อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1046

"หรือว่าเสิ่นฉยงจะเป็นตัวการสำคัญในเมืองหมาน? แล้วคิดจะส่งคนกลับมาล้างแค้น?"

ตอนนั้นเขาไม่ฟังคำอธิบายของเสิ่นฉยงกับคนตระกูลเสิ่น ฝืนส่งเสิ่นฉยงไปที่เมืองหมาน สำหรับบ้านตระกูลเสิ่นแล้ว ก็น่าจะเป็นความแค้นจริงๆ

ดังนั้นเสิ่นฉยงกลับมาแก้แค้นหรือ?

"เขามีความสามารถนี้ด้วยหรือ?"

"ฝ่าบาท ต่อให้เสิ่นฉยงจะไม่มีความสามารถนี้ ก็ไม่ใช่ว่ายังมีเสิ่นเสวียนอยู่หรือ?"

"เสิ่นเสวียน?"

"เสิ่นเสวียนปีที่แล้วออกจากต้าชื่อไปเกือบปี จะบอกว่าเขาไม่ได้ไปที่เมืองหมานเพื่อวางแผนอะไรกับพี่ใหญ่ของเขาหรือ?"

หน้าขององค์จักรพรรดิขรึมลงมา

"ปีที่แล้วตอนนั้น เสิ่นเสวียนป่วยจนจะตายอยู่แล้ว ตอนนั้นข้าส่งหมอไปตรวจตั้งหลายคน ไม่ผิดแน่นอน"

ถ้าไม่ใช่เขาหาคนมายืนยันแล้ว เขาเองก็ไม่มีทางปล่อยให้เสิ่นเสวียนออกไปหาหมอจากที่อื่นๆ แน่

องค์จักรพรรดิตอนนั้นยังรู้สึกว่าเสิ่นเสวียนต่อให้ออกจากบ้านไปหาหมอก็คงไม่ทันการแล้วแน่ๆ เขาต้องตายอยู่ข้างนอกแน่นอน

ให้เสิ่นเสวียนไปไปตายที่ต่างบ้านต่างเมือง มีจุดจบน่าเวทนา เขาเองก็ยินดีที่จะได้เห็น

แต่คิดไม่ถึงว่าเสิ่นเสวียนจะยังไม่ตาย ซ้ำยังกลับมาอีก

ตอนนี้นักฆ่ายังพูดชื่อเมืองหมานออกมาอีก...

องค์จักรพรรดิคิดๆ และยังรู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้

"เมื่อเป็นแบบนี้ กุญแจสำคัญก็อยู่บนตัวเสิ่นเสวียนสินะ เขาตอนนี้รักษาจนหายดีได้อย่างไรกัน?"

แต่ตอนนี้องค์จักรพรรดิรู้สึกว่า หมอที่รักษาเสิ่นเสวียนจนหายเป็นเสี้ยนตำตาเขา ทำลายแผนการแต่เดิมของเขาจนป่นปี้

"ได้ยินว่า เสิ่นเสวียนไปแคว้นเจาแล้วเจอหมอเทวดามา ช่วงนี้ หมอเทวดาคนนั้นก็มาที่ต้าชื่อแล้วด้วย ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นหญิงสาว อายุยังน้อย"

"ชื่อว่าอะไร?"

"ฟู่จาวหนิง"

"ตรวจสอบ ไปตรวจสอบฟู่จาวหนิงคนนี้ให้ข้าอย่างละเอียด!"