อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 170

เซียวหลันยวนรู้สึกว่าตนเองเหมือนถูกฟู่จาวหนิงจับไว้จนอยู่หมัด

และไม่เคยมีหญิงสาวคนไหนทำให้เขารู้สึกไร้กำลังเช่นนี้ เขาต้องการนางจริงๆ

"เช่นนั้นดอกไม้นั่นมีประโยชน์อะไรกับข้า?" เขากัดฟันถามขึ้น

"ดอกไม้นี้ ข้าสามารถสกัดเป็นน้ำยาบำรุงชนิดหนึ่งทำให้ดอกออกมาเยอะ และสามารถยืดระยะการบานของดอกให้บานตลอดเวลาได้ จากนั้นนำดอกไม้นี้มาทำเป็นถุงหอม ใส่ผงยาบางส่วนเพิ่มเข้าไป ก็จะกลายเป็นยาทานตอนที่อาการเจ็บปวดของท่านกำเริบขึ้น ดื่มลงไปแล้วจะบรรเทาความเจ็บปวดลงได้"

ฟู่จาวหนิงแกว่งๆ มือ เป็นสัญญาณให้เขาปล่อยมือ

เซียวหลันยวนจำใจ จนต้องปล่อยมือของนางออก

"ถ้าทำเป็นถุงหอมท่านก็พกติดตัวไว้ ตอนที่เจอกับกลิ่นคาวเลือดก็เอาถุงหอมมาวางไว้หน้าจมูกแล้วสูดดม จะสามารถบรรเทากลิ่นคาวเลือดที่ทำให้ท่านกระอักลงได้ ท่านจะไม่อาเจียนและเวียนหัวอีกแล้ว ท่านคิดว่า ดอกไม้นี้ไม่ใช่ว่ามีประโยชน์กับท่านมากเลยหรือ เชื่อข้าเถอะ ไม่มีใครจะเหมาะที่จะซื้อดอกไม้กระถางนี้มากเท่าท่านแล้ว"

ตอนที่นางมองกระถางดอกไม้นี้ออกก็คิดจะเดิมพันมาให้ได้แล้ว จากนั้นก็เอามาขายให้เซียวหลันยวน

เพราะว่าเขาตอนนี้เป็นคนที่ต้องการดอกไม้กระถางนี้มากที่สุด

อดพูดไม่ได้เลย เซียวหลันยวนหลังจากได้ยินคำพูดของนางตนเองถ้าไม่ซื้อกระถางดอกไม้นี้จะต้องน่าเสียดายอย่างมาก

"เจ้าจะขายเท่าไร?" เซียวหลันยวนถามกลับเสียงขรึม

ฟู่จาวหนิงชูนิ้วขึ้นนิ้วหนึ่ง

เซียวหลันยวนเลิกคิ้ว "หนึ่งพันตำลึง?"

"ท่านจะบ้าหรือฝันหวานไปแล้ว" ฟู่จาวหนิงมองใบใส่เขา "ท่านเมื่อครู่ไม่เห็นหรือ เจี่ยหยวนไว่ได้เงินมาหนึ่งพันหลายร้อยตำลึง ก็ใช้เวลาไปแค่นิดเดียวเอง แล้วท่านคิดจะใช้เงินหนึ่งพันตำลึงซื้อดอกไม้กระถางนี้หรือ?"

"เจ้าพูดจาหยาบคาย?" เซียวหลันยวนถูกทางทำให้ตะลึงงันไปแล้ว

ฟู่จาวหนิงเม้มปาก

"ก็แค่แสดงออกถึงความตกตะลึงกับราคาที่ท่านเสนอมา"

"ความหมายของเจ้าก็คือ หนึ่งหมื่นตำลึงหรือ?" เซียวหลันยวนเองก็ตกตะลึง "ข้าเองก็ควรจะตกตะลึงกับราคาที่เจ้าเสนอมาด้วยไหม?"

"ไม่ซื้อก็ได้นี่" ฟู่จาวหนิงถอยไปหนึ่งก้าว "ข้าก็ไม่ใช่ว่าจะขายไม่ออกเสียหน่อย"

นางทำท่าเหมือนสิ้นสุดการเจรจา หมุนตัวคิดจะเดินหนี