อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1090

"ข้าให้เจ้ากลับไปที่บ้านซือถู แล้วเจ้าจะมาตามคุณชายอย่างข้าทำไมกัน?" ซือถูไป๋ไม่สนใจคำพูดเขา สนแต่จะหนีอย่างเดียว

"คุณชายรอข้าก่อน..." อาเพียนรีบตามขึ้นมา

พวกเขาเพิ่งจะออกมา เสิ่นเสวียนกับฟู่จาวหนิงก็มาถึงพอดี

ไป๋รื่อฉากตัวออกมาจากที่มืดทันที

"นายท่าน คุณหนู คุณชายซือถูเองก็เข้ามา เพิ่งออกไปเมื่อครู่"

เมื่อครู่เขาซ่อนตัวอยู่ตลอด ไม่ยอมให้ซือถูไป๋พบ ตอนนี้จึงนำสิ่งที่เห็นกับสิ่งที่ได้ยินบอกกับฟู่จาวหนิงรอบหนึ่ง

"วัตถุดิบยา? แลกเปลี่ยน?"

ฟู่จาวหนิงกับเสิ่นเสวียนสบตากันผาดหนึ่ง

"เข้าไปดูหน่อย วัตถุดิบยาอะไรที่ทำให้ซือถูไป๋อยากได้นัก" ฟู่จาวหนิงเองก็อยากรู้อยากเห็นขึ้นมาเสียแล้ว

ประตูเรือนยังไม่ปิด พวกเขาจึงเดินเข้ามาในเรือนเลย

พอเห็นความทรุดโทรมของเรือนเล็ก ก็จินตนาการได้ว่าชีวิตของพวกหมอเจี่ยนั้นลำบากเพียงใด เสิ่นเสวียนกับฟู่จาวหนิงทั้งสองคนในใจก็คาดหวังขึ้นมา รู้สึกว่าสองคนนี้จะเป็นคนที่พวกเขาตามหามาตลอด ดังนั้นพอเห็นพวกนางมีชีวิตเช่นนี้ ในใจจึงอึดอัดขึ้นมา

"ใครกัน?"

ในบ้านมีเสียงผู้ชายลอดออกมา

เสิ่นเสวียนได้ยินเสียงนี้ก็รู้สึกว่าอีกฝ่ายไม่ใช่ชาวบ้านจนๆ ธรรมดาแล้ว

เขามองไปทางฟู่จาวหนิง

"พวกเรามาหาหมอเจี่ยน่ะ"

หมอเจี่ยเดินออกมาจากในห้อง

สายตาพวกเขาสบกัน

ฟู่จาวหนิงเงยหน้าขึ้น ไม่หลบเลี่ยงแม้แต่น้อย