อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1060

คนไม่น้อยพอเห็นว่าฟู่จาวหนิงเป็นหมอใหญ่ที่มาจากแคว้นเจา แล้วยังดูไม่ค่อยมีชื่อเสียง แต่ได้รับวัตถุดิบยาไปมากขนาดนี้ ในใจก็ไม่สมดุลขึ้นเสียแล้ว

พวกเขาที่นี่มีไม่น้อยที่ค่อนข้างมีชื่อในเมืองหลวงจักรพรรดิ กระทั่งหมอที่อยู่ในโรงหมอใหญ่ฝูอวิ๋นเองก็ยังได้วัตถุดิบยาไปแค่สองชนิด

ฟู่จาวหนิงเมื่อครู่เองก็ช้าไปหน่อย หลังจากมาถึงก็ไม่ค่อยได้พูดอะไรกับพวกเขา หลบอยู่แต่ในมุมให้คนมองข้ามตัวตนของนางไป

แล้วตอนนี้ถือดีอย่างไรที่จู่ๆ ก็โผล่พรวดพราด แล้วมาเอาวัตถุดิบยาไปตั้งหลายชนิดแบบนี้?

โดยเฉพาะชนิดสุดท้ายนั่น ทำไมถึงให้นางไปทั้งหมดล่ะ?

ทุกคนเริ่มมีความเห็นกันขึ้นมาทันที

ซือถูไป๋กับผู้อาวุโสจี้มองไปทางองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น รอให้นางตัดสินความเป็นธรรม

ถึงอย่างไรวิธีการแบ่งยา ก็ถูกยอมรับจากองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นไปแล้ว ก่อนหน้าที่พวกเขาจะแบ่งก็ไม่เห็นมีความเห็นอะไรกัน แต่แบ่งเสร็จคือไม่ได้แล้ว?

องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นมีสีหน้าลำบากใจ มีทั้งความจำใจและมีทั้งความรู้สึกไม่ได้ทำอะไรผิด

"แต่นี่ก็แบ่งกันเสร็จไปแล้วนี่นา" นางเอ่ยขึ้นเสียงแผ่ว

"องค์หญิงใหญ่ ไม่ใช่ว่าพวกเราไม่ฟังท่านหรอกนะ หลักๆ คือท่านหมอหนิงคนนี้ไม่ใช่คนของต้าชื่อ ยิ่งไปกว่านั้นก็ยังไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของเขาเลย ใครจะรู้ว่าเขามีผู้ป่วยที่ว่าจริงไหม ต้องการวัตถุดิบยาเหล่านี้จริงไหม?"

"ถูกต้อง องค์หญิงใหญ่ อย่างพวกเราเหล่านี้ก็ล้วนรู้จักหรือเคยได้ยินมาบ้าง ทุกคนไม่มีทางแต่งเรื่องส่งเดชแน่"

ฟู่จาวหนิงหัวเราะ ถามขึ้นว่า "เช่นนั้นความหมายของหมอท่านนี้ก็คือข้าแต่งเรื่องส่งเดชขึ้นมาหรือ?"

หมอใหญ่คนนั้นร้องเชอะ "นี่ท่านพูดของท่านเองนะ"

"ข้าบอกว่าข้าแต่งเรื่องส่งเดชอย่างนั้นหรือ?"

"ถึงอย่างไรพวกข้าก็ไม่ได้พูด"

"จะว่าไป เรื่องส่งมอบวัตถุดิบยาครั้งนี้ มีบอกไว้ไหมว่าถ้าไม่ใช่หมอจากต้าชื่อจะรับไปไม่ได้?" ฟู่จาวหนิงมองไปทางองค์หญิงใหญ่