อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1158

องครักษ์สามคนนี้พอเห็นว่ากำลังภายในลึกล้ำสูงส่ง ยิ่งไปกว่านั้นยังกล้าจะลงมือกับพวกเขาจริงๆ แตกต่างกับคนอื่นๆ ที่รู้ว่าที่นี่คือจวนผิงเหอกงจะไม่กล้าลงมือ

พวกเขาล้วนถอยออกไปก้าวหนึ่ง

ผิงเหอกงสังเหตเห็นรายละเอียดเหล่าคนคุ้มครองเรือนของตนเอง ใจก็เต้นขึ้นมา ดึงตัวภรรยาไว้

"เอาล่ะเอาล่ะ นางไม่ใช่บอกแล้วหรือว่าพรุ่งนี้จะมาใหม่? ไม่ต้องขวางแล้ว"

"ท่านเห็นว่าอีกฝ่ายเขาหน้าตาดีเหมือนนังปีศาจจนถูกลวงวิญญาณไปแล้วหรือ?" องค์หญิงใหญ่สะบัดตัวคุณหนูรองออก ถลึงตาโตใส่ผิงเหอกง

ผิงเหอกงสีหน้าถมึงทึงขึ้นมา

"เจ้ากำลังพูดอะไร!"

"พูดอะไรในใจท่านรู้ดีอยู่แล้ว ขาของอันเอ๋อร์ท่านไม่สนใจแล้วหรือ? บ้านของพวกเราคิดจะให้ใครเข้ามาก็มาใครจะไปก็ไปได้อย่างนั้นหรือ? วิชาแพทย์ของนางลือกันว่ายอดเยี่ยมเสียขนาดนั้น ตอนนี้ยังไม่รีบรักษาให้อันเอ๋อร์ แล้วนางจะไปไหนกัน?"

คุณหนูรองเหอรู้สึกว่าแม่ของตนเองเป็นเช่นนี้ทำให้คนรับไม่ไหวจริงๆ

"ท่านแม่ เสี่ยวอันเป็นคนบอกว่าห้ามรั้งนางไว้เอง พวกท่านรีบไปดูเสี่ยวอันเถอะ"

ให้น้องชายบอกกับพวกเขาก็แล้วกัน ถึงอย่างไรน้องชายก็เป็นแก้วตาดวงใจพวกเขาอยู่แล้ว ต้องให้เขาพูดแม่ถึงจะฟัง

"อันเอ๋อร์ อันเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้างแล้ว?"

องค์หญิงใหญ่รีบหมุนตัววิ่งออกไป

ฟู่จาวหนิงมาถึงประตูก็เห็นเซียวหลันยวนยืนอยู่ที่นั่น พอเห็นนางกลับมาเขาก็ออกมารับ

"เป็นอย่างไรบ้าง? พวกเขาให้เจ้าลำบากใจบ้างไหม?"

เขาประคองนางลงจากรถม้า พิจารณาตัวนางไปด้วย กลัวว่าจะถูกคนทำอะไรมา

"ท่านมารอข้าที่นี่หรือ?"