อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 173

ดูท่าหลี่จื่อเหยาจะถูกคุ้มตัวไว้ได้ไม่นานเท่าไร หมอเทวดาหลี่ก็ดึงนางออกมาเสียแล้ว

หลี่จื่อเหยาทางนี้ ยังมีเซียวเหยียนจิ่งอีกด้วย

คนคุ้นเคยมารวมตัวกันหมดเลยแฮะ

ทางนี้มีศาลาอยู่แห่งหนึ่ง ในศาลามีแคร่กับเก้าอี้วางอยู่ รอบด้ามีคนมุงอยู่ไม่น้อย

ตอนนี้ในศาลามีหญิงสาวที่ใบหน้าครึ่งหนึ่งกลายเป็นสีม่วงไปแล้ว หมอเทวดาหลี่กับหมออีกหลายคนกำลังล้อมดูอยู่ข้างๆ

ผู้อาวุโสจี้บอกว่า "เห็นท่าทางภาคภูมิใจของเจ้าสกุลหลี่นั่นไหม? เขาเพิ่งจะรักษาคนป่วยโรคประหลาดไปได้สองคน! กินชื่อกินเสียงไปจนเขาแทบจะกระดกหางขึ้นมาแล้ว! แต่ข้าก็ยังสงสัย ว่าคนป่วยสองคนนั้นคือคนที่ตัวเขาหามาเอง"

เรื่องเช่นนี้หมอเทวดาหลี่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยทำ

มีคนป่วยบางส่วน เดิมทีเขารักษาได้นานแล้ว แต่ไม่ยอมรักษามาโดยตลอด คิดจะดึงพวกเขามาจนถึงตอนนี้ แล้วพามารักษาที่นี่ต่อหน้าธารกำนัล ถึงจะทำให้คนได้เห็นความเก่งกาจด้านวิชาแพทย์ของเขา

มีคนป่วยที่ดึงไว้ดึงไว้ ดึงจนอาการหนักกว่าเดิม

"แล้วนั่นคือผู้ป่วยคนที่สามหรือ?" ฟู่จาวหนิงถามขึ้น

"ใช่ หญิงสาวคนนี้นางมาเอง นางบอกว่าครึ่งปีก่อนบนหน้าก็ม่วงขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจ คิดว่าตนเองคงไปชนกับอะไรเข้าโดยไม่ตั้งใจ แต่ไม่คิดว่ารอยม่วงนั้นจะขยายขึ้นโดยตลอด ไม่เจ็บไม่คัน แต่ตอนนี้ก็ม่วงไปครึ่งหน้านางแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นสีก็ยังเข้มขึ้นทุกวันอีกด้วย"

ผู้อาวุโสจี้พูดกับฟู่จาวหนิง "นางครึ่งปีนี้ก็หาหมอมาแล้วหลายคน ก็ล้วนมองไม่ออกว่ามันคืออะไร นางไม่กล้าพอปะผู้คนแล้ว เพราะมักจะมีคนบอกว่านางถูกอะไรสกปรกเปื้อนบนหน้า รุ้สึกว่านางเป็นตัวโชคร้าย อัปมงคล ตอนนี้คนในบางเองก็เริ่มรังเกียจนางแล้ว สามีของนางยังถึงกับจะขอหย่าด้วย"

เสี่ยวเถาได้ยินก็แผดเสียงขึ้นมา "คุณหนู ป้าคนนี้น่าสงสารจังเลย"

"ลูกสาวของหญิงสาวคนนี้ก็หมั้นหมายแล้ว ชายหนุ่มที่หมั้นหมายด้วยคนนั้นพอได้ยินข่าวนี้ ก้คิดจะยกเลิกการหมั้นหมายขึ้นมา ดังนั้นหญิงสาวคนนี้จึงรู้สึกว่าตนเองถ้าไม่รักษาตัวเองจะทำร้ายลูกสาวไปด้วย หลังจากนี้ไม่แน่ว่าลูกชายอาจจะไม่ยอมแต่งงานก็ได้ ดังนั้นจึงจ่ายเงินแล้วเข้ามาที่นี่"

จงเจี้ยนมองหญิงสาวคนนั้น และรู้สึกว่านางเป็นเช่นนี้ก็น่าสงสารเหมือนกัน

"ดูไปก่อน" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้น

นางอยากจะเห็นว่าพวกหมอเทวดาหลี่จะพูดอย่างไร