อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1176

เซียวหลันยวนได้ยินการเคลื่อนไหวและลมหายใจด้านในอีกครั้งแล้ว

ราวกับห้องเงียบว่างจู่ๆ ก็มีคนโผล่ออกมา

ความรู้สึกนี้แปลกประหลาดเกินไป เห็นๆ อยู่ว่าจาวหนิงกับสามีภรรยาฟู่จิ้นเชินก็อยู่ข้างในมาตลอด

"ข้าแค่รอจนร้อนใจน่ะ"

เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นช้าๆ ท่ามกลางสายตาสอบถอมของเสิ่นเสวียน

เสิ่นเสวียนไม่ถามอะไรอีก

ฟู่จาวหนิงมองผลการตรวจ สีหน้าปั้นยากขึ้นมา

การตรวจสอบก่อนหน้านี้พลาดไปแล้ว

ครั้งนี้ใช้เครื่องมือ ในที่สุดจึงพบว่าส่วนสมองของฟู่จิ้นเชินกับเสิ่นเชี่ยวล้วนมีสิ่งของแปลกประหลาดอยู่ชิ้นหนึ่ง

ยาวประมาณครึ่งนิ้ว หนากว่าเข็มฝังของนางหลายเท่า

มองไม่ออกชั่วคราวว่าเป็นอะไร

แต่ตรงจุดนั้นคือพื้นที่ความทรงจำ นางตอนนี้สงสัยขึ้นมาแล้ว ที่ความทรงจำของทั้งสองคนสับสนอาจจะเกี่ยวข้องกับของสิ่งนี้

ต้องเอามันออกมา

ฟู่จาวหนิงจัดการพวกเขาจนเรียบร้อย ตอนนี้จึงให้สืออีกับสือซานเปิดประตู

"ท่านลุง!"

เสิ่นเสวียนได้ยินนางตะโกน รีบสาวเท้าก้าวใหญ่ทันที

"เป็นอย่างไรบ้าง" ใจของเขาเองก็แขวนขึ้นมาแล้ว กลัวฟู่จาวหนิงจะบอกว่ารักษาไม่ได้แล้ว

"หนิงหนิง ข้าเข้าไปได้ไหม?" เซียวหลันยวนถามขึ้นนอกประตู

ถึงอย่างไรความสัมพันธ์ของเขากับภรรยาฟู่จิ้นเชินก็พิเศษอยู่

ตอนนี้ถ้าฟู่จาวหนิงรู้สึกไม่อยากให้เขาที่เป็น "ศัตรู" ได้ยิน เขาจะได้ไม่เข้าไป

"เข้ามาเถอะ"

ฟู่จาวหนิงไม่ลังเล

เซียวหลันยวนก้าวเท้าเข้าไปทันที

เสี่ยวชิ่นดึงไส้เทียนออกมาอย่างคล่องแคล่ว ปรับให้สว่างขึ้นมาหน่อย และไปหิ้วน้ำเข้ามา เตรียมให้ฟู่จาวหนิงล้างมือ

"ข้าน่าจะหาสาเหตุที่ความทรงจำของพวกเขาสับสนเจอแล้ว!"

ฟู่จาวหนิงเอ่ยกับพวกเขา