อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1077

ฟ้าสางแล้ว

ฟู่จาวหนิงในที่สุดก็ดูเคสผู้ป่วยทั้งหมดจนจบ และดูเคสเสริมที่เกี่ยวข้องจนหมดแล้วด้วย ตบโต๊ะลุกขึ้นยืน

ผู้ป่วยเคสนี้เหมาะสมกับสถานการณ์ของเซียวหลันยวนจริงๆ！

แล้วนางก็ได้วัตถุดิบยาเหล่านั้นมาแล้วด้วย สามารถทดลองรักษาได้แล้ว!

นางออกจากห้องเภสัชทันที รีบเดินไปที่ประตูแล้วผลักออกไป

"สืออี รีบไปจับเจ้าบ้าเซียวหลันยวนนั่น...." กลับมา!

ฟู่จาวหนิงยังไม่ทันพูดจบ สีหน้าก็เปลี่ยนไป เพราะนางไม่รู้เลยว่าที่ประตูมีคนนั่งอยู่คนหนึ่ง

และเพราะเคลื่อนไหวพรวดพราดเกินไป นางจึงหยุดเท้าไม่อยู่ กระแทกไปบนแผ่นหลังของคนคนนั้น

เซียวหลันยวนตอนที่ได้ยินการเคลื่อนไหวของนางก็เตรียมจะหันหน้ากลับ แต่นางก็กระแทกเข้ามาแล้ว เขาเองก็รีบคว้าแขนของนางไว้ ดึงนางมากอดไว้ด้านหน้า

ฟู่จาวหนิงจึงนั่งอยู่บนตักเขา แล้วรู้สึกว่าเขาเย็นเยียบไปทั้งตัว เย็นจนนางสะดุ้งโหยง

พอเงยหน้ามามองหน้ากากของเขา นางก็โมโหขึ้นมา ยื่นมือเลิกหน้ากากนั่นของเขาออก

"เจ้าหน้ากากนี่ท่านจะสวมไปถึงเมื่อไรกัน?!"

นางทนมาพอแล้ว!

นางเดิมทีเป็นหมอใหญ่ของเขา ก่อนหน้านี้ก็เห็นหน้าของเขามาแล้ว ตอนนี้เขาเอาแต่หลบหน้านางเพื่ออะไรกัน!

"จาวหนิง!"

เซียวหลันยวนเดิมทีสกัดนางไว้ได้ แต่ถ้าหากเขายื่นมือไปขวาง นางอาจจะล้มลงไป เขาไม่อยากจะปล่อยมือ

พอลังเล หน้ากากก็ถูกฟู่จาวหนิงเลิกออกจนลอยคว้างไป

ใบหน้าของเขา เผยออกมาต่อหน้านางจนหมดจด

เซียวหลันยวนแข็งทื่อไปแล้ว

แต่ก็ไม่ได้ก้มหน้าหนี กลับมองหน้านาง อยากจะเห็นว่านางจะตกใจจนจิตหลุดหรือเปล่า ถ้าหากเป็น เขาก็จะ...

ทำตัวใจดำ แล้วลงลายมือหนังสือหย่าร้างไปเสีย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน