อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1170

"หมอเทวดาฟู่ สิ่งนี้คืออะไรหรือ?"

"ท่อนกระดูกหมูน่ะ" ฟู่จาวหนิงไม่เปลี่ยนสีหน้า

ผิงเหอกงถลึงตาอ้าปากค้าง

เขานึกไม่ถึงเลยว่ารักษาโรคจะต้องใช้กระดูกหมู "แล้วบนกระดูกนั่น..."

"เป็นยาลับที่ข้าทำขึ้นมา มีแรงดึงดูดเจ้าแมลงพิษพวกนั้นอย่างมาก"

นางกรีดขาของเหอเซียนอันออกเป็นแผล แล้วมัดกระดูกหมูชุบยาชิ้นนั้นเอาไว้ที่ข้างๆ แผล จากนั้นก็หยิบเข็มเงินออกมา เริ่มปักลงไปบนขาของเหอเซี่ยนอัน

พอแทงเข็มเหล่านี้ ก็สามารถเพิ่มการไหลเวียนของเลือด และยังกระตุ้นให้เส้นประสาทตื่นตัวด้วย

จากการปักเข็มลงไปไม่น้อยของนาง แมลงพิษที่อยู่ในขาของเหอเซี่ยนอันก็ไม่อาจอยู่นิ่งได้อีกแล้ว จะถูกบีบให้ขยับตัว

ขั้นตอนนี้เหอเซี่ยนอันต้องรู้สึกแย่มากแน่นอน

ตอนที่ชอนไช ยาบนกระดูกหมูนั่นก็จะสำแดงบทบาท แผ่กลิ่นประหลาดที่สามารถดึงดูดแมลงพิษออกมา

ผิงเหอกงกับคุณหนูรองเหอทั้งสองคนล้วนสีหน้าตึงเครียด กำหมัดแน่น จ้องมองบาดแผลแบบทั้งกลัวทั้งเครียด

ผ่านไปครู่หนึ่งก็ยังไม่มีการเคลื่อนไหว

แต่พวกเขาก็เห็นฟู่จาวหนิงยังคงแทงเข็มต่อไปอย่างสงบ จึงกลั้นหายใจรอต่อไป

ในที่สุด ตำแหน่งปากแผลก็มีจุดสีแดงดำขยับขยุกขยิกขึ้นมา

ผิงเหอกงเกือบจะร้องลั่น

คุณหนูรองเหอเองก็ยกมือป้องปากแน่น

ฟู่จาวหนิงไม่ขยับ ยังคงฝังเข็มต่อ

จุดแดงดำเล็กๆ นั่นมุมออกมาด้านนอก ผ่านไปครู่หนึ่งก็มุดออกมาจริงๆ เป็นแมลงเลือดตัวขนาดไส้เดือน!

แมลงเลือดตัวนั้นมุดออกจากขาของเหอเซี่ยนอันทันที ไชเข้าไปในกระดูกหมู

"โอ๊ก!!"

คุณหนูรองเหอในที่สุดก็ทนไม่ไหว รีบหมุนตัวไปข้างๆ สำรอกใหญ่ออกมา

สีหน้าผิงเหอกงก็ซีดขาวเหมือนกระดาษ