อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1128

ฟู่จาวหนิงอธิบายกับพวกเขา "พวกท่านในเมื่อตอนนั้นเป็นคนที่มีความเป็นไปได้มากที่สุด แน่นอนว่าต้องเก็บพวกท่านไว้ข้างตัวก่อน แล้วค่อยถามให้แน่ชัด เพียงแต่ว่าพวกท่านตอนนี้ความทรงจำสับสน มีหลาจุดในอดีตที่จำได้ไม่ชัดเจน บางทีความทรงจำอาจจะผิดพลาดได้ ดังนั้นพวกเราจึงเตรียมรักษาให้พวกท่านก่อนแล้วค่อยสอบถาม"

นางพูดเช่นนี้ ฟู่จิ้นเชินก็สามารถเข้าใจได้

"แต่ในเมื่อพูดเช่นนี้ พวกเราไม่ใช่ว่าควรจะเป็นผู้ต้องสงสัยหรอกหรือ?" เสิ่นเชี่ยวถามอีกครั้ง "ข้าคิดว่าอ๋องเจวี้ยนจะขังพวกเราไว้เสียอีก ไม่ให้ข้าวให้น้ำ แล้วคอยไต่สวนทุกวี่วัน"

อันที่จริง นางเองก็เตรียมใจที่จะถูกทรมานไต่สวนไว้แล้วด้วย

พอดีกับพวกเขามาเกินไป พวกเขากลับรู้สึกอยู่ไม่สุขอย่างนั้นหรือ?

ฟู่จาวหนิงก่อนหน้าที่จะรู้ว่าพวกเขาทำไมจึงลืมตนเองไป ก็จะทำเป็นไม่รู้จักพวกเขา

ดังนั้นนางไม่มีทางบอกตัวตนฐานะที่แท้จริงของตนเอง

"พวกท่านไม่ใช่ว่ามีอาการป่วยติดตัวหรอกหรือ? ถ้าหากทำกับพวกท่านเช่นนั้น มันก็ไม่มีอะไรดีกับอาการป่วยพวกท่านนี่ อ๋องเจวี้ยนก็หวังให้พวกท่านหายวันหายคืน เขาจึงจะสอบถามความจริงในครั้งนั้นได้อย่างชัดเจน ดังนั้นจึงไม่ทรมานพวกท่าน พวกท่านทำตัวให้สบายเถอะ กินให้ดีนอนให้ดี อย่าคิดอะไรมาก เช่นนี้จึงจะดีกับการฟื้นฟูของร่างกาย"

อธิบายเช่นนี้สมเหตุสมผลมาก

ฟู่จิ้นเชินกับเสิ่นเชี่ยวก็ฟังเข้าใจแล้ว

"ถ้าหากเป็นเช่นนี้จริงๆ ล่ะก็ อันที่จริงพวกเราก็โล่งในขึ้นแล้วล่ะ" เสิ่นเชี่ยวตอบ

"ทำไมล่ะ? พวกท่านก่อนหน้านี้ไม่ใช่เอาแต่แปลงโฉมแล้วหลบหนี กลัวว่าคนอื่นจะจับได้หรอกหรือ?"

"ก็ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าอ๋องเจวี้ยนเป็นคนอย่างไรกันแน่ไม่ใช่หรือ? ยิ่งไปกว่นั้น นอกจากอ๋องเจวี้ยน ก็ยังมีคนอื่นที่ไล่สังหารพวกข้าอีก พวกเราเองก็ยังไม่รู้ตัวตนฐานะของอีกฝ่ายเลย ถ้าพวกเราเปิดเผยตัวตน จะตายด้วยมือฝ่ายไหนก็ยังไม่รู้เลย"

เสิ่นเชี่ยวตอบ "ดังนั้นพวกเราแม้จะรู้ว่าแคว้นเจาทางนั้นยกเลิกประกาศจับไปแล้ว แต่ก็ยังไม่กล้ากลับไป พวกเราเองก็กังวลว่านั่นอาจจะเป็นแผน ถ้าหากทำเพื่อให้พวกเราลดการระมัดระวังตัวลงล่ะ การกลับไปมันก็เหมือนกระโดดลงไปในแหเลยไม่ใช่หรือ?"

เช่นนี้ก็เป็นไปได้อยู่