อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1047

หรือว่าพวกเขาไม่เกรงกลัวความตายกัน?

องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น นั่นเป็นคนที่พระพุทธเจ้าปกป้องเลยนะ!

ยังมีคนบางส่วน ที่คืนนี้ไม่ว่าอย่างไรก็นอนไม่หลับ ซึ่งก็คือคนที่เกิดเรื่องเหยียบกันขึ้นมาในวันนี้นั่นเอง

ครั้งนี้บาดเจ็บไปยี่สิบเอ็ดคน ตายไปแล้วสองคน ยังเหลืออีกเจ็ดคนบาดเจ็บหนัก

จวนทางการแน่นอนว่าต้องเข้ามาดูแลคนเหล่านี้ ตอนนี้คนเหล่านี้ทั้งหมดรับไปอยู่ในโรงหมอที่ใหญ่ที่สุดแล้ว ส่งหมอใหญ่ที่ดีหน่อยไปคอยดูแล

ในโรงหมอเองก็หลับกันไม่ลง

คนเหล่านี้ไม่ค่อยพูดถึงองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น ที่พวกเขาพูดกันมากหน่อยคือคนที่ช่วยชีวิตพวกเขาวันนี้

"ข้าตอนนั้น ข้าตอนนั้นรู้สึกว่าตนเองหายใจไม่ออกแล้ว รู้สึกว่าตัวเองกำลังจะตายแล้ว ต่อมาแม่นางคนนั้น คนที่สวมหน้ากาก นางก็ประคองข้าขึ้นมา ใช้เข็มแทงไปที่หน้าอกข้าสองเข็ม แล้วก็เหมือนลมมันระบายออกทันที ข้าถึงหายใจได้ขึ้นมา!"

มีประชาชนที่เจ็บน้อยหน่อยบอกสถานการณ์ตอนนั้นกับคนที่บ้าน

พวกคนที่เจ็บน้อยหน่อยล้วนอยู่ในห้องเดียวกัน เตียงหลายเตียงรวมอยู่ด้วยกัน นอนกันไม่หลับ เอาแต่พูดคุยกับคนในบ้านที่ได้รับแจ้งให้มาดูแล

"ใช่ใช่ใช่ ข้าเองก็ด้วย ข้าตอนนั้นคอข้าบิด ถูกคนทับลงมา ข้ารู้สึกว่าใครก็ช่วยไม่ได้แล้ว และก็เป็นแม่นางคนนั้น สองมือของนางจับหัวของข้า แล้วก็กร๊อบแบบนี้เลย!"

คนข้างๆ มองท่าทางของเขา แล้วยังทำเสียงกร๊อบออกมาอีก ใจก็เต้นไม่เป็นส่ำ

"ซู๊ด"

"บิดไปแบบนี้เลย แล้วก็เอาคอของข้ากลับมาคืนที่! ข้าตอนนี้แค่รู้สึกเจ็บเมื่อยที่คอเท่านั้น แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรอีก！มหัศจรรย์จริงๆ!"

"คอบิดแบบนี้แต่ก็ยังไม่เป็นไรหรือ?" ข้างๆ มีลุงคนหนึ่งฟังอย่างถลึงตาอ้าปากค้าง

"ใช่เลย ท่านลุง ท่านคิดว่ามมันบิดไปขนาดนี้ ก็น่าจะทำคอหักไปแล้วใช่ไหม"

"่ก็นั่นน่ะสิ?"

"ถ้าหากหักไปแล้วจริง ตอนนี้ข้าคงไม่ได้นมานอนที่นี่หรอก ท่านก็เห็นว่าข้ายังดีอยู่ใช่ไหม?" คนผู้นั้นลองหมุนๆ คอ

คนอื่นๆ มองเขาแล้วก็จุ๊ปากบอกมหัศจรรย์กันออกมา

"ให้ตายเถอะ แม่นางคนนั้นยอดเยี่ยมจริงๆ!"

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน