อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 106

ฟู่จาวหนิงช่วยเหลือเซียวหลันยวน รับปากเขาว่าจะนำไหมใจโลหิตมาให้ เซียวหลันยวนก็จะทำเพื่อนางสิบเรื่อง

แต่ฟู่จาวหนิงคิดไม่ถึงว่านี่จะนับเป็นเรื่องที่หนึ่งแล้ว

ดังนั้น ท่านอ๋องต่ำช้านี้ก็เป็นพวกคิดคำนวณเก่ง จิตใจคับแคบ

"พระชายา ท่านต้องการให้ข้าทำอะไร สามารถกำชับมาได้เลย" จงเจี้ยนพอเห็นฟู่จาวหนิงไม่ค่อยยินดีนัก ในใจคงกำลังก่นด่าท่านอ๋องอย่างชัดเจน จึงเอ่ยปากขึ้น "ข้าจะพาลูกน้องมาอีกสามคน สี่คนนี่พอใช้งานหรือไม่?"

"เอ๋? สี่คนหรือ?"

ฟู่จาวหนิงลิงโลดขึ้นทันที "เซียวหลันยวนยอมให้คนมาถึงสี่คนเลยหรือ?"

"อา" จงเจี้ยนส่ายหัว "ไม่ใช่หรอก เวลาข้าออกปฏิบัติภารกิจจะสามารถจัดคนของตนเองได้"

"เจ้าเป็นหัวหน้าของพวกเขาหรือ?"

"จะพูดเช่นนั้นก็ได้" จงเจี้ยนพยักหน้า

ฟู่จาวหนิงเพิ่งจะรู้ว่าก่อนหน้าที่ตนเองบอกว่าต้องการตัวจงเจี้ยน ทหารคนนั้นเพราะอะไรจึงมีสีหน้าเช่นนั้น

พนันได้เลยว่าเขาคงกำลังคิดว่า:นี่ถึงกับจะเอาหัวหน้าของพวกเข้ามาปกป้องท่านปู่ของบ้านท่านหรือ?

นี่เป็นถึงหัวหน้าทหารจวนอ๋องเจวี้ยนเชียวนะ

มิน่าเซียวหลันยวนจึงบอกว่านี่เป็นเรื่องที่หนึ่ง หยิบยืมลูกน้องกำลังหลักของเขามาคนหนึ่ง มันก็ยังดูยุ่งยากกว่ายืมทหารปลายแถวคนหนึ่งมานี่นะ

นางใจชื้นขึ้นมาบ้างแล้ว

"ถัดจากนี้ข้าคงจะยุ่ง พวกเจ้าช่วยดูแลท่านปู่กับคนในเรือนของพวกเราหน่อย รวมถึงสาวใช้ข้างกายข้ากับพวกของลุงจงด้วย ถ้าหากมีเรื่องอื่นที่ต้องการเจ้า ข้าจะบอกกับเจ้าอีกทีหนึ่ง"

"ขอรับ"

"จริงด้วย" ฟู่จาวหนิงพิจารณาตัวเขา "พวกเจ้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียหน่อยเถอะ ปิดบังตัวตนเสียหน่อย อย่าให้ท่านปู่รู้ว่าพวกเจ้าเป็นคนจากจวนอ๋องเจวี้ยน"