อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1173

ฟู่จาวหนิงเขย่งปลายเท้ากระซิบข้างหูเขาเช่นนี้ ทำเอาใจเซียวหลันยวนร้อนวูบวาบขึ้นทันที

นี่เป็นครั้งแรกที่ฟู่จาวหนิงพูดแสดงความรู้สึกออกมาเช่นนี้ใช่ไหม?

จะไม่เอาเขาไปวางไว้ด้านหลังคนอื่น หรือก็คือ ทุกเรื่องคือทำเพื่อเขาก่อนอย่างนั้นสินะ?

"หนิงหนิง..."

เขากุมมือฟู่จาวหนิง

ตอนนี้เอง มีสาวใช้คนหนึ่งวิ่งเข้ามา

"นายท่าน คุณหนูจาวหนิง แขกสองคนนั้นจู่ๆ ก็ปวดหัวขึ้นมา พวกท่านรีบไปดูเถิด"

ประโยคนี้ตัดบทความคิดที่พุ่งขึ้นมาของเซียวหลันยวนทันที เขาใจเย็นลงมาเรียบร้อย

เมื่อครู่เขาซึ้งใจจนเกือบจะจูบฟู่จาวหนิงต่อหน้าท่านลุงกับผู้อาวุโสจี้ไปเสียแล้ว

ใจของเสิ่นเสวียนกับฟู่จาวหนิงสั่นกึกขึ้นมา

เพราะสาวใช้คนนี้รับผิดชอบส่งข้าวส่งน้ำให้กับฟู่จิ้นเชินและเสิ่นเชี่ยว ตอนนี้เป็นเวลาส่งกับข้าวให้พวกเขาพอดี

ดังนั้นแขกสองคนที่ว่าจึงเป็นพวกเขาแน่นอน

"ข้าจะไปเดี๋ยวนี้ อายวน สิ่งนี้ท่านเก็บเอาไว้ก่อน" ฟู่จาวหนิงส่งกล่องเถาอมแสงให้เซียวหลันยวน ยกชายกระโปรงแล้ววิ่งไปยังจุดที่อยู่พวกเขาอยู่

ร่างกายของสามีภรรยาฟู่จิ้นเชินและเสิ่นเชี่ยวนั้นแย่มากจริงๆ

ร่างกายของพวกเขาสองคนเหมือนเปลือกร่างอ่อนแอที่ใช้พลังงานไปจนหมดแล้ว

ดังนั้นหลังจากฟู่จาวหนิงค้นคว้าก็รู้สึกว่าตอนนี้ยังไม่เหมาะที่จะใช้ยารักษษตรงๆ ต้องบำรุงพวกเขาขึ้นมาเสียก่อน มิฉะนั้นยาอาจจะเป็นพิษขึ้นมา ด้วยร่างกายของพวกเขาตอนนี้ ถ้าาแค่ใช้ยาที่แรงขึ้นมาหน่อยก็อาจทำให้พวกเขารับไม่ไหวแล้ว

แต่ว่าพวกเขาตอนนี้กลับปวดหัวขึ้นมาอีก

ตอนฟู่จาวหนิงไปถึง ฟู่จิ้นเชินลุกขึ้นนั่งที่ข้างเตียงอย่างกินแรง มือข้างหนึ่งดันตัวไว้ อีกข้างกำลังนวดหัวให้เสิ่นเชี่ยว

แต่สีหน้าเขาเองก็ขาวซีดจนเขียวคล้ำหน่อยๆ หน้าผากเองก็เหงื่อออก ดูแล้วเหมือนจะล้มพับไปได้ตลอดเวลาเลย