อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1035

นักฆ่ามีทั้งที่ถูกสังหาร มีทั้งที่หนีไป และยังมีอีกหลายคนที่ถูกจับไว้แล้ว

ฟู่จาวหนิงมุดตัวมาถึงจุดเกิดเหตุเหยียบกัน ได้ยินเสียงร้องระงมเสียงร้องไห้ของคนมากมาย จึงรีบพาคนเข้าช่วยเหลือ

เซียวหลันยวนตอนนี้ถึงได้เห็นนาง

ยังไม่เห็นหน้าของนาง แค่เห็นนางวิ่งออกไป นั่งยองลงมาสำรวจประชาชนที่ล้มลงกับพื้น เขาก็มองออกทันทีว่าเป็นนาง

เขารีบกระโจนตัวลงมา วิ่งไปอยู่ข้างกายนาง

"กระดูกซี่โครงเขาหักแล้ว กระจายคนรอบๆ ออกไปก่อนอย่าเพิ่งขยับตัวเขา"

"เด็กคนนี้ขาถูกเหยียบจนบาดเจ็บ อุ้มเขาขึ้นไปยังที่ที่ปลอดภัยก่อน ลองหาพ่อแม่ของเขาดู"

"เดี๋ยวก่อนคุณชาย ท่านป้าคนนั้นอย่าเพิ่งไปแตะต้อง! ขอข้าดูก่อน!" ฟู่จาวหนิงเข้าไปช่วยคนโดยไม่เงยหน้าขึ้น "อวัยวะภายในฉีกขาดเสียแล้ว..."

ข้างกายนาง ไม่รู้ว่ามีกลุ่มคนมารวมกันตั้งแต่เมื่อไร ล้วนฟังคำพูดนางที่กำลังช่วยชีวิตคน

คนเหล่านั้นเสื้อผ้าไม่ค่อยเหมือนกัน น่าจะต่างฝ่ายต่างเข้ามา

"แม่นางรีบมาเร็ว ลุงคนนี้ไม่หายใจแล้ว!"

"แม่นาง ทางนี้!"

เซียวหลันยวนยังไม่ทันมีโอกาสเข้าไปพูดกับฟู่จาวหนิง ข้างหูก็ได้ยินเสียงคนเหล่านั้นร้องเรียกฟู่จาวหนิง

เขายืนอยู่ที่นั่น มองฟู่จาวหนิงที่วุ่นจนหน้าไม่ทันได้เงย รู้สึกแค่ว่าคนทั้งหมดรอบๆ หายไปหมด เหลือเพียงแค่นางคนเดียว

เขายื่นมือมากุมหัวใจตนเอง ได้ยินเสียงเต้นระรัวตึกตึก ตึกตึก

เขาใจเต้นกับฟู่จาวหนิงขึ้นอีกครั้ง ท่ามกลางฝูงชน บนถนนที่สับสนวุ่นวายเช่นนี้ในเมืองหลวงจักรพรรดิต้าชื่อ

นางทำไมถึงได้เก่งกาจนัก ในสถานการณ์เช่นนี้ ยังสามารถทำให้ใจเขาเต้นอย่างบ้าคลั่งได้อีก

"ท่านอ๋อง" ชิงอีมาอยู่ข้างกายเขา เหงื่อแตกท่วมตัว "ท่านไม่เป็นไรใช่ไหม?"

"ไม่เป็นไร"

เซียวหลันยวนถอนใจโล่งออกมา

"คนในที่ว่าการพาหมอใหญ่หลายคนเข้ามาแล้ว!" หลานหรงมาอยู่ข้างกายเขา

ใกล้ๆ นี้มีหมอใหญ่อยู่บางส่วน น่าจะเพราะจวนทางการของต้าชื่อเตรียมการไว้ รวบรวมหมอใหญ่ให้นำหยูกยามารวมกันไว้ล่วงหน้า ดังนั้นจึงสามารถรีบตรงมาได้ไวขนาดนี้

พอได้ยินว่าเหล่าหมอใหญ่ของต้าชื่อเข้ามาแล้ว เซียวหลันยวนจึงรีบเดินไปทางฟู่จาวหนิง ดึงนางให้ลุกขึ้น

"ท่านทำอะไรน่ะ?" ฟู่จาวหนิงตะคอกเสียงต่ำ เงยหน้าขึ้นมาก็เห็นเขา ตะลึงงันไป

"ตอนนี้เจ้ายังตกอยู่ในสายตาของคนทั้งหมดไม่ได้ รีบไปเร็ว"

เซียวหลันยวนเอ่ยเสียงต่ำกับนาง

"ข้าต้องช่วยชีวิตคน..."

"คนในที่ว่าการพาหมอบางส่วนมาแล้ว" เซียวหลันยวนตัดบทคำพูดของนาง "พวกเราสามารถค่อยมาสนใจคนบาดเจ็บเหล่านี้ทีหลัง"

รอจนคนทั้งหมดหยุดความสนใจจากสถานการณ์ขององค์หญิงใหญ่กับนักฆ่าไปแล้ว ก็จะหันมาสนใจฟู่จาวหนิงแทน

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ การกลายเป็นจุดสนใจไม่ใช่เรื่องดีต่อฟู่จาวหนิงเลย

"ฟังหน่อยเถิด"

เซียวหลันยวนคิดว่าฟู่จาวหนิงจะไม่ฟัง ขณะกำลังคิดว่าจะฝืนพาตัวนางออกไปเลยดีไหม ก็ได้ยินฟู่จาวหนิงขานเสียงต่อออกมา "อืม ท่านพาข้าออกไปหน่อย ขาข้าไม่มีแรงแล้ว"

ในดวงตาเขามีแววขบขัน อุ้มนางขึ้นมาทันที กระโจนตัวห่างออกไป

"แยกย้าย"

คำสั่งของเขาก็ส่งออกไปหาพวกของชิงอีในเวลาเดียวกัน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน