อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1011

1011 /2581

ครอบครัวของพ่อครัวซุนจริงใจกว่านายท่านฮั่วมากเลย

พอหยิบมาก็เอามาให้ถึงหกพันตำลึง

นี่อาจจะเป็นเงินสะสมทั้งหมดของพวกเขาเลยกระมัง?

"ไม่ต้องมากขนาดนั้น ข้าเก็บแค่หนึ่งพันตำลึงก็พอ เดี๋ยวพอถึงเวลาก็ยังต้องใช้ยาอีก ตอนนั้นพวกท่านค่อยนำมาจ่ายก็ได้"

ฟู่จาวหนิงดึงใบหนึ่งพันตำลึงออกมาใบหนึ่ง ให้เสี่ยวชิ่นคืนตั๋วเงินที่เหลือกลับไป

รอจนพวกเขาจากไป สะใภ้ซุนก็ถอนหายใจ น้ำตาร่วงลงมาอีก บอกกับลูกๆ ว่า "คิดไม่ถึงว่าหมอเทวพดาฟู่ช่วยชีวิตจะเก็บเงินแค่หนึ่งพันตำลึง! ข้าได้ยินว่าสถานการณ์พ่อของพวกเจ้าน่าตกใจมาก พวกเจ้าไม่รู้หรอกว่าปู่ของพวกเจ้าตอนนั้นก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน"

"ท่านแม่ ท่านเคยพูดมาแล้ว ว่าท่านปู่กับพ่อเป็นแบบเดียวกัน จู่ๆ ก็ล้มลงไป ก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรผิดปกติทั้งนั้น กินได้ดื่มได้นอนหลับได้ กำลังวังชาก็มากมี แต่หลังจากที่ล้มลงไปครั้งนั้นก็ลุกขึ้นมาไม่ได้อีกเลย แล้วก็ตาเบี้ยวปากเบี้ยวอีก มือเองก็หงิกงอ ยืดไม่ตรง พูดก็พูดไม่ได้ ไม่กี่วันก็ไม่รอดแล้ว"

"ใช่ๆๆ ดังนั้นตอนที่ข้าได้ยินข้าวก็วิญญาณแทบหลุด นี่ไม่ใช่ว่าเป็นบุญคุณช่วยชีวิตหรอกหรือ? จริงๆ จะมอบสมบัติทั้งบ้านพวกเราออกไปก็ไม่เกินเลยเลย ใครจะคิดว่าหมอเทวดาฟู่จะเก็บเงินแค่หนึ่งพันตำลึง"

"หมอเทวดาฟู่สวยทั้งรูปและจิตใจจริงๆ" ลูกชายคนเล็กตระกูลซุนเอ่ยขึ้น

สะใภ้ซุนก็ตบลงไปที่เขาทีหนึ่ง

"เก็บความคิดเจ้าไปเลย เวลาเจอหมอเทวดาฟู่ก็ต้องเคารพด้วย ห้ามใช้สายตาเสียมารยาทมองนางเด็ดขาด!"

"ท่านแม่ พวกเรารู้แล้ว"

พ่อครัวซุ่นผ่านไปชั่วยามหนึ่งก็รู้สึกดีขึ้นแล้ว และได้ยินเรื่องราวทั้งหมด จึงรีบไปขอลาออกกับเถ้าแก่ใหญ่

เหตุผลคือต้องพักฟื้นอาการป่วย

เถ้าแก่ใหญ่แอบขมขื่น

พ่อครัวซุนเป็นเสาค้ำหลักของหออันดับหนึ่งของพวกเขาเลย ตอนนี้ผู้ช่วยพ่อครัวอีกสองคนยังไม่สามารถทำงานเดี่ยวๆ ได้ ยังขึ้นมาตำแหน่งนี้ไม่ได้

ตอนนี้พ่อครัวซุนจะออกอีก แล้วหออันดับหนึ่งจะทำอย่างไรกัน?

แต่ว่าพ่อครัวซุนวันนี้ก็รอดพ้นจากความตายมาได้จริงๆ ต่อให้นายท่านฮั่วเองก็ยังไม่กล้ารั้งไว้

พ่อครัวซุนจึงออกจากหออันดับหนึ่งไปแบบนี้

ฟู่จาวหนิงพวกเขาก็ไม่รู้เรื่องนี้ แต่ว่า ผู้อาวุโสตู้คาดเดาไว้แล้วระหว่างทางที่กลับ