อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1078

"ถ้าใบหน้าของข้าไม่ดีขึ้นมา รักษาโฉมกลับมาไม่ได้ เจ้าจะรังเกียจและหวาดกลัวไหม?"

เซียวหลันยวนจับมือของนางไว้ เงยหน้ามองนาง

เขาเครียดจนเกร็งไปทั้งตัว เพราะตอนนี้เป็นครั้งแรกที่เขาไม่หลบไม่เลี่ยงเช่นนี้ นำใบหน้าทั้งหมดเปิดเผยออกมาต่อหน้าของนาง

ให้นางได้เห็นใบหน้าของเขาชัดๆ

ระยะห่างที่ใกล้ขนาดนี้

ฟู่จาวหนิงมองหน้าของเขานิ่ง

"เซียวหลันยวน ท่านกัววลว่าข้าจะรังเกียจและหวาดกลัวใบหน้านี้ของท่าน ก็เลยอยากจะหย่าร้างหรือ?"

"ไม่ใช่เพราะท่านมีตัวเลือกที่ดีกว่า รู้สึกว่าองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นจะให้ความช่วยเหลือที่มากกว่ากับท่านได้ แล้วยังมีโชคที่สามารถคอยคุ้มครองท่านได้ ดังนั้นเลยอยากให้ข้าถอยจากตำแหน่งพระชายาอ๋องเจวี้ยน?"

เซียวหลันยวนยื่นมือไปที่เอวนาง ประคองเอวนางไว้ จ้องมองนาง ดวงตาแดงรื้นขึ้นมา

อันที่จริง ยังต้องการคำตอบของนางอีกที่ไหน?

เขาไม่เห็นสายตารังเกียจหรือหวาดกลัวของนางเลยแม้แต่น้อย

นางไม่กลัวสภาพเหมือนผีของเขา

และไม่รังเกียจสภาพเหมือนผีแบบเขา

"ข้ากลัวมาตลอดว่าจะส่งผลกระทบกับเจ้า จะทำให้เจ้ารังเกียจและหวาดกลัว ข้าไม่กล้าปลดหน้ากากนี้ต่อหน้าเจ้า กระทั่งไม่กล้าจะทดลอง เพราะถ้าหากเจ้าเองก็มีปฏิกิริยาหวาดกลัวเหมือนกับคนอื่น ข้าคง..."

คอของเขาเฝื่อนขึ้นมา ยากที่จะพูดต่อไปได้ "ข้าคงแบกรับไม่ไหว"

สู้ให้นางรังเกียจเขา ดีกว่าที่จะให้นางต้องกลัวเขาเสียดีกว่า

"ส่วนเรื่ององค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น ข้าไม่รู้สึกอะไรกับนางเลยจริงๆ ข้ากระทั่งจะหน้าตานางไม่ได้ด้วยซ้ำ ที่ข้าติดตามนางไป ด้านหนึ่งก็เพราะก่อนหน้าที่จะรู้ว่านางกับชะตาชีวิตของข้ามีอะไรเกี่ยวข้องกัน ยังอยากให้นางมีชีวิตอยู่ ส่วนอีกด้าน..."

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน