้วด้วย"

นายท่านฮั่วตอนนี้สีหน้าดูตึงเครียดมาก ไม่สงบใจอย่างเห็นได้ชัด

"ข้ากำลังจะไปหาท่าน..."

"ท่านเสิ่นพูดอะไรบ้าง?"

เถ้าแก่ใหญ่รีบส่งต่อคำพูดของเสิ่นเสวียนกับฟู่จาวหนิง

นายท่านฮั่วพอได้ยินก็ยิ้มขืนขึ้นมา

"หนึ่งหมื่นห้าพันตำลึงนี้ ข้ากล้าไม่ให้ได้หรือ? ข้าจะไปเบิกตั๋วเงินมาส่งให้เดี๋ยวนี้"

เขาถึงแม้จะมีแรงกดดัน และอยากจะขีดเส้นคั่นกับบ้านตระกูลเสิ่น แต่ก็ไม่กล้าฉีกหน้าเสิ่นเสวียนมากเกินไป

ไม่ใช่นั้นถ้าสถานการณ์ลือกันออกไป จะต้องมีคนไม่น้อยที่พูดว่าเขาเป็นพวกลืมบุญคุณคนไร้ซึ่งคุณธรรมแน่ ชื่อเสียงของเขาคงมอดหมดพอดี?

เดิมทีเขาก็รู้สึกว่าเสิ่นเสวียนที่หยิ่งทะนงมาทั้งชีวิตเสียขนาดนั้น หลังจากได้ยินคำพูดของเขาก็คงแค่ตัดขาดกันได้เลย ไม่ต้องมามีกลอุบายใดอีก

แต่คิดไม่ถึงว่าที่นี่จะมีฟู่จาวหนิงเพิ่มเข้ามาด้วย

แม่นางคนนี้ก็ร้ายกาจมาก วิชาแพทย์ร้ายการ วิชามีดยอดเยี่ยม ฝีปากเองก็ไม่เบา ยิ่งไปกว่านั้นกระทั่งโหวผิงเอินกับองค์ชายสองก็ยังไม่กลัว

แค่พริบตาก็เอาจากเขาไปได้หนึ่งหมื่นห้าพันตำลึง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน