อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1015

โต๊ะพังดังโครม บะหมี่น้ำบนโต๊ะก็คำมำลงมา น้ำแกงสาดไปบนตัวซือถูไป๋

เขารีบลุกเลี่ยงออกมา แต่เสื้อผ้าก็ยังเปียกไปดวงใหญ่

การเคลื่อนไหวทางนี้ทำให้คนทั้งหมดมองเข้ามา

ภายใต้สายตาตกตะลึงของสามีภรรยาแผงบะหมี่ ซือถูไป๋ก็ยิ้มจำใจ หยิบเงินออกมาส่วนหนึ่ง

"ข้าชดใช้ให้ ขอโทษด้วย"

หลังจากชดใช้เงินออกไป ซือถูไป๋ก็มองแผ่นหลังเซียวหลันยวนแล้วส่ายหัว

อ๋องเจวี้ยน บางครั้งก็ดูไร้เดียงสาเสียเหลือเกิน

แต่ว่า ฟู่จาวหนิงตอนนี้ไม่ได้กลับไป อ๋องเจวี้ยนมาปรากฎตัวที่นี่ตามลำพัง นี่อธิบายได้ว่าพวกเขาทั้งสองคนความสัมพันธ์ห่างเหินจากการที่แยกกันหลายเดือนแล้วหรือเปล่า?

ถ้าหากเป็นเช่นนี้ล่ะก็ นี่มันไม่ใช่โอกาสหรือ?

นี่สินะความจริงใจคือพลังอันยิ่งใหญ่ สั่นคลอนได้ทุกสรรพสิ่ง

วันนี้หลังจากได้ยินเรื่องหออันดับหนึ่ง ซือถูไป๋ก็ยิ่งปล่อยวางฟู่จาวหนิงไม่ลง

ถ้าหากการแสดงออกถึงความใกล้ชิดกับความเข้าอกเข้าใจตัวฟู่จาวหนิงเมื่อครู่ ทำให้อ๋องเจวี้ยนกับฟู่จาวหนิงแตกแยกกันได้ นั่นก็ถือว่าดีมากๆ

อ๋องเจวี้ยนกับฟู่จาวหนิงถ้าทะเลาะกันขึ้นมาได้ ทะเลาะกันไปหลายๆ ครั้ง ความสัมพันธ์ก็จะเกิดรอยร้าวแน่

ขอแค่มีรอยร้าย ก็คือมีโอกาส

ซือถูไป๋สะบัดชายเสื้อ และเดินเข้าไปในฝูงชน ออกจากแผงบะหมี่ไป

เซียวหลันยวนตรงไปยังหออันดับหนึ่ง แต่ไม่ได้ไปกินข้าว

ยังดีที่เทศกาลอวยพรสารทฤดูมีคนเข้ามาไม่น้อย และมีตัวตนฐานะแตกต่างกันออกไป ที่สวมหน้ากากกันก็มี แล้วหน้ากากติดหมวกที่เขาสวมจึงไม่ได้ดูแปลกประหลาดนัก ไม่เช่นนั้นคงได้ถูกล้อมมุงแน่

เซียวหลันยวนเดินไปเรื่อยๆ ตอนที่มีคนเดินมาข้างๆ เขาจู่ๆ ร่างก็สะดุด ล้มลงมาบนตัวเขา

เขาคิดจะหลับในพริบตา แต่ข้างๆ มีคนอยู่ จึงหลบไม่พ้น คนคนนั้นล้มมาบนตัวเขา แล้วยังคว้าแขนเขาอย่างแรงอีกด้วย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน