อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1023

เดิมทีหลี่จื่อเอ๋อร์เมื่อคืนนี้แสดงออกถึงความรักต่อซือถูไป๋ไปแล้ว แต่ซือถูไป๋ปฏิเสธนาง แล้วยังบอกว่าตนเองมีแม่นางในใจคนหนึ่งแล้ว

วันนี้ตอนเช้านางออกไปเห็นซือถูไป๋กับฟู่จาวหนิงอยู่ด้วยกัน

สายตาของซือถูไป๋ที่มองฟู่จาวหนิงแถมจะหยาดย้อยอยู่แล้ว

หลี่จื่อเอ๋อร์หึงหวงขึ้นมาทันที

ฟู่จาวหนิงถาม "ข้าไปได้หรือยัง?"

"เจ้าไปเถอะไปเถอะ ไปไกลๆ หน่อยก็ดี" หลี่จื่อเอ๋อร์โบกไม้โบกมือเหมือนไล่แมลงวันอย่างไรอย่างนั้น น้ำเสียงก็ดูหมดความอดทน "แล้วก็ห้ามเจ้ามาเจอคุณชายซือถูอีกล่ะ! ตระกูลพวกเราก็มีคนอยู่ในวังเหมือนกันนะ!"

มีคนในวังเสียด้วย?

นางกลัวจังเลย

ฟู่จาวหนิงยิ้มๆ ไม่สนใจนางอีก พาเสี่ยวชิ่นเดินออกไป

ตอนนี้นางเองก็ไม่อยากจะเดินเที่ยวแล้ว รีบเดินกลับไป

เสิ่นเสวียนกลับมาพอดี พอเห็นพวกไป๋หู่ขนของเหล่านี้ก็รู้สึกสนใจขึ้นมา

"จาวหนิงออกไปข้างนอกหรือ?"

"ขอรับ ใกล้ๆ นี้เอง"

"เดินไปไม่ไกลแล่วทำไมถึงมีของพวกนี้กลับมากัน? วัตถุดิบยาหรือ?"

ไป๋หู่เล่าเรื่องออกมา

หลิวหั่วที่อยู่ข้างๆ กังวลหน่อยๆ "เช่นนั้นคุณหนูจาวหนิงถึงได้เอาวัตถุดิบยาไม่มีประโยชน์กลับมามากมายขนาดนี้น่ะหรือ? เพราะว่ากลัวตระกูลหลี่นั่นหรือเปล่า?"

ถ้าหากคุณหนูจาวหนิงถูกหลอกล่ะก็ พวกเขาไม่ยอมแน่

"ไม่ใช่ ของพวกนี้เป็นของดี"

ฟู่จาวหนิงกลับมาแล้ว พอเข้าประตูก็เปลี่ยนจากสีหน้าสงบนิ่งมาเป็นยินดีปรีดา ดวงตาเปล่งประกายไปหมด ตื่นเต้นอย่างมาก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน