อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1028

นายท่าน คำพูดที่คิดจะแยกอ๋องเจวี้ยนกับคุณหนูออกจากกันนี่มันอะไรกัน?

ถ้าเผื่อคำพูดเขาเมื่อครู่ ทำให้เสิ่นเสวียนเกิดความคิดที่จะแยกอ๋องเจวี้ยนกับพระชายาออกมาจริงๆ เช่นนั้นเขาก็ทำผิดมหันต์ไปเสียแล้ว

"ไม่ใช่เช่นนั้นขอรับ น่าจะเพราะเฮยอวิ๋นขี้ขลาดไปหน่อย" หลิวหั่วรีบเอ่ยขึ้น

เสิ่นเสวียนเหล่มองเขาอีกไม่พูดจา

หลิวหั่วไม่กล้าพูดอะไรเรื่อยเปื่อยอีกแล้ว

เซียวหลันยวนเจอแต่ซือถูไป๋ แต่หาฟู่จาวหนิงไม่เจอ กลิ่นอายทั้งตัวจึงเย็นเยียบ กลับมานั่งลงในห้อง

ชิ่งอวิ๋นเซียวมองเขา

สองวันนี้เขารู้สึกเหมือนกับเฮยอวิ๋น อ๋องเจวี้ยนกลิ่นอายเย็นเยียบไปหมด เหมือนจะหักคอคนทิ้งได้ตลอดเวลาเลย

เขาไม่กล้าอยู่ใกล้เซียวหลันยวนนัก

"ท่านอ๋อง ส่งคนออกไปหาพระชายาแล้ว วันนี้คึกคักขนาดนี้ ท่านเสิ่นจะต้องพานางออกมาชมแน่"

หาเจอแล้วจะทำอย่างไรต่อล่ะ?

เซียวหลันยวนคิดในใจ รู้สึกหมดเรี่ยวแรงกับงุนงงขึ้นมาทันที

เขาเองก็ไม่รู้ว่าหาฟู่จาวหนิงพบแล้วจะทำอย่างไรต่อ เขาจะไปมัดนางมาอยู่ข้างกาย หรือก็คือ เขาสามารถปลดหน้ากากลงมาเผชิญหน้ากับนางดีดีได้ไหม?

จะอธิบายกับนางได้ไหมว่าตอนนี้เขามีความคิดอย่างไร?

"ช่างเถอะ ไม่ต้องหาแล้ว" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้น

หลานหรงกับชิงอีสบตากัน

ท่านอ๋องแม้จะพูดเช่นนี้ แต่ว่าพวกเขาก็ไม่กล้าเรียกคนกลับมา แล้วไม่พาตัวพระชายาจริงๆ หรอก

"องค์หญิงใหญ่เข้าเมืองแล้ว!"

มีเสียงสูงตะโกนขึ้นมาแต่ไกล และเหมือนโถมเข้าใส่กลไกความตื่นเต้นในใจคน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน