อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1091

หลังจากเข้ามาพวกของฟู่จาวหนิงจึงพบว่า ในห้องนี้เย็นเอามากๆ และไม่มีเตาเสียด้วย เตียงก็แข็ง ผ้าห่มก็บาง ตอนกลางคืนคงไม่อบอุ่นแน่นอน

ในห้องไม่มีของอะไรเลย เครื่องเรื่อนไม่กี่ชิ้นก็เก่าเสียเหลือเกิน

ได้ยินว่าที่นี่นั้นเช่ามา น่าจะเป็นสิ่งของของเจ้าห้องทั้งหมด ของส่วนตัวของพวกเขาเองนั้นแทบไม่มีเลย

หมอเจี่ยนอนอยู่บนเตียง ทั้งตัวแข็งทื่อ สลบไสลไม่ได้สติ

"คุณ คุณ!"

ฮูหยินเจี่ยอยู่ข้างเตียง สีหน้าลาลานพรั่นพรึง

"ข้าขอจับชีพจรให้เขาหน่อย เขาก่อนหน้ามีโรคอะไรหรือไม่?" ฟู่จาวหนิงถาม

และตอนที่นิ้วของเขาทาบลงไปบนจุดชีพจรหมอเจี่ย ฮูหยินเจี่ยจูๆ ก็ลืมตาโพลง จากนั้นก็ลุกพรวดขึ้นมา

การเคลื่อนไหวกะทันหันนี้ของนางทำเอาฟู่จาวหนิงงงงัน เงยหน้ามองไปทางนาง

สายตาของฮูหยินเจี่ยเปลี่ยนแปลงขึ้นมาในตอนนี้ เมื่อครู่สายตานางเต็มไปด้วยความร้อนรน ตอนนี้สายตากลับดูทื่อลงมา หมุนตัวเดินออกไป

"เฟยเอ๋อร์ ข้าจะไปหาเฟยเอ๋อร์!"

"ขวางนางไว้!"

ฟู่จาวหนิงสัมผัสได้ว่าไม่ปกติ สั่งพวกหลิวหั่วทันที

เสิ่นเสวียนไวกว่าพวกเขาก้าวหนึ่ง ยื่นมือไปขวางฮูหยินเจี่ยไว้แล้ว

เขามองฮูหยินเจี่ย จู่ๆ ก้ยื่นมือไปทางหน้าของนาง

"อ๊า! อย่ามาแตะข้า..."

ฮูหยินเจี่ยยังร้องไม่ทันจบ เสียงแควกดังขึ้น หน้ากากหนังมนุษย์ชั้นหนึ่งบนหน้านางก็ถูกเสิ่นเสวียนฉีกออกมา

ฟู่จาวหนิงตะลึงงันไปแล้ว

เสิ่นเสวียนจับหนังชั้นบางในมือไว้แน่น สายตาจ้องไปบนหน้าของฮูหยินเจี่ย

"จาวหนิง เจ้าดู เจ้าดูนาง"

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน