อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1104

"อืม ท่านคิดแบบนี้ข้าดีใจมาก" ฟู่จาวหนิงผ่อนใจโล่งเล็กน้อย

"ดังนั้น เจ้ารับปากข้าได้ไหม" เซียวหลันยวนหมุนตัวนางกลับมา มองนางอย่างตั้งใจ "ถ้าหาก ข้าพูดว่าถ้าหากนะ ตอนที่ความคิดของพวกเขาการกระทำของพวกเขา ขัดแย้งกับข้าอย่างจัง เจ้าจะเลือกข้าได้ไหม?"

ฟู่จาวหนิงงงงัน

เซียวหลันยวนยื่นมือมาลูบผมที่ใบหูนาง บอกว่า "ตอนนี้ความจริงยังไม่ชัดเจน พวกเราจึงสมมติไว้ก่อน ถ้าเผื่อพวกเขาเป็นคนของลัทธิเทพทำลายล้าง ถ้าเผื่อเส้นทางที่พวกเขาจะเดินแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับข้า พวกเขาจะพาเจ้าไป เอาตัวตนความเป็นพ่อแม่มาบีบข้า เจ้าจะสามารถผลักไสพวกเขามายืนอยู่ฝั่งข้าได้ไหม?"

ถ้าเผื่อ ฟู่หลินซื่อเป็นคนของลัทธิเทพทำลายล้างจริง เรื่องวางพิษครั้งนั้นเป็นสิ่งที่นางทำจริง ต่อให้เขาจะเห็นแก่หน้าฟู่จาวหนิงไม่สังหารอีกฝ่ายทิ้ง แต่คงจะยอมรับนางเป็นญาติด้วยไม่ได้

ปล่อยให้นางจากไป ไม่ให้มาปรากฏในสายตาเขาอีกก็ถือว่ายอดมากแล้ว

ตอนนั้นถ้าหากฟู่หลินซื่อจะให้ฟู่จาวหนิงไปกับพวกเขาล่ะ?

ฟู่จาวหนิงยังไม่ตอบ เซียวหลันยวนก็เอ่ยขึ้นอีก "ปู่ของเจ้าอยากให้ลูกชายกลับบ้านมากๆ เจ้าเองก็รู้ เสี่ยวเฟยก็ค้นหาพ่อกับแม่มาตลอด ถึงตอนนั้นถ้าพวกเขาคิดจะไปกับฟู่จิ้นเชิน พวกเขาอยากจะอยู่กันเป็นครอบครัวขึ้นมา แล้วเจ้าล่ะ?"

นางจะยอมจากผู้เฒ่าฟู่กับอาเฟยได้ไหม?

นางจะไปกับพวกเขาไหม?

"อายวน..."

"ข้ารู้ ว่าให้เจ้าเลือกเช่นนี้มันโหดร้าย" เซียวหลันยวนเอาหน้าผากกดลงไปบนบ่านางอีกครั้ง กลิ่นอายของเขาหม่นลงจนไม่ชัดเจน

ฟู่จาวหนิงโอบคอของเขา

"ข้าจะอยู่ข้างกายท่าน ขอแค่ท่านไม่ละทิ้งความรู้สึกของพวกเรา"

ฟู่จาวหนิงจริงๆ ก็ไม่ได้เลือกยากนัก

ถ้าหากความสัมพันธ์ลึกซึ้งจริง อันที่จริงคู่รักต่างหากที่จะอยู่กับตนเองไปทั้งชีวิต

ยิ่งไปกว่านั้นสำหรับนางแล้ว สามีภรรยาฟู่จิ้นเชินไม่เคยเลี้ยงดูนางมาเลยแม้แต่วันเดียว แล้วถ้าท่านปู่ยังสามารถไปด้วยกันกับลูกกับหลานได้ มันก็เพียงพอที่จะคลายกังวลแล้ว